Portugal - Salir do Porto

dinsdag 1 mei 2012

"Alcobaça, Porto de Mòs, Rio Maior"


startpagina Portugal | 28-4 | 29-4 | 30-4 | 1-5 | 2-5 | 3-5 | 4-5 | 5-5

Alcobaça

Dinsdag 1 mei gaan Gina en ik de omgeving verkennen. Allereerst rijden we naar Alcobaça, daarna naar Porto de Mòs en tenslotte naar Rio Maior. Caroline en Sytse blijven thuis en doen een poging de omgeving per fiets te verkennen.


ALCOBAÇA

Alcobaça


Klooster

Alcobaça

's Ochtends haal ik lopend brood. Dat blijkt een stuk minder vermoeiend dan fietsend. We drinken thuis nog een bak koffie voor we om 11.30 uur vertrekken. Het is behoorlijk bewolkt en als we in Alcobaça aankomen schijnt nog heel even een zonnetje dat echter al snel verdwijnt. We lopen een rondje door de oude stad. De stad heeft pleintjes, hier en daar poortjes en natuurlijk de eeuwenoude gotische kerk met klooster. Het is het eerste gotische gebouw dat in Portugal werd gebouwd. Een felrode brandweerauto contrasteert sterk met de wat sombere omgeving.


Poort in de oude binnenstad
Kerk

Op de brandweerwagen

Klooster met kerk

De kerk en het bijbehorende klooster zijn door Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen. Toen Koning Alfonso Henriques de Moren bij Santarém in 1147 versloeg, begon hij met de bouw van de kerk als gift voor zijn overwinning. Pas in 1252 konden de kerk en het later erbij gebouwde klooster geïnaugureerd worden.

Als het begint te regenen duiken we een banketbakkerij in, waar we twee heerlijke koppen cappuccino krijgen met Portugees gebak voor 4,40 euro. Geen geld dus.



PARQUE NATURAL DAS SERRAS DE AIRE E CANDEEIROS

Gruta de Pena

Parque Natural das Serras de Aire e Candeeiros

Vanuit Alcobaça rijden we naar het noordoosten richting Porto de Mòs alwaar we een drupsteengrot willen bezoeken. Aangekomen in het plaatsje zien we een bord staan richting Gruta de Pena. We volgen deze borden en rijden door een nationaal park met de mooie naam: Parque Natural das Serras de Aire e Candeeiros. De naam is mooier dan het gebied. Het is tamelijk eentonig heuvelland en het sombere weer helpt ook al niet mee. Tot overmaat van ramp lijkt het alsof we verkeerd rijden, slechts af en toe zien we weer een bordje naar de grot. Na zo 'n twintig kilometer rijden, zien we een afslag en volgen de aangegeven route. Vier kilometer verderop zien we weer een bord, maar dat wijst naar de richting waar we vandaan komen. Als we weer terugrijden en weer bij de afslag komen geven we het op en gaan naar de volgende bestemming.



Zoutpannen bij Rio Maior

SALINAS NATURAIS DE RIO MAIOR

Het wordt wat beter weer en aangekomen in Rio Maior vinden we al gauw de weg naar de Salinas (zoutpannen). Hoewel er wat toeristen zijn, is het toch erg rustig. We kijken wat rond, lopen langs de zoutpannen en de rustieke, ouderwetse houten huisjes, die in gebruik zijn als souvenirwinkel of restaurantje.

Salinas in Rio Maior

Hans bij de zoutpannen

Salinas
Gina
Zoutwinning

Hutjes bij de zoutpannen

Het is best fris, dus besluiten we ergens wat te gaan eten. In een klein en best wel donker restaurant eten we voor 9 euro soep, chorizo, olijven en brood. Daarna houden we het voor gezien en besluiten huiswaarts te rijden door het kenmerkende heuvelachtige landschap van Midden-Portugal.

Omgeving bij Rio Maior



Sytse
Caroline

Sytse en Caroline koken eten

Sytse en Caroline zijn vandaag thuis gebleven en hebben een fietstochtje door de omgeving gemaakt. Het viel flink tegen om tegen de best steile heuvels op te trappen en dus bleef het tochtje beperkt. Bij onze thuiskomst gaan zij boodschappen doen en daarna het eten klaar maken. Gina nestelt zich ondertussen in de serre en vermaakt zich prima met lezen.


Gina leest

Diner

Het eten smaakt net zo goed als het eruit ziet, dus dat is prima. Na afloop leggen we nog een kaartje met Sytse, terwijl Caroline aan het lezen gaat. Ondanks het wat tegenvallende weer was het toch een leuke dag en hebben we heel wat van de omgeving kunnen zien.

Kaarten

startpagina Portugal | 28-4 | 29-4 | 30-4 | 1-5 | 2-5 | 3-5 | 4-5 | 5-5


Terug naar de homepage | Meer reisverslagen