Na een prima en vrij lange nachtrust schuiven we rond 09.20 uur aan bij het ontbijt. Het ontbijtbuffet is niet erg uitgebreid, maar er is meer dan voldoende om onze magen te vullen. Na het ontbijt rijden we naar de supermarkt om wat inkopen te doen en bezoeken we het tankstation om niet zonder benzine te komen staan. Ons eerste doel deze dag is de Pico de Areiro, een top op 1815 meter. We nemen de E.R. 202 westwaarts even ten zuiden van Santo da Serra. Bij Paso de Poiso steken we over richting Pico de Areiro. Het is bewolkt weer en al snel komen we terecht in dichte mist, waaruit een kudde schapen plotseling voor de auto opdoemt.

Waar we aanvankelijk de weg voor ons alleen hebben, moeten we die nu delen met enkele jeeps met toeristen. Dat geeft ons goede hoop dat we boven toch nog wat uitzicht zullen hebben; waarom rijden die andere auto's anders naar boven of gokken zij net als ons op beter weer? We stijgen snel en plotseling komen we uit de mist. Als op de kust brekende golven krullen de wolken over de bergtoppen en geven ons een fantastisch uitzicht, alsof we in een vliegtuig zitten.

We rijden door naar de Pico de Areiro. Daar blijkt men te bouwen aan een radarstation en een foeilelijke bouwkraan ontsiert de top. We parkeren de auto langs de weg en beklimmen de top. Daar hebben we desondanks een fantastisch uitzicht op de steile groene bergen. We zien de hoogste berg, de Pico Ruivo in de verte liggen en 1200 meter onder ons het dal van Curral de Freiras.

We genieten van de mooie vergezichten, maar realiseren ons dat we dat beeld nooit mee naar huis kunnen nemen op de foto 's, maar dat het op ons netvlies zal blijven staan is zeker. We nemen een vijftal foto 's met de bedoeling, die thuis tot onderstaande panoramafoto om te toveren.

We besluiten te gaan wandelen in noordelijke richting. Het waait behoorlijk, maar de lucht is helder en het uitzicht adembenemend. We lopen over een goed uitgehakt en beveiligd pad en komen al snel op een uitzichtpunt, het miradouro Niñho de Manta, waar we ons door een toerist samen laten fotograferen.

Na een uurtje lopen keren we weer om, want we willen vanmiddag ook nog Funchal bezoeken. Daarvoor hebben we de laatste dag waarschijnlijk weinig tijd. We genieten van alles wat we rondom ons zien. Of het nu een aparte steenformatie is of het wolkendek onder ons, waardoor we op het dak van de wereld lijken te zijn.

We vertrekken om één uur richting Funchal. We doen het kalm aan en bekijken nog van alles. Om twee uur rijden we een parkeergarage in, die recht voor de door ons gezochte vis- en groentenmarkt is. Terwijl Gina alvast doorloopt, maak ik wat foto 's van de visafslag en de groentenmarkt.

Gina ziet nog een leuke tas, maar ik zie een nog leukere. Die verwisselt van eigenaar met drie euro korting en nog eens twee euro, zowaar door ons afgedongen. We hebben trek gekregen en nemen op het dakterras een paar toasties. Die smaken maar wat lekker, temeer daar ze zijn gegarneerd met chips.

Na het eten besluiten we de stad te gaan bekijken. Zoals we eigenlijk al weten gaat ons dat al gauw vervelen, maar we willen toch enkele indrukken opdoen.

We belanden in het stadspark dat aan het einde van de boulevard ligt. Het is goed onderhouden met mooie bloemperken en aparte bloemen, waar Gina zich in probeert te verstoppen.

De zon gaat opeens schijnen en we vleien ons net als veel Madeirezen op het groene gras. We liggen zo lekker een half uurtje in de zon. Een Monarchvlinder fladdert langs, maar laat zich niet fotograferen, wat de hagedissen wel doen. Om de foto die ik al liggend van Gina maak, moet een groepje jongeren erg lachen.

Het gaat weer betrekken, dus we stappen weer op. We komen Jan Oranje, de collega van het Albeda tegen en kletsen wel een half uur gezellig met elkaar voordat we richting Serra Golf Hotel gaan. Daar aangekomen schijnt de zon en we nemen de gelegenheid te baat om nog lekker een uurtje in de zon te lezen. De avond brengen we na het lekkere diner al lezend door.