Lesbos
Zondag 3 mei 2009
Een enkele jeugdige wilde deze zondag - toch ooit als rustdag aangewezen - niet verspillen aan de broodnodige slaap. Daarom werd de avond ervoor al een offensief ingezet om op deze dag extra vroeg te vertrekken. De meeste "oudjes" lieten zich daar wijselijk niet over uit, waaruit de conclusie werd getrokken dat er gewone tijd vertrokken zou worden. Stoutmoedig werd er echter al om 06.15 uur met jeugdig elan op de deur gebonkt en dat werd een kwartiertje later herhaald. Wij draaiden ons echter nog eens om en trokken ons eigen plan, wat al de gehele week de ongeschreven wet was. Tot het vertrek liet je een ander vrij in zijn doen of laten. Toen er echter voor de 3e maal geklopt werd, stapte ik enigszins knorrig uit mijn toch al niet zo comfortabele slaapgelegenheid. Ik zwaaide de deur open en keek recht in de ogen van een woudaapje dat door André in de hand werd gehouden. Hij en Sander hadden deze vogel onder een tuinstoel naast het appartement gevonden. Blijkbaar was hij ergens tegenaan gevlogen en ietwat versufd. |
We hoefden niet naar de bakker, want die was deze dag gesloten. Het was prachtig weer en we vertrokken naar het Inland Lake in de hoop een porseleinhoen voor de scoop te krijgen. Dat lukte echter niet, wel mooie waarnemingen van woudaapjes, kaspische beekschildpadden, twee slangen, klein waterhoen, wielewaal, waterhoen en dodaars. |
We reden weer naar de rotswand ten noorden van het meer en scoorden hier diverse recidivisten, zoals de rotsklever, de blauwe rotslijster, de eekhoorn en zowaar ook de vos. Een boomvalk liet zich mooi in het ochtendlicht bekijken, zowel door ons als door een hardoen, die zich doodstil zittend blijkbaar afvroeg of hij ook tot de prooidieren behoorde. Misschien had hij niets te vrezen van de boomvalk, maar er cirkelde ook een arendbuizerd rond. |
We reden naar de brug in de Christouvallei, waar een withalsvliegenvanger gezien zou zijn. Later bleken we een vallei te veel naar het oosten te hebben bezocht. Geen vliegenvanger dus, maar wel weer enkele mooie waarnemingen, o.a. van een knoflookpad, een overvliegende arendbuizerd, een platbuik en een koningspage. |
We besloten de middag te besteden rond de berg Olympos. Onderweg ernaar toe zag Dave rijdend op een bruggetje een boomkikker ztiten, zo'n drie meter onder hem. Hier onder een detailopname. Je begrijpt nu waarom hij Arendsoog genoemd wordt. |
Op naar Agiasos aan de voet van de Olympus, de hoogste berg van het eiland, met de top op 967m. Wanneer je dwars door Agiasos wil met je auto dan moet je niet opzien tegen smalle en steile steegjes. Dave deed dat zeker niet en vermaakte zich prima. De leiding uit handen geven, deed hij liever niet, want dat bleek tot meerdere malen geen succes. Uiteindelijk parkeerden we bij het vroegere sanatorium wat nu werd gebruikt als asielzoekerscentrum en gingen te voet verder over een pad hoog boven Agiasos. We scoorden hier onze enige winterkoning. We volgden dit pad richting stad, maar daar kwamen we nooit aan, want er was genoeg te zien. |
Met de vogels viel het tegen, op een drietal slangenarenden na, die mooi over kwamen zweven. Maar er waren wel veel mooie bloemen te zien en enkele vlinders. Dave ontdekte onder een boomstronk een slang, die later thuis door André werd gedetermineerd als Kaspische Toornslang. Hij verborg zich goed, maar we kregen toch een glimps te zien van het beest. Eerst alleen zijn schubben, maar daarna zijn kop. |
