Via de Prambanan naar Malang
Dinsdag 22 juli 2009
Kwart voor zes hoor ik de wekker aflopen. Vroeg op deze morgen, want we hebben een lange reisdag naar Malang voor de boeg. Na een verfrissende douche is er in de eetzaal van het Phoenix hotel weer een voortreffelijk ontbijt, waarna we de koffers in de auto laden en op weg gaan. Na zo'n drie kwartier komen we bij de Prambanan, een hindoeïstisch tempelcomplex dat uit dezelfde tijd dateert als de Borobudur. Het staat gedeeltelijk in de steigers want tijdens een aardbeving in 2006 is een deel van het complex ernstig beschadigd, die een deel van de restauraties die van 1937 tot 1953 werden voltooid teniet deed. Precies duizend jaar ervoor, in 1006, was de tempel ook al een keer verwoest, toen door een uitbarsting van de vulkaan Merapi .
|
We krijgen weer een gids toegewezen, die ons rondleidt en allerlei wetenswaardigehden over het tempelcomplex vertelt. De grootste tempel blijkt te zijn gewijd aan Shiva. De twee iets kleinere aan Vishnu (die in de steigers staat) en aan Brahma.
|
Er tegenover staan drie kleinere tempels die de "voertuigen" van de goden herbergen: Garuda, de zonnevogel voor Vishnu, Nandi, de stier voor Shiva en Hamsa, de zwaan voor Brahma. Uit een aantal reliëfs blijkt dat de hindoes uit vroeger tijden ook van de geneugten des levens genoten.
|
We werpen nog een laatste blik op het complex voordat we weer naar de parkeerplaats lopen. We worden belaagd door verkopers en omdat Gina geïnteresseerd is in een aantal poppen van houtsnijwerk, denken ineens meerdere mensen dat we geld hebben te besteden.
|
Foto 's, batikwerk, kettinkjes, houtsnijwerk en fluitjes worden tegen wisselende prijzen aangeboden. Een tweede set van de door Gina gekochte poppen kan ze voor de halve prijs kopen, maar Gina wuift alles verder weg. Uiteindelijk zwicht ik zelf voor een boogschutter in batikstijl, het inwisselen van Roepiahs voor euro's en omdat het zo zielig is dat er één nog niets verkocht heeft, koop ik - tegen de zin van Gina in - een set fluitjes. Gina had liever een kettinkje gehad voor hetzelfde geld, maar ja, dat verkocht die ene jongen niet....!
|
We stoppen na een tijdje rijden nog in Solo, het vroegere Surakarta. Hier heeft destijds de broer van de sultan van Yogyakarta zelf een paleis laten bouwen, dat minder oorspronkelijker is dan dat in Yogya, omdat het meerdere malen door brand is verwoest. We kijken in het Keraton Kasunanan wat rond en laten ons in de ontvangstzaal op de foto zetten. Het is behoorlijk warm geworden inmiddels en we kopen dan ook extra water voor onderweg.
|
De weg naar Malang is lang en we passeren meerdere malen de spoorbaan, die zich eindeloos een weg baant door het groene landschap. We hebben de gehele middag nodig voor de reis naar Malang, die we alleen onderbreken voor een lunch en wat fotostops. Een python van 10 meter in een hok is een bezienswaardigheid, maar liever zien we toch dat deze beesten zich vrij in de natuur kunnen bewegen. De beloofde rijstvelden zijn momenteel in gebruik voor Chinese kool en aardappelen om de grond niet uit te putten. Jammer, want nu hebben we nog steeds geen ultieme foto van dit fenomeen en moeten we het stellen met een enkel plaatje dat vanuit de rijdende auto is gemaakt.
|
Pas om 19.00 uur komen we aan bij het Santikahotel in Malang. Het hotel is modern en de kamers zijn ruim, maar het mist de sfeer die we in Yogya zo waardeerden. Na ons opgeknapt te hebben, gaan we naar het restaurant. Gina en Caroline hebben als snel hun bestelling op tafel en pas na een dik uur, als zij hun bord allang leeg hebben, krijg ik mijn eten. Gelukkig is er niets mis met de kwaliteit. De ober , die volgens ons meer vrouwen- dan mannenvlees heeft, verontschuldigt zich tot tweemaal toe. Hij kan het niet kan laten daarbij over mijn arm en rug te wrijven, niet wetend dat ik daar totaal niet op zit te wachten. Als ik uiteindelijk om de rekening vraagt zegt hij: "Of course, mister handsome". Waarop Gina zegt: "Hoe weet hij nou dat je Hans Mom heet?" Caroline en ik schieten onbedaarlijk in de lach en Gina uiteindelijk ook. De ober die klaarblijkelijk denkt dat we hem uitlachen, laat zich niet meer zien.
|
|
|
