Kwart over zes loopt Gina's wekker af. Tijd voor mij om te gaan douchen, want vandaag gaan we duiken in Tulamben met Wadu van Atlantis Diving. Om half acht staat iemand ons op te wachten voor het hotel, die ons naar het duikcentrum brengt in Sanur. Het is er al een drukte van belang en ook Wadu, onze instructeur, is al van de partij. We tekenen eerst allerlei formulieren waarbij de verantwoordelijkheid voor het duiken daar gelegd wordt waar die hoort en laten 3 miljoen roepiah afschrijven van onze creditcard, alsof het niets is. Daarna passen we onze uitrusting en stappen over in een ander busje. We rijden naar het noorden en volgen aanvankelijk de oostkust. We zien gelijk iets van de mooie natuur van Bali en bereiken om 10.20 uur het Matahari Diving Centre in Tulamben. We drinken wat in het gezellige restaurant en genieten van het uitzicht op een serene, bijna lege zee.
Omdat mijn uitrusting nog in een ander busje ligt dat opgehouden is door een religieuse optocht, mag ik de spullen van Wadu aan en gaan we rond 11.00 uur het water in. Gemakkelijk lopen op die kiezels met de zware uitrusting op je rug is anders.
De eerste duik vindt plaats recht voor het strand waar een wrak van een klein vliegtuigje ligt. Er zijn ontzettend veel visjes, weliswaar niet van die hele grote, maar wel veel verschillende en in veel kleuren. Het is voor mij de derde duik in buitenwater, maar het blijft apart.
Er staat hier en daar een flinke stroming en dan lijkt het beeld dat je krijgt op je netvlies op een in de hitte trillende weg. Overal waar je kijkt zie je vis, koraal of andere levensvormen. We genieten er volop van en na drie kwartier begeven we ons weer naar het strand. Het eruit komen gaat al net zo stuntelig als het te water gaan. Ik voel me net Donald Duck. Wadu schiet behoorlijk wat foto 's en maakt ook enkele filmpjes.
Gina heeft al die tijd op een ligbed doorgebracht en heeft zich prima vermaakt met lezen en kijken. De zon scheen zo fel dat ze uiteindelijk besloot om in de schaduw te gaan zitten. We nemen plaats in het restaurant en al snel staat het door ons bestelde eten op tafel. We genieten er in alle rust van. Gina besluit uiteindelijk niet te gaan snorkelen, dus rusten we nog even uit.
Na de middag maken we ons op voor de tweede duik. Dat is wel het leuke van deze dag, dat je tweemaal achter elkaar de diepte in gaat. Deze keer gaan we iets verderop naar het wrak van de USS Liberty. Dit Amerikaanse schip is in de tweede wereldoorlog getorpedeerd en uiteindelijk hier aan de grond gelopen. In de zeventiger jaren van de vorige eeuw is het schip na een aardbeving een stuk de zee in gezakt. We hoeven gelukkig niet met de zware zuurstoffles te zeulen. Daar zijn draagsters voor, die zo ook nog iets verdienen voor de kost. Inmiddels was mijn eigen duikpak aangekomen en dat zit als gegoten. Ik voel me weer een jonge vent, zo strak in het pak!
Deze keer gaat het aantrekken van de flippers al een stuk sneller en we zwemmen richting het wrak. Het valt op dat er rond het koraal en het wrak veel meer vissen zijn dan op plaatsen waar de bodem alleen uit zand bestaat. We duiken uiteindelijk naar een diepte van 12 meter en zwemmen een hele tijd rond de restanten van het schip waarbij we omgeven worden door veel vissen. Een school horsmakrelen bestaat wel uit honderden vissen, die zich niets van ons aantrekken.
Na drie kwartier heb ik nog 10% zuurstof in mijn fles, maar dat is geen probleem want we zijn aan het einde van de trip gekomen. Na een laatste paar foto 's wankelen we weer het water uit en lopen terug naar het restaurant waar Gina ons opwacht. Onderweg geeft Wadu de camera af en even later ontvangen wij een CD met daarop foto's en enkele filmpjes van het duiken.
We nemen een douche, kleden ons om en gaan weer op weg terug naar het hotel. Onderweg stoppen we nog even om eindelijk de leuke plaatjes van rijstvelden te kunnen maken.
Om 17.30 uur zijn we weer in het hotel na een erg leuke dag. We eten in het hotel en gaan weer op tijd naar de kamer. Gina baalt, want ze gaat vervellen. Voor mij echter geen leedvermaak. De kiespijn die in de loop van de avond opspeelt, verpest mijn goede humeur helaas, maar na enkele pijnstillers vat ook ik de slaap.
