Om half acht ontbeten we in de eetzaal in de lodge. Het eten was nog steeds een beetje wennen. We aten eieren of omelet, Frenche toast en hash browns, een soort rösti. Best wel lekker allemaal. Daarna de koffers ingepakt, uitgecheckt en via een bochtige, bosrijke bergweg naar Washburn Point. Onderweg zagen we Californian Quail. Kwartels met een grappig kuifje. We waren als eersten op de parkeerplaats, waar we een koppeltje Blue Grouse (Blauw Sneeuwhoen) zagen.

Het was zonnig en helder weer en de temperatuur was lekker op deze hoogte van ruim 2000m. We genoten dan ook van alles, maar vooral van het uitzicht.

Verder naar de parkeerplaats van Glacier Point. We lieten het panorama-uitzicht vanaf daar links liggen en sloegen het pad richting Sentinel Dome in. Dit was anderhalve mijl lopen zoals Caroline hier laat zien. Voor ervaren wandelaars als wij geen probleem, maar toch weer even acclimatiseren voordat het lekker gaat op deze hoogte, waaraan we lichamelijk nog niet gewend zijn. In een uurtje bereiken we de vrij vlakke top van de Sentinel Dome waar we de vallei aan onze voeten hebben liggen. El Capitan en Half Dome liggen er zonnig en hoog bij en lijken met Sentinel Dome samen de lager gelegen Yosemitevallei te bewaken.

Na ruim een uur bovenop de top te hebben genoten van het weer en het mooie 360° uitzicht daalden we weer af naar de parkeerplaats. Omdat we richting Seqouia NP moesten, konden we geen bezoek meer brengen aan het meer noordelijk gelegen deel van het park met plaatsen als Tuolumne Meadows en de 3031 meter hoge Tiogapas. De weg ernaar toe gaf ook nog kansen op het zien van beren, maar wij gingen naar het zuiden richting Wawona. Via een bijzonder bochtige weg door het bos bereikten we na een flinke rit het Wawona Hotel. Na meer dan een uur alleen maar bochten, bomen en een dubbele gele streep lustten we allemaal wel iets.
Het Wawonahotel bleek een koloniaal hotel op stand te zijn, oud maar met stijl, en vooral ingesteld op golfspelende, vermogende, met werken gestopte bejaarden. Maar we werden toch hartelijk ontvangen en toen we allevier een All American Hamburger bestelde, wilde de ober ons daarvoor een "hug" geven. Wij- en gelukkig ook hij - lieten dat er maar bij zitten. De hamburgers waren met zorg, maar vooral ook met veel sla klaargemaakt. Erik had zelfs een complete krop op zijn bord. De smaak was voortreffelijk, dus we klaagden niet en gaven braaf een dikverdiende fooi.

Het was inmiddels behoorlijk warm geworden, maar eenmaal in de auto hielden we het goed uit met de airco rond de 70 graden Fahrenheit. Om half drie gingen we op weg richting Three Rivers, aan de voet van het Sequoia NP, onze volgende stop. Omstreeks half zes waren we bij Comfort Inns en Suites. Het was warm, maar er was een zwembad - daar hadden we speciaal op gelet met boeken - en weldra zaten we aan de rand van het water.
's Avonds naar de Mexicaan aan de overkant. Caroline vond het niets en de rest vond dat het er wel mee door kon. Een Western Screech-Owl bekeek het allemaal rustig vanaf zijn hoge zitplaats op een electriciteitsmast. Helaas was het te donker om veel details te zien van deze mooie vogel. In het hotel hebben we hartenjagen gespeeld, maar bij 50 punten vielen bij Gina de luikjes neer en zochten we allemaal ons bed op.