Van vrijdag 8 tot en met zondag 10 augustus verblijven we in Opuwo. We verblijven in het Opuwo Country Hotel. Vanuit hier gaan we een kijkje nemen bij de Himba 's, een bekende stam van inheemse mensen die zich insmeren met aarde en oker, waardoor ze de typische roodbruine huidskleur krijgen. Daarnaast maken de vrouwen ware kunstwerken van hun haren.

We rijden om half elf weg en rijden eerst oostwaarts richting Kamanjabover de C40, één van de vele gravelwegen in Namibië, maar vandaag de enige die wij moeten hebben op weg naar Opuwo. Onderweg komen we nauwelijks iemand tegen, wel dit tweetal met een door ezeltjes getrokken wagentje.

Gina gaat even een stukje rijden om te laten zien hoe er wolken stof achter de auto hangen. Dan moet ze wel op het gaspedaal drukken en niet zoals nu stapvoets voorbij rijden.

Kamanjab bereiken we rond twaalf uur. We tanken er en ik wil er pinnen, maar net als ik aan de beurt ben, gaat het apparaat op zwart. Ik kijk er niet meer van op. Dan maar in Opuwo pinnen.
Kamanjab is een echte negorij. Het bestaat allen uit een tankstation, een supermarktje, een mobiele bank en een busstation annex marktje, meer eigenlijk niet. Hier wil de volgende "artist" ons weer iets verkopen tijdens het tanken en deze keer kopen we maar iets van hem.

Gina wil nog een foto maken van een paar in Herero-kledij gestoken dames, maar die willen niet meewerken en stappen snel in hun auto. Jammer, want we hebben tot nu toe nog niet één culturele foto gemaakt. Stiekem maakt Gina toch nog een plaatje van de laatste vrouw, die niet snel genoeg instapt om aan de camera te ontkomen.

Vanaf Kamanjab nemen we de C35, die in tegenstelling tot wat op ons papier staat, geasfalteerd is, dus kunnen we lekker opschieten. We passeren kleine plaatsjes, soms met een Duitse naam zoals Weisbrunn, maar ook dorpjes met inheemse namen zoals Otjetjehua en Okatjiura. We komen ook nog een Struisvogel met jongen tegen.

Langs de C35 pauzeren we nog even als het nog minder dan één uur rijden is naar Opuwo. We eten een sinaasappel en ik kijk gelijk wat vogels. We hebben de afgelopen 170 kilometer slechts één auto ingehaald en zijn zelf ook maar eenmaal ingehaald. Het is echt bizar, hoe stil het verkeer in dit land is.

Na 350 kilometer bereiken we Opuwo en volgen de borden naar de Opuwo Country Lodge. We worden welkom geheten in deze lodge met een heel sjieke entree en krijgen kamer 35. De kamer is helaas erg donker en behoorlijk klein en later blijkt er ook nog eens weinig water uit de douchekraan te komen. Dat is dus een beetje jammer.

Het terras bij het zwembad daarentegen is prima. Dus zoeken we snel het zwembad op en vermaken ons prima in de tuin van het hotel van waaruit je de gehele omgeving kunt overzien.

We lezen de rest van de middag in het lekker warme zonnetje en drinken er een gratis kopje koffie bij. De temperatuur is dusdanig dat het heerlijk warm is, maar zweten ga je niet. We houden het dus de gehele middag vol.

Nog voor zes uur gaat de zon onder, daarna gaan we naar de kamer. Om zeven uur schuiven we aan voor het buffet, waar we smullen van aardappelsoep, diverse salades en Zebra-, Koedoe- en varkensvlees. Ook het toetje is lekker en dat alles inclusief de drankjes voor twintig euro. We eten beide iets teveel. Wel een teken dat het eten prima is.

Na een nacht waarin we beide lang wakker liggen, gaan we na het ontbijt naar een Himbadorp. Ik heb zelf altijd enige gêne met dit soort excursies, want het lijkt een beetje op aapjes kijken. Maar omdat we nog niets cultureels hebben gedaan en op de foto 's tot nu toe alleen "natuur" staat, heb ik er toch wel zin in. Het te bezoeken dorp van de Himba 's ligt zo 'n 20 Kilometer buiten Opuwo, dus ver rijden is het niet. Om negen uur zijn we er al en  we krijgen uitleg over de leefwijze van deze stam.

Het dorp is omheind met stammetjes van de mopaneboom. Deze boom levert een erg harde houtsoort, die termietenproof is. De boom, die goed kan groeien in een droog en warm klimaat wordt ook gebruikt om hutten mee te bouwen. Ik ontdek een aantal lijsters op de grond, die aan het rondscharrelen zijn. De soort is Groundscraper Thrush (Psophocichia litsitsirupa), die helaas veel te vroeg op de wieken gaan voor een foto.

