donderdag 21 juli 2011
Tempels en een paradijselijk restaurant
Vandaag is het donderdag 21 juli. We gaan (de overblijfselen van) diverse tempelcomplexen in Ayutthaya bekijken en gaan via een stop bij het paradijselijke Chaba Lagoonrestaurant naar Sokuthai. |
 |
 |
Ayutthaya is ongeveer in 1350 gesticht en vernoemd naar Ayodha de stad van Rama, de hoofdpersoon uit de Indische hindoe-epos Ramajana. Tot 1767, het jaar waarop Ayutthaya verwoest werd door een inval van een Birmees leger, was het een bloeiende stad met op het hoogtepunt een miljoen inwoners. Rond 1600 begon de VOC hier handel te drijven tot zij aan het einde van de 17e eeuw niet meer welkom waren. |
We zijn de eerste bezoekers bij de Wat Chai Wattamaran. De temperatuur is aangenaam, maar de hemel is bedekt, dus niet ideaal voor de foto 's. Bijna alle Boeddhabeelden missen het hoofd, dus Caroline denkt, kom laat ik mijn eigen hoofd erachter houden en Sytse een foto laten nemen. Ze klimt op het muurtje achter de Boeddha en krijgt gelijk van Aew te horen dat dit niet mag. Caroline springt verschrikt weer op de grond tot hilariteit van de anderen. Aew had het zojuist gezegd en het staat ook op de borden, maar Caroline had dit gemist. |
 |
 |
 |
Het is een voordeel dat we zo vroeg bij dit tempelcomplex zijn, want nu staat er niemand in de weg voor de foto 's. De steile trap nodigt bezoekers uit de prang te beklimmen, terwijl een jackfruitboom omhangen is met linten. De twee Chedi 's op het terrein missen het topje. |
Het bedekte weer is wel ideaal voor portretten, dus daar maken we gebruik van. We hebben tenslotte een fotoshoottraditie op te houden. |
We houden het na een uurtje voor gezien en stoppen nog even bij het beruchte bordje waarop staat dat je nergens op mag klimmen. Aew kan er wel om lachen. |
 |
 |
 |
We gaan op weg naar de Wat Phra Sri Sanphet. Als we er zijn lopen we eerst over een marktje waar de etenswaren keurig opgestapeld liggen, klaar om verkocht te worden. We komen bij een kraampje waar ze rotti verkopen. Een soort pannenkoek, die op een aparte wijze heel snel bereid wordt en waarop een zoete draderige massa wordt gelegd als beleg. Aew koopt dit voor ons, maar als ik direct mijn tanden zet in de kale pannenkoek - er geen erg in hebbend dat er nog wat op moet - dan reageert Aew direct en geschrokken trek ik de pannenkoek weer uit mijn mond waarop iedereen hard gaat lachen. |
Daphne koopt op de markt een strooien hoed (die staat er goed) en als we even later voor de tempel staan tegenover het complex van Wat Phra Sri Sanphet pakken de grijze wolken zich samen boven onze hoofden. |
 |
 |
 |
Binnen in de tempel staat een gigantisch groot Boeddhabeeld. Boeddha wordt in verschillende houdingen weergegeven. Aew vertelt erover en het is me opgevallen dat ze het steeds heeft over de "Buddha imesh". Ik begrijp niet precies waar ze het over heeft, maar ik neem aan dat het een bepaalde houding is. Later in de week zal het echter anders uitpakken. |
Als we de tempel willen verlaten dan komt de regen met bakken uit de hemel. Han wordt gebeld en weldra is hij er met een zestal paraplu 's. We gaan naar het terrein van de Wat Phra Sri Sanphet waar drie Chedi 's fier naar de hemel wijzen. Van het koninklijk paleis is echter niets meer over. |
We bekijken de ruïnes vanonder de paraplu, wat vooral lastig is als je foto 's wilt maken. Je komt een hand tekort. De tuin staat vol mooi bloeiende magnolia 's en een Thaise bruid komt hier haar bruidsfoto 's maken. Ik mag ook een foto van haar maken. Ze spreekt verrassend goed Engels. |
De volgende stop is het ten oosten van het paleis gelegen Wat Maha That, de koninklijke en meest heilige tempel tijdens de bloeitijd van het rijk. Een Boeddhabeeld is op een aparte wijze in een boom vergroeid en levert een mooi plaatje op. De tuinman past goed in het beeld van de tempeltuin. |
 |
 |
 |
Nadat we Ayutthaya achter ons hebben gelaten rijden we naar het noorden richting Sokuthai. Onderweg gaan we van de provinciale weg af, rijden het binnenland in en staan ineens voor een rustiek gelegen restaurant. De Chaba Lagoon is verborgen achter een onooglijke parkeerplaats, maar als je eenmaal de ingang hebt gevonden lijkt het wel een paradijs. Ze serveren een heerlijke lunch in een jungle-achtige setting, waar een paartje Purple Sunbirds met een jong regelmatig de bloemen achter ons bezoekt, terwijl allerlei prachtige vlinders voorbij fladderen. Helaas geen foto 's van te maken, maar wel van een libelle waar ik de naam inmiddels weet (met dank aan Dave): slanke oeverlibel! |
Na de lunch verkennen we de bloemrijke tuin van het restaurant. Erik vindt nog een miniscule bidsprinkhaan, die echter niet scherp op de foto wil verschijnen. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden en de regen van vanochtend is allang vergeten. Na een dik uur vervolgen we onze weg richting Sokuthai. |
 |
 |
Het blijkt nog een behoorlijk eindje rijden naar Sokuthai vandaar dat we pas om half zes het terrein van het Le Charme Hotel oprijden. Het zijn houten huisjes met een hemelbed, die aan een mooie vijver zijn gelegen. We stallen snel onze koffers en gaan naar het zwembad. De zon is weer weg, maar we vermaken ons wel. Als het weer gaat druppelen gaan we naar de kamer. Dat had vanwege de ondergaande zon toch niet lang meer geduurd. We besluiten 's avonds in het hotel te eten. We zitten lekker buiten en het eten is prima. Vooral het knoflookbrood vooraf en het desert van pancakes met fruit bevallen mij bijzonder. Erik had Seasonal Fruit. Dat was een bord waarmee je een heel weeshuis een week van fruit van kon voorzien, maar hij eet het zo goed als alleen op. |