Donderdag 28 maart gaan we nogmaals naar Monfragüe, maar nu willen we er vroeger in de ochtend zijn om de gieren beter te kunnen fotograferen. Gerrit is die ochtend niet erg helder, want eerst denkt hij dat de eetzaal op slot zit en daarna vergeet hij zijn zonnebril, wat natuurlijk het nodige commentaar uitlokt. Maar uiteindelijk komen we toch vroeg genoeg op de plaats van bestemming.

Gerrit is op zijn zoektocht naar het ontbijt op een sprinkhaan gestuit. Het is een flinke "unit", maar ik weet niet de soortnaam.

We zijn even negen uur al op het Castilo de Monfragüe. Het is nog behoorlijk fris en er zijn nog niet veel gieren in de lucht. Gerrit neemt plaats op de top van de kasteelruïne en ziet ons op de westpunt van het terrein plaatsnemen vanwaar we de Salto del Gitano prachtig in beeld hebben. We scoren vanuit hier direct een Blauwe Rotslijster, een aantal Gaaien, Alpenkraaien en onze eerste Bijeneter, die we echter geen van allen mooi voor de lens weten te krijgen.

We hoeven echter niet al te lang te wachten op de eerste Vale Gier die vanaf de Salto een zweefvlucht langs onze standplaats maakt. Dit is de eerste van de vele die zullen volgen. We genieten van de prachtige grote joekels, die bijna op grijpafstand langs vliegen.

Een Monniksgier vliegt voorbij met een snavel vol nestmateriaal. Grappig om die enorme dieren zo langs je te zien scheren. De gieren komen steevast vanuit het westen op ons af, maar zo af en toe komt er plotseling één terug. Meestal kunnen we dan alleen nog de achterkant fotograferen, waarbij nog wel de vingers mooi in beeld komen.

We staan wel een paar uur bij het kasteel en we krijgen maar niet genoeg van het fotograferen van de Vale, Aas- en Monniksgieren. Hoewel ze best wel dichtbij langs komen, is het maken van een close-up een kwestie van croppen, want met 400 mm op een full-frame camera blijft het lastig om ze beeldvullend erop te krijgen. Met de 5D kun je gelukkig best wel croppen met behoud van redelijke kwaliteit, zoals blijkt uit de twee foto 's hierboven. Klik op de bovenste foto van de twee of op de link voor een paar monitorbrede plaatjes.

Steeds maar komen die gieren langs we toch worden het niet snel zat. Voordeel dat je nu goed de verschillen tussen de beide soorten goed kan bekijken. Alleen de kop is al heel anders en als er één voor de verandering van ons af vliegt kunnen we goed het verenpatroon bovenop bekijken. Het lijkt wel of hij vliegt zonder kop! Het lijkt wel of ze steeds dichterbij komen.

En nog steeds komen ze dichterbij, maar ze gaan ook wat hoger vliegen. Dan kijken we tegen de donkere ondervleugel aan, dus dat levert minder mooie plaatjes op. Het laatste exemplaar vliegt nog mooi een paar rondjes over ons heen en dan houden we het voor gezien. Als we naar beneden lopen treffen we de Grijze Gorzen nog aan op een rotsachtig gedeelte. We klimmen over de rotsen heen en krijgen ze goed in de kijker, maar als ik mijn lens omhoog breng en ik het apparaat ziet scherp stellen, vliegt de vogel op en blijft daarna voorgoed weg.

We gaan naar de auto, eten wat, discussiëren over een Fitjaf, kijken wat vlinders en gaan naar een lager gelegen parkeerplaats, waar we nog een boterham nemen en op de ......., jawel hoor, op de GIEREN wachten, zodat we nog meer foto 's kunnen nemen.

We parkeren de auto vlak voor het bordes van het uitzichtpunt. Het is helder weer, zonnig en lekker warm en dus heb ik genoeg aan een T-shirt. We proberen in het harde licht nog van alles op de foto te zetten, maar het blijft bij een paar Slangenarenden en een drietal Lepelaars, die wel doorzichtig lijken in het felle zonlicht.

We stappen weer in de auto en vervolgen onze weg. Even voorbij Villarreal de San Carlos zien we een hert tot aan zijn middel in het water staan, blijkbaar heeft hij het warm. De volgende stop is bij het omgekapte eucalyptusbos waar we Provençaalse Grasmus hopen aan te treffen. Gerrit speelt het geluid af en heeft de primeur als eerste een exemplaar te zien. We genieten van het prachtige beestje dat we eerder deze week al hier vermoedden en zien plotseling ook nog een Koningspage overvliegen.

We rijden weer verder en stoppen bij de picnicplaats Mirador de la Tagadilla waar we deze week Blauwe Eksters hebben gezien. Ook nu zijn ze er weer en met wat brood zijn ze dichterbij te lokken. Maar als je dan denkt dat het een makkie wordt om ze te fotograferen dan heb je het mis.

De Blauwe Eksters bekijken de situatie vanuit de bomen, strijken neer, graaien wat stukjes brood weg en op hetzelfde moment zitten ze alweer in de lucht. Slechts af en toe zitten ze wat langer op de grond.
Als ik wat later over de rivier heen kijk, zie ik opeens een IJsvogel vliegen en direct daarna een tweede exemplaar. Nu hebben Gerrit en ik deze soort gezien, nu Dave en Dick nog.

We volgen verder de weg evenwijdig aan de Rio Tietar. Als die naar het noorden afbuigt stoppen we weer op de parkeerplaats waar we een mooi uitzicht hebben op de rivier. In de bosjes aan de rotskant ontdekt Dave een Baardgrasmus, terwijl ik er één zie aan de rivierkant. Helaas kan ik er geen foto van maken. Gerrit hoort een bekend geluid, gaat er op af en ontdekt de volgende nieuwe soort: een Staartmees. Af en toe komen er weer gieren vanuit de tegenoverliggende rotspunt langs ons heen zeilen. De tegen de lichte lucht donker afstekende vogels duiken vervaarlijk omlaag. Dat we alleen een silhouet zien geeft er een sinister tintje aan.

Net als maandag vliegt er een Zwarte Ooievaar rond, die ik deze keer beter vast kan leggen. Er vliegt nog een Pijpbloemvlinder over en we zien een Kleine Zwartkop voor de daglijst. De Bijeneters zijn zeker ook terug, want we horen diverse malen het "proet-proet" van hun roep.

De laatste stop is bij de Portilla del Tietar, waar we maandag de Oehoe zagen op het nest, maar de Spaanse Keizerarend hebben gemist. We klimmen enkele meters tegen de bergwand omhoog en gaan op ons gemak zitten. Gerrit scoopt de broedende Oehoes en wij kijken met hem mee, maar letten gelijk op de bergwand voor ons. Opeens zie ik een Arend over de bergkam komen en het is een Spaanse Keizerarend, later gevolgd door nog een exemplaar. We zien ze prima in de kijker, maar voor goede foto 's is het te ver. Alleen bewijsplaatjes dus, die ik toch niemand wil onthouden. Vooral het moment dat een Vale Gier lastig wordt gevallen is leuk. Vooral ook om te zien hoe groot de gier is.