De gids vertelt dat we uitgebreid foto 's mogen maken en er ook niet voor hoeven te betalen. Dat maakt het allemaal gemakkelijker. De Himba 's zijn fotogeniek en de aparte haarstijl leg ik ook graag vast. Als een vrouw boven op haar hoofd een zogenaamde erembe draagt, gemaakt van schapenhuid, dan is ze een jaar getrouwd of heeft kinderen. Weduwen en zwangere vrouwen doen de hoofdtooi weer af.

Sommige hutten zijn van modder en golfplaten. Waarvoor deze hut wordt gebruikt is mij niet duidelijk, maar het zou zomaar een toilet kunnen zijn.

Gina papt aan met één van de Himbakinderen. Hij of zij vindt zo 'n blanke hand toch een beetje eng lijkt het.

We gaan in een hutje kijken, dat gebouwd is van mopanehout, riet en modder. De ingang is niet groot, dus dat wordt bukken om binnen te komen.

De Himbavrouwen smeren zich in met rode oker vermengd met botervet. Wassen doen ze zich traditioneel niet in verband met de waterschaarste in de gebieden waar ze leven.

Aan de enkelbanden kun je zien hoeveel kinderen de vrouwen hebben. Twe strepen betekent minimaal twee kinderen.

We verlaten het hutje weer en zien een Himbameisje met staartjes. Meisjes hebben twee staartjes die naar voren vallen. Jongens hebben er hooguit één en niet naar voren.

Een Himbajongen is best modern gekleed. Met muts en zonnebril kan hij zo naar een Europese stad zonder op te vallen.

Ik kan wat leuke portretjes maken van Himba 's. Opvallend zijn de kleurverschillen en de verscillen in haarstijl.

De Himbavrouwen voeren nog een dansje op, waar ze zichtbaar plezier van hebben. In een stok hebben ze hun mobieltjes opgehangen.

De jeugd kijkt gezellig zittend op een autoband toe en vindt het allemaal erg interessant

Himbavrouw met erembe op haar hoofd.

Na afloop van de excursie pakken we de auto en gaan eerst geld pinnen bij de bank. Dat gaat vlekkeloos en daarna doen we wat inkopen voor de komende dagen. We komen terecht bij een soort mini-Makro en kopen een aantal blikjes. Om onduidelijke redenen gaat een Afrikaanse jongen onze blikjes op de band leggen, waarbij hij er ook nog twee op de grond laat vallen. Hij biedt direct aan nieuwe te gaan halen. Ik geef hem tien dollar, daar is het hem waarschijnlijk om te doen.

Dan gaan we tanken en terwijl we wachten komt een meisje armbanden en kettingen te koop aan bieden. Eerst hebben we geen interesse, maar als we besluiten toch even te kijken endaarbij het raam aan Gina 's kant laten zakken, worden we opeens belaagd door een tiental verkoopsters die allemaal met een hand met armbanden en kettingen in de auto aan het wapperen zijn. We worden gered door een gids die de dames wegstuurt. In de strijd zijn echter wel een drietal armbanden de auto in gevallen. Daar hebben we slechts tien dollar voor betaald!

Rond twaalf uur kunnen we ons op het terras in de tuinstoelen nestelen. We vermaken ons prima met lezen en af en toe wat afkoelen in het zwembad, hoewel het qua temperatuur goed uit te houden is.

We bestellen allebei een hamburger als lunch. Het is een (over)complete maaltijd. De rest van de middag drinken we koffie, thee, water en limonade en hebben nog steeds dorst.

Daarnaast maak ik nog wat leuke plaatjes van een Western Rock Skink en een Short-Toed Rock Thrush.
's Avonds is er weer buffet en we eten erg lekker. Na afloop zet ik de foto 's van de Himbaexcursie op de iPad, bekijken ze met interesse en liggen weer op tijd in bed.

Na voor de tweede keer niet lekker doorgeslapen te hebben, zijn we er helemaal niet rouwig om deze donkere kamer achter ons te laten. Na een prima ontbijtje met een eitje erbij gaan we om 09.00 uur rijden.

Na voor de tweede keer niet lekker doorgeslapen te hebben, zijn we er helemaal niet rouwig om onze donkere kamer achter ons te laten. Na een prima ontbijtje met een eitje erbij, nemen we de laatste foto 's nadat we uitgechecket hebben en gaan we om 09.00 uur rijden richting Etosha.