Gisteravond stelde ik voor om nog een keer naar Arracampo te gaan, waar we deze week alleen aan het einde van de dag een bezoekje brachten. De insteek is om hier wat soorten van natte gebieden te scoren. Hoewel het voorstel schoorvoetend wordt aangenomen, blijkt het goed uit te pakken.

Net als elke dag zitten we voor achten aan het ontbijt. Het ooievaarsnest van het hoofdgebouw is door een complete kolonie mussen ingenomen, terwijl het paartje Ooievaar het nest tijdelijk hebben achtergelaten. Ook deze dag is het mooi weer, maar ook nog fris in de ochtend.

Het is een klein half uurtje rijden naar Arracampo dat in de schaduw van de kerncentrale van Almaraz is gelegen. Dat is ook de reden dat het gebied vol staat met electriciteitsmasten. Er staan hier een aantal vogelkijkhutten, die totaal overbodig lijken, want naast de hut kun je het gebeid net zo goed, zo niet beter overzien.

Er zitten behoorlijk wat Graszangers in het gebied en ook wat Grauwe Gorzen. Het lukt me echter deze ochtend slecht om goede plaatjes te maken. Vraag me niet waarom, maar het is zo.

We rijden Monfragüe binnen, maar nu vanaf het noorden. Tegen twaalf uur stoppen we op een bruggetje en kijken wat rond. Het gebiedje wordt gedomineerd door kurkeiken en levert de volgende soorten op: Fitis, Zwartkop, Roodborst, Nachtegaal, Cetti 's Zanger, Zwarte Wouw en een aantal Blauwe Eksters. Een viertal Edelherten gaan schuil achter de bomen, maar ruiken waarschijnlijk onraad en gaan er vandoor, waarbij ze niet worden tegengehouden door een anderhalve meter hoog hek. Ze springen er gracieus overheen.

Even verderop liggen wat zandhopen en wij speuren naar sporen van Bijeneters. Die zijn er niet, maar wel Boomkruipers en Boomklevers, die we eerst horen, maar later pas zien. Er vliegen ook Zwarte Wouwen rond. We stoppen nu niet veel, maar willen nog wel bij de brug over de Taag proberen Alpengierzwaluwen te fotogaferen. Dat is in korte tijd vrijwel onbegonnen werk. De snelheid waarmee ze vliegen en de niet al te snelle autofocus van de 5D werken ook niet mee. Toch blijk ik nog een paar bewijsplaatjes te hebben. Op weg naar de volgende stop zien we weer een Pijpbloemvlinder fladderen.

De rondvliegende Zwarte Wouw werkt beter mee. Het lukt me zelfs hier de beste plaatjes tot nu toe te maken van deze soort, die we toch veel gezien hebben.

Na een uurtje rijden komen we aan bij een bosje met parasoldennen in de omgeving van Monroy. Hier is er een kans dat we een Grijze Wouw tegenkomen, omdat die deze dennen al eerder als nestboom heeft uitgekozen. Nu zien we echter alleen Ooievaars, die bezit heben genomen van de kruinen in de dennen. Er staan er veel op het nest, anderen vliegen rond.

Bij afwezigheid van vogelactiviteiten zoeken Dave en Dick naar Orchideeën en vlinders. Ze vinden één orchidee en diverse vlindersoorten, zoals: Kleien Vuurvlinder, Oranje Luzerne Vlinder, Groentje, Hooibeestje, Reseda- of Marmerwitje, Grote Vos en Klein Koolwitje

Na een uurtje rondstruinen rijden we in een mij wat te hoog tempo huiswaarts. Achterin zittend zie je toch al de vogels later en als je ze dan al ziet, zijn ze voorbij voordat je het weet. Op mijn voorstel om of direct naar de Finca te rijden of het wat kalmer aan te doen, wordt het laatste besloten. Daardoor weet ik nog een leuk plaatje te maken van een Kuifleeuwerik.

Het is behoorlijk warm en dat is ook af te zien aan de koeien, die loom op het schaarse gras liggen, omringt door een behoorlijk aantal Koereigers. Een Grauwe Gors is één van de laatste vogels deze reis die nog mooi blijft poseren. De soort is erg algemeen, net als de Ooievaars, die hier in een veldje gezamenlijk op jacht zijn naar insecten of ander eetbaar spul. Deze ooievaars hebben helemaal geen mooi wit verenkleed, ze zien er smoezelig uit. Kijk maar naar de details.

Eenmaal bij de Finca ga ik deze keer niet het verslag uitwerken, maar maak ik een rondje om nog wat foto 's te nemen van onze leuke accomodatie, terwijl Dave even met thuis belt vanaf ons terrasje. De Citroën Berlingo heeft ons de gehele week trouw gebracht waar we wezen wilden en was ruim genoeg voor vier personen met alle apparatuur.

We aten 's ochtends tweemaal in het oranje bijgebouwtje, maar de rest van de week aten we in het hoofdgebouw of op de binnenplaats. Deze laatste avond eten we binnen, want het is iets te fris om buiten te zitten. Van het zwembad hebben we geen gebruik gemaakt, maar dat hinderde ons in het geheel niet. De prima Engels sprekende Laura was gezellig en goedlachs en zorgde dat alles goed geregeld was en ook vanavond staat ze paraat voor ons.