De volgende stop leverde een smaragdhagedis op. Eerst nam Dave hem uitgebreid op de foto en daarna wenkte hij mij om dichterbij te komen. Daarbij ging ik helemaal voorbij aan Bas, die klaar stond op het prachtige dier op de film te zetten. Het enige dat Bas zag was mijn brede rug, dus daar was hij duidelijk niet gelukkig mee. Na mijn excuses kreeg hij gelukkig tijd genoeg voor opnames, want het dier bleef in zijn kleine territorium rondscharrelen en showde zijn geelgroene huid eerst aarzelend, maar later alsof het een topmodel was. |
Het viel niet mee om het gehele dier erop te krijgen, want steeds was zijn uiterst lange staart wel ergens in of onder verborgen. Ik slaagde er toch in eenmaal de volle lengte vast te leggen. |
Ik kreeg maar geen genoeg van dit beestje, dat weliswaar steeds in beweging bleef, maar wel dicht voor de cameralens kwam. |
De volgende nieuwe soort was weer geen vogelsoort, maar een Griekse landschildpad die sloom, maar gestaag wegkroop uit de zon en een schaduwrijke plek op zocht. |
Je gaat bijna twijfelen of het wel een vogelreisje was deze dag, maar we kijken nu eenmaal ook graag naar allerlei andere dieren. We reden na een "bakkie" terug naar Agiasos. "Laten we het pad van prof. Ischias (Ilias) nemen", grapte Gerrit, maar hij kreeg toch een beetje gelijk. Mark kreeg hoofdpijn en Dave last van zijn knie. Een roodborst en een muurhagedis werd aan de lijstjes toegevoegd, maar het steile pad nodigde niet uit tot verder lopen. We lieten het erbij en kozen ervoor om de berg Olympos de rug toe te keren. |
We kozen ten noorden van Agiasos voor een toeristische weg. Langs de kapel van Dimitrios werd de toch al niet brede weg steeds smaller en tot driemaal toe moesten we de beek oversteken met de auto's. Omdat we niet over 4-wheeldrives beschikten, keerden we de auto 's om en speurden nog even de omgeving af. De door Sander nogal nukkig gestelde vraag "Waarom gingen we eigenlijk hierheen?" , werd direct beantwoord. Een Turkse boomklever liet zich van dichtbij bekijken en op de terugweg mocht Sander één van de mooiste soorten vlinders van de reis ontdekken. Onderaan een boom zaten twee prachtexemplaren van de grote nachtpauwoog. |
Nadat de nachtpauwogen uitgebreid op de foto waren gezet, reden we terug naar de weg en scoorden daar nog grote gele kwikstaart en houtduif. Dit uitstapje langs de toeristische route leverde dus veel op. Verder ging het weer richting Kalloni. We parkeerden de auto 's nog even langs een beek in de buurt van Keramia. Ook hier weinig vogels, maar wel een mooie distel en een kleine oeverlibel. |
Bij de splitsing aan de kust zochten we de biezen nog af voor grote pantserjuffers. Na enig zoeken vonden we een groot aantal juffers. Door het slechte licht en de wind was een plaatje maken een fikse opgave. |
In het laatste avondlicht ontdekte Bas op de vlakte, waar de op Lesbos schaarse koeien liepen, nog een groepje leeuwerikken die door Mark al snel als kortteenleeuwerikken werden gedetermineerd. |
Het werd tijd huiswaarts te keren. Weer aten we bij Dyonisos en weer koos ik voor chicken Dyonisos, vooraf gegaan door een overheerlijke shrimpsalade. De ober was erg vriendelijk en praatte honderduit. Hij wist veel van voetbal en kende ook veel Nederlandse spelers en trainers. Toen ik hem vroeg of hij Rijkaard en Koeman kende knikte hij enthousiast. Toen ik daarna voor de grap vroeg of hij Mom kende zag ik hem denken en ook toen ik Hans Mom zei zag ik onzekerheid op zijn gezicht. Ik heb hem daarna een hand gegeven en me voorgesteld, dus nu kent hij mij ook ;-) !
De teller stond na vandaag op 156 soorten, terwijl het dagtotaal op 80 uitkwam.
|
|
|
