Rondreis Spanje 2013

Hobbels

Maandag 29 april is het dan zover. Na de dag ervoor net over de Belgische grens nog een heerlijke wandeldag met de vakantievrienden te hebben gehad, pakken we op ons gemakje de laatste dingen in de koffers en starten om 10.20 uur de auto en vertrekken richting Schiphol. We hebben een parkeerplekje op P3 gereserveerd, maar die blijkt vol te zijn en we moeten naar P4. Geen groot probleem, maar wel een voorteken dat niet alles zal gaan zoals gepland.

We zijn inmiddels al redelijk doorgewinterd met vliegreizen en als we de vertrekhal binnenkomen, lopen we direct naar de bekende blauwe KLM-balies. Ik heb keurig alle vlieggegevens in een mapje en toets het reserveringsnummer in bij een blauwe zuil, waar de boardingpassen weldra uit zullen komen rollen. Ik zie echter niet welke stoelnummers we hebben en als we onze koffers afgeven, horen we dat het vliegtuig overboekt is en dat we geen stoelen hebben. Een grondstewardess legt uit dat de KLM vaak meer stoelen verkoopt dan er in een vliegtuig zitten, omdat er mensen niet op kunnen komen dagen. Ik probeer uiterst vriendelijk en kalm te blijven en informeer wat de consekwenties zijn van deze bullshit (ja, dat flapte er dan toch nog even uit). De dame vertelt dat het er best wel goed uit ziet voor ons en dat we waarschijnlijk toch mee kunnen en anders gaan er nog drie vluchten later op de dag zegt ze optimistisch. (Ja, daar zit je op te wachten!). Ik denk er het mijne van, maar op haar aanraden gaan we na een cappuccino en een café latte zo snel mogelijk naar de incheckbalie en daar blijkt dat ze ons gelukkig nog twee plekjes kunnen bezorgen.

We boarden en stijgen redelijk op tijd op. Al snel komen ze langs met drinken en ik bestel een cola, die ik op het uitklaptafeltje voor me neer zet. Als ik even later er naar grijp, stoot ik het nog volle bekertje om en de gehele inhoud stort zich uit over mijn kruis en de stoelzitting waar ik op zit. Ik krijg van mijn buurmeisje een pakje papieren zakdoekjes en van Gina een plastic zakje. Met het eerste dep ik zoveel mogelijk cola op en op het tweede ga ik zitten. De vlucht duurt 2 uur en 20 minuten, genoeg om mijn kruis te drogen, maar mijn zitvlak is dan nog steeds koud en nat. Niet erg aangenaam dus. Sinds mijn luiertijd had ik deze natte ervaring niet meer gehad. Je snapt nu waarom baby 's meestal zo snel mogelijk zindelijk worden.

Na het ophalen van de koffers bellen we rond 16.50 uur naar het hotel. Hotel Villa de Barajas is een onderdeel van Best Western en het biedt een shuttleservice aan van de luchthaven naar het hotel. Het busje is er binnen tien minuten en weldra betrekken we een wat krap bemeten hotelkamer, die echter erg netjes is en beschikt over een prima bad en toilet.

Om 18.00 uur halen we, na eerst mijn broek gewassen te hebben, bij de receptie een kaartje met metrolijnen op en lopen naar het even verderop gelegen metrostation. Met lijn 8 gaan we van Barajas naar Nuevo Ministerio, stappen dan over op lijn 10, die we bij Tribunal voor lijn 1 inwisselen. Na ruim drie kwartier komen bij Puerto del Sol weer bovengronds en lopen richting Plaza Mayor. Door het voetbaluitje in 2011 weet ik redelijk de weg en als het gaat regenen nadat we het plein hebben verkend, zoeken we een restaurant waar we twee cappuccino bestellen. We nemen de tijd, want het regent pijpenstelen, maar als het wat droger wordt gaan we verder met het verkennen van de binnenstad.

Het Plaza Mayor is al eeuwenoud en naast allerlei handel die er wordt en werd gedreven, was het eens ook een plaats waar mensen - op een niet al te zachtzinnige wijze - werden terechtgesteld. Best wel een vreemde gedachte. Nu is het vooral een centraal punt waar mensen zich verpozen of inlichtingen bij de VVV halen, dat ook aan het plein is gevestigd.

Na een uurtje rond te hebben gelopen in de wijk achter het plein keren we weer hiernaar terug om een eetgelegenheid te zoeken. In een hoek vinden we restaurant Liana, dat ons qua uitstraling het best bevalt en we stappen er binnen. Er is echter geen tafeltje vrij, dus we drinken iets aan de bar, waarbij ik mijn fototas tegen de bar aanzet. Al na enkele minuten krijgen we een tafeltje voor twee aan het raam en bestellen tenderloin en iets te drinken. De steak smaakt prima en het is gezellig tot het moment dat ik mijn fototas mis. Gezien de eerdere ervaringen in Madrid ben ik op mijn hoede, maar blijkbaar ben ik toch mijn tas uit het oog verloren. De ober weet van niets en ook bij de bar staat niets. Plotseling wijst een andere ober mij in een donkere hoek mijn tas, die onder een tafel staat. Hij stond in de weg, hoor ik hem nog zeggen. Dat kan, maar het blijft vreemd dat men een tas in een hoekje wegzet, zonder de eigenaar daarvan te verwittigen. Gelukkig is de tas terecht en hoewel alle kostbaarheden in het kluisje van het hotel liggen, zou het verlies van mijn fototoestel toch uitermate vervelend zijn geweest.

Het eten smaakt overigens erg lekker en we nemen het ons als heerlijk bekend staande flan als toetje. Tegen half tien rekenen we af en nemen de metro terug naar hotel Villa de Barajas, waar we tegen half elf de kamer opzoeken na nog even naar het weerbericht te hebben gekeken. Het belooft morgen een redelijk droge, zij het zwaar bewolkte dag, te worden. Op de kamer aangekomen maak ik het dagverslag en ga daarna net als Gina nog wat lezen. Het begin van de reis kende wat hobbels, maar we hebben die allemaal kunnen nemen en zien met vertrouwen de rest van de reis tegemoet. Morgen gaan we eerst een fietstocht door het centrum maken en de rest van de dag Madrid verder verkennen.