Van 28 april tot en met 5 mei gaan Gina en ik met Sytse en Caroline naar Salir do Porto in Portugal. We hebben het huis van Robert en Nicole kunnen huren en verheugen ons op een leuk weekje met veel zon. Die zon zou uiteindelijk een beetje verstek laten gaan, maar we hebben het wel leuk gehad, dus dat is het belangrijkste.

We vertrekken keurig op tijd om 10.30 uur vanuit Ridderkerk. Het is redelijk druk op de weg, maar zonder problemen komen we bij Schiphol, dat ik echter finaal voorbij rijd, omdat ik naar Carolines reisplannen zit te luisteren. Na een ommetje via Sloten komen we echter toch op het vliegveld, waar tegenspoed nummer 2 zich aandient. We zijn op het laatste moment overgeboekt van P3 naar P4 en hebben een gewijzigde routebeschrijving gekregen. Die brengt ons eerst naar P3, waar we in de rij voor de slagboom terecht komen voordat we zien dat we 180° moeten draaien. Na wat heen en weer rijden en met hulp van vriendelijke medereizigers lukt het ons de rij weer te verlaten. We moeten de borden met een gele 3 volgen (handig als je naar P4 moet) en komen voor het WTC-gebouw terecht, waar we de linkerrij nemen, want de rechterrij staat te wachten voor de parkeergarage. Als we even later door kunnen rijden, ziet Sytse dat er op een dranghek - niet zichtbaar vanuit de wachtrij - een gele 3 staat. Wij hadden alleen een gele 1 gezien, die hoger opgehangen is en we moeten dus naar rechts. Nu kan dat niet meer en we rijden een flinke ronde voordat we weer voor het WTC-gebouw staan en nu de parkeergarage in kunnen.

We gaan inchecken, waarbij de koffer van Sytse en Caroline met 27 kg te zwaar is, maar met een waarschuwing voor de terugweg mag het allemaal mee. Gina 's koffer is 23 kg volgens haar, want de weegschaal gaf 76 kg aan. De tijd dat Gina 53 woog ligt echter achter haar en de koffer is dus ruimschoots onder het toegestane gewicht. Wel even lachen natuurlijk.
We drinken een kop cappuccino of eten een broodje en gaan naar de gate, waar het toestel 25 minuten vertraging blijkt te hebben. Dat wordt 35 minuten en dan is er slechts een kwartier speelruimte om over te stappen. Voordat we in het toestel zitten is die ook verspeeld en als er dan ook nog koffers uit het ruim moeten van twee passagiers die niet zijn gekomen, is het duidelijk dat we onze overstap in Parijs gaan missen. Tegenspoed nummer 3 dus.

Op Charles de Gaulle aangekomen is ons toestel inderdaad al vertrokken en we melden ons bij een loket van Air France. We kunnen om 20.30 uur vanaf Orly met TAP mee naar Lissabon, dus we moeten daar met de bus naar toe. Eerste de koffers ophalen. Die komen gelukkig na een half uurtje. We nemen iets te drinken en een muffin op kosten van Air France, dan nemen we de bus. Na een regenachtig uur bereiken we Orly, waar we in een restaurant iets te eten nemen. Tegenslag nummer 4: de curry is zo droog als de hond z 'n k....! Gelukkig zien we na het afrekenen dat er iets ontbreekt op de bon, dus - hoewel nog steeds duur genoeg - kost het minder dan de bedoeling is.

Ook vanaf Orly hebben we enige vertraging, maar om 22.30 uur landen we in Lissabon. Nog op tijd om de auto op te halen, maar ik wordt al ongedurig als de klok 11.00 uur aangeeft als de koffers pas van de band rollen. We krijgen bij Europe Car, het autoverhuurbedrijf, een Renault Megane in plaats van een Clio, dus hebben we iets meer ruimte en om 23.30 uur rijden we richting Salir do Porto. Onderweg regent het behoorlijk en bij een tankstation halen we iets te eten en te drinken, zodat we in ieder geval iets hebben als we flauw worden. Rond 01.00 plaatselijke tijd (02.00 uur Nederlandse) arriveren we bij het door ons gehuurde huis. Het huis bevalt ons direct. Het is erg ruim en mooi van binnen. Het is er echter kil, dus we doen snel de verwarming aan. Dat die het niet doet, tegenslag nummer 5 (hoezo wet van Murphy?) merken we pas de dag erna.