Voor de laatste volle dag hebben we geen van tevoren vastgestelde plannen. We zouden eerst het weer afwachten. Het blijkt wederom bewolkt te zijn en we denken erover om naar de Pico Ruivo te gaan. Dat is de hogste berg van Madeira en je hebt dus kans dat die boven de wolken ligt. Hij ligt echter niet op de route en we willen ook nog enkele andere plekken bekijken. Na het ontbijt checken we uit en al snel na het vertrek veranderen de plannen. We besluiten eerst naar Curral das Freiras te gaan. Naar dit afgelegen dal waren vroeger de nonnen uit Funchal gevlucht om aan de zeerovers te ontkomen.

We rijden naar Funchal en nemen de afslag naar Curral das Freitas. Een steile weg leidt naar Eira do Serrada vanwaar je vanaf 1053 meter Curral 400 meter lager in de diepte ziet liggen. We drinken daar maar weer eens cappucchino, deze keer met een stuk cake erbij. De cake van Gina bleek zo droog als de hond z'n ...., zou haar vader gezegd hebben, dus die hebben we eerst maar geruild voor een vers exemplaar. Daarna hebben we vanaf het uitkijkpunt wat foto 's gemaakt en hielden het verder voor gezien, hoewel de zon boven wel lekker schijnt.

We nemen de weg naar beneden en rijden naar Monte waar de botanische tuin en de Engelse kerk zijn. Het is inmiddels zwaar bewolkt en vrij fris en de botanische tuin trekt ons niet erg aan, temeer daar we de entreeprijs aan de hoge kant vinden. We bezichtigen wel (gratis) de Engelse kerk waar de laatste keizer is begraven van het Habsburgse keizerrijk dat Oostenrijk en Hongarije omvatte. We zijn snel uitgekeken en vervolgen onze weg.

We hebben niet veel zin om in Funchal te blijven en de viskwekerij in Ribeiro Frio spreekt ons wel aan. Die ligt trouwens in de buurt van de Pico de Areiro, waar we wellicht nog in de zon kunnen zitten. We rijden in noordelijke richting langs Poiso en laten de afslag naar de Pico liggen. Wij gaan rechtdoor en rijden de mist in. Na enkele kilometers komen we in Ribeiro Frio aan waar we de viskwekerij bekijken. De staat kweekt hier forellen om uit te zetten.

De kwekerij hebben we snel bekeken en het begint ook te spetteren. We duiken het naast gelegen restaurant in, waar de open haard gezellig brandt. We eten hier een prima maaltijd en na zo 'n drie kwartier gaan we naar de auto, keren om en rijden via Poiso naar de Pico de Areiro. We blijven tot op het laatst in het ongewisse, maar vlak onder de top breekt opeens de zon door. We hebben dus geluk. We parkeren de auto, pakken onze leesboeken en even later liggen we lekker in het zonnetje te lezen.

Voor ik ga lezen probeer ik eerst nog wat foto 's te maken. Een Bertelot's pieper werkt aardig mee, maar blijft wel in het hoge gras fourageren, waardoor ik steeds zijn tenen niet zie. Er vliegen ook luzernevlinders rond en Madeira Gierzwaluwen. De laatste vliegen soms rakelings langs mijn hoofd, maar zijn zo goed als niet op de foto te krijgen, enkele bewijsplaatjes daar gelaten.

De wolken zijn slechts enkele tientallen meters onder ons en vormen een mooi decor. Langzaam kruipen ze echter omhoog, dus hoe lang kunnen we nog van het zonnetje genieten? Na zo 'n anderhalf uur is het dan toch zo ver. De wolken omfloersen ook de top en gelijk wordt het kil.

We besluiten naar het hotel te gaan. Rond half zes komen we daar aan. Hotel Ocean Gardens is een luxe hotel met een mooi zwembad en een prachtig uitzicht van het terras. Helaas kunnen we daar nauwelijks gebruik van maken. 's Avonds eten we in het hotel een heerlijke maaltijd die afgesloten wordt met een coupe aarbeien met ijs. Verrukkelijk!