De straten liggen er nog verlaten bij en het blijkt dat de winkels nog niet zo vroeg open zijn. We zien wel een paar zaakjes waar ontbeten kan worden en met die boodschap gaan we terug naar het appartement. De anderen zijn ook wel te porren voor een lekker ontbijt, dus gaan we op pad. In de buurt van metrostation Anton Martin is een bakkerswinkel waar je prima kunt ontbijten. We kopen wat broodjes, nemen iets te drinken erbij en genieten van de verse waren.

De croissant smaakt me best en ook het broodje is niet te versmaden. Het is wel hard gebakken, dus geen aanrader voor mensen met een kunstgebit. De jus d'orange is gemaakt van vers geperste sinaasappelen, dus daar is niets op aan te merken.

Na het ontbijt doen we boodschappen voor de volgende ochtend om de hoek van het appartement bij de Lidl. Het is de eerste Lidl die ik bezoek, gek genoeg op Spaanse bodem. Ze hebben er alles wat we nodig hebben, dus dat is in ieder geval OK. Het appartement staat in de Calle del Conde des Romanones, een zijstraat van het plein Tirso de Molina, waar ook een metrohalte is. Na de boodschappen binnen te hebben gebracht besluiten we de stad in te gaan. Piet heeft van een kennis een kaart van Madrid en daar staan met rood een aantal bezienswaardigheden op gemarkeerd. We nemen de Calle de la Colegiata in noordwestelijke richting waar het Plaza de Mayor en nog verder westelijk het koninklijk paleis zich bevinden.

De zon komt langzaam hoger en de gevels en de vele torentjes steken mooi af tegen de helblauwe lucht. Het is nu al aanmerkelijk drukker dan twee uur geleden toen Piet en ik op zoek waren naar een supermarkt.

Via de Calle de Toledo bereiken we de puerta del Toledo, de zuidelijke toegangspoort naar het Plaza Mayor. De Calle de Toledo is nu nog leeg, maar 's middags verandert het in een groot en druk terras.

Het Plaza Mayor ligt er zonovergoten bij. We slaan de uitnodiging van een ober om op het terras te gaan zitten niet in de wind en nemen plaats. Ik maak echter eerst een rondje en neem wat foto's. Het plein werd gebouwd onder het bewind van Philips III, een telg uit de bekende Habsburgerdynastie. Philips had beroemde voorvaderen, zoals Philips de Schone, Karel V en de bij ons door de 80-jarige oorlog bekende Philips II.

Na een serie grote branden kreeg het plein de huidige vorm door Juan de Villanueva, die in 1790 opdracht kreeg het plein te herbouwen. Het standbeeld van Philips III die in 1617 het oorspronkelijke plein liet bouwen, dateert uit 1616 en is pas in 1848 op het midden van het plein geplaatst.

De koffie, de cola en de cappuccino smaken prima en omdat we tegelijk van het zonnetje genieten, vervelen we ons geen moment. Het is nog steeds niet druk, maar allengs komen er toch steeds meer toeristen op het Plaza Mayor af. Een bellenblazer probeert met gigantische bellen publiek te trekken, maar veel klandizie heeft hij nog niet. Na zo 'n drie kwartier laten we het plein achter ons en gaan we verder het centrum in.

We lopen even door het Mercado de San Miguel. Een leuke overdekte en overvolle markt. Daarna bereiken we het gemeentehuis op het plaza de la Villa. Het valt op dat de oude gebouwen in een prima, maar veelal gerestaureerde staat zijn.

We bezichten de Rooms-Katholieke kerk in de Calle del Sacramento waar een gezelschap buiten staat te wachten op de bruid en bruidegom voor de trouwplechtigheid.

Daarna steken we de Calle Mayor over en komen bij de Catedral de la Almudena, die voluit Santa Maria la Real de La almudena heet en in 1993 door paus Johannes Paulus II is ingewijd. Hij is in 1883 gebouwd en aanvankelijk zou de cathedraal geheel in gotische stijl worden gebouwd. Om het gebouw beter aan te laten sluiten op het paleis is later voor een neoclassistische stijl gekozen. Omdat we net een kerk van binnen hebben gezien, besluiten we alleen de buitenkant te bekijken.

Ook het paleis bekijken we alleen van de buitenkant. Er staat een lange rij voor de entree en zoveel tijd hebben we niet, want vanmiddag wacht de wedstrijd.

We lopen terug naar het Plaza Mayor via de Calle Mayor. Op het plein nemen we op een terras een plekje in de zon. Daar krijg ik nog spijt van, want ik heb geen zonnebril bij me en de zon schijnt fel op het witte tafelkleed. Als het eten eenmaal komt, gaat het al beter met mijn ogen en ik laat het me weer goed smaken. Daarna besluiten we naar het appartement te gaan, waar we nog een kaartje leggen en ons daarna opknappen om naar het stadion te gaan.