Vrijdag 29 juli 2011
Angthong National Marine Park
Vandaag, vrijdag 29 juli, hebben we een tocht naar het marinepark Angthong geboekt. Dit ligt ten westen van Koh Samui en bestaat uit 42 eilandjes in een gebied van 102 vierkante kilometers. |
We staan om 06.30 uur op en ontbijten nog in het hotel. We wachten daarna in de lobby, waar we om 07.45 uur worden opgehaald om naar de Nathon-pier aan de westkant van het eiland te worden gebracht. |
Er is voor ons geboekt bij Highway Travel Highsea Tour. Het derde woord zou kenmerkend voor de terugreis worden. We stappen op de boot en nemen een kop thee. Er zijn ook croissants en bananen voor het geval we geen ontbijt zouden hebben gehad. Het is goed weer en de zon schijnt. We doden de tijd van de anderhalf uur durende overtocht met gezellig praten, met foto 's maken en met zonnen of rondkijken op het zonnedek. |
 |
 |
Rond tien uur komen we aan bij Koh Mae Koh. De helft van de groep gaat eerst kayakken, maar wij blijven nog aan boord. Wij gaan eerst naar het uitzichtpunt boven Emerald Lake. |
De eilanden bestaan hoofdzakelijk uit limestone, dat erg gemakkelijk erodeert. Daarom komen er ook veel grotten voor langs de kust, waar je met het kayakken langs komt. |
 |
 |
 |
We worden met een longtailboot afgezet op Koh Mae Koh. We nemen - net als vele andere met ons - de betonnen trappen naar het uitzichtpunt. Het smaragdgroene meer is nogal saai, maar het uitzicht aan de andere kant levert een zee bezaaid met kleine tropische eilanden op. |
 |
 |
Rond de trap vliegt nog een vlinder rond en eenmaal op het strand ziet Sytse een kleine krab lopen. |
We krijgen allemaal een zwemvest en kayakken naar een strandje even verderop. Ik kan je wel vertellen dat met een schouder met een totale ruptuur van de rotatorencuff, met name de pees van de supraspinatus (inmiddels 5 jaar geleden), het niet lekker kayakken is. Toch doen natuurlijk, maar dan word ik wel chagrijnig, omdat het niet erg lukt. Daarop spoor ik geheel onterecht Gina aan wat een sneller te peddelen, wat de schat natuurlijk onmiddelijk doet. Later hoor ik dat haar tong al bijna op haar hielen lag. Hoe lomp kun je zijn .....! We redden het naar het strandje en vandaar weer naar de boot, maar niet voor een foto te laten nemen natuurlijk. |
Nadat we weer ingescheept zijn, krijgen we een lunch. Het valt nog niet mee op de schommelende boot je bord een dek hoger te krijgen zonder wat te verliezen. We varen naar Koh Wua Ta Lap, waar we twee uur de tijd krijgen ons te verpozen. Het is bloedheet op het strand en we zoeken een plekje onder een boom voor onze spullen. Gina gaat zonnen, maar legt verstandig genoeg wel een shirt over haar eerder verbrande buik. |
We hebben snorkels mee gekregen, maar het snorkelen valt wat tegen. Het water is erg troebel door het winderige weer. Wel zien we gewoon boven water kijkend veel vissen in het ondiepe deel. We besluiten dan te gaan volleyballen. Dat is erg leuk. Minder leuk is dat ik een zanderige bal vol op mijn oog krijg omdat die op het laatste moment door een Russische van richting wordt veranderd. Ik heb er behoorlijk last van, maar goed je heb twee ogen, dus ik speel door. |
 |
 |
 |
Het is een leuk eiland, waar Gibbons in de bomen zitten, Oriental Pied Hornbills, Sunbirds en Pacific Reef Egrets rondvliegen. Een Raffles 's Malkoha zit hoog boven me in de jungle. Het geeft een echt bounty-eilandgevoel. Natuurlijk mag de gebruikelijke fotoshoot niet ontbreken. |
We schepen in en gaan terug naar Koh Samui. Onderweg vangen we een paar keer een glimp op van dolfijnen. De wind wakkert aan, de vlag staat strak en de boot gaat steeds harder rollen op de golven die van rechts komen. Op een gegeven moment helt het schip ineens zo ver over dat we ons vast moeten grijpen. Erik ziet tegelijkertijd een aantal spullen overboord gaan. We rennen naar een dek lager, waar mijn fototas en de rugzakken liggen, maar gelukkig zijn die er nog. Er bleken potten en pannen over boord te zijn geslagen. |
De golven worden steeds hoger en de kapitein besluit recht tegen de golven in te varen, maar dat is niet de richting die we uit moeten. Om te kunnen laveren, moet hij weer omkeren, maar dat durft hij niet, bang om het schip te laten omslaan. De golven worden intussen steeds hoger en Erik en Daphne die op het voordek staan worden opeens door een enorme golf overspoeld. Daphne is doornat. Na een half uur ziet de kapitein kans tussen een serie golven te keren. Met ruim een half uur vertraging komen we met enige moeite aan wal. Daphne geniet er dan al een tijdje niet meer van. Ze is na het natte pak niet meer warm geworden en is zeeziek. |
 |
 |
We zijn tegen de avond weer terug in het resort en vinden een briefje van het duikbureau dat ze willen annuleren wegens de ruwe zee. Ik ga er langs en hoor dat we wel een dag later nog kunnen, maar dan moeten we met de ferry naar Koh Tao. Dat is voor ons geen bezwaar. |