We worden 's ochtends wakker door het gezang van de kanaries. Die komen hier veel voor en ze zingen bijna de gehele dag. We hebben goed geslapen in Quinta da Vinha, nemen een douche en ontbijten in de voormalige keuken, die nu als eetzaal is ingericht. Het is half bewolkt, maar het lijkt dicht te trekken. We besluiten nogmaals naar Rabaçal te gaan, maar dan de levada naar de Ribeira Grande te nemen. We rijden via de kortst mogelijke route naar boven. Dat is een steile, smalle en slecht onderhouden weg waar je in z'n één naar boven rijd. Wanneer plotseling een busje voor ons opdoemt, moeten we snel een oprit naar een stuk bouwland in om elkaar te kunnen passeren. Daarna weer achteruit de steile helling op is niet zo fijn, maar het gaat allemaal goed.

Hoewel we de parkeerplaats snel bereiken, rijd ik door richting hotel da Urze. Gina snapt er niets van en ik doe vaag over een andere manier om de levada te bereiken. Bij het hotel begint het bij Gina ook te dagen dat er eerst cappucchino gedronken dient te worden. Deze keer zit er zo mogelijk nog meer slagroom op de kopjes dan de vorige keer. Daarna rijden we terug en zetten de auto op de parkeerplaats. De zon schijnt en de wolken hangen elders om de bergtoppen heen.

Het pad langs de levada loopt hoog door de bergen, dus hebben we minder last van schaduw. In de levada zien we forellen, die daar zijn uitgezet, heen en weer schieten als we hen passeren.

Na ongeveer een uurtje lopen komen we aan bij het eindpunt van de levada. Het water van de Ribeira Grande wordt hier voor een groot deel de levada ingeleid, de rest loopt als een beek naar beneden.

Terwijl Gina lekker van de zon geniet, probeer ik weer wat plaatjes te maken van de rondscharrelende Madeiravinken. Het harde middaglicht maakt het er niet gemakkelijker op, maar het blijft leuk de beestjes zo dicht voor de lens te krijgen..

We hebben opgegeven het diner in de Quinta te gebruiken. Het wordt om half acht opgediend in de voormalige keuken, die is omgebouwd tot een gezellige eetkamer. Er zitten twee Belgen, twee Duitsers en nog vier andere Nederlanders aan tafel. Het is een leuk etentje en het eten is prima, vooral het desert van appeltaart met slagroom bevalt ons goed. Na afloop drinken we nog koffie in de huiskamer en na enkele bladzijdes lezen besluiten we ons bed op te zoeken. Het was een heerlijke dag.