Van zondag 10 augustus tot woensdag 14 augustus verblijven we in Etosha NP. We zijn eerst twee nachten in het Dolomite Camp, daarna nog twee in Okaukuejo. We zien veel dieren en genieten van de natuur en de vele mooie plekjes in dit grootste nationale park van Namibië.

We nemen vanaf Opuwo dezelfde weg terug als we heen gekomen zijn. Eerst de C41 oostwaarts en dan de C35 naar het zuiden. Omdat we geen haast hebben doen we het aanvankelijk rustig aan en nemen onderweg wat foto 's. Eerst van de termietenheuvels vlak buiten Opuwo, die in groten getale het landschap domineren. We zien in de verte Botswanatrappen opvliegen en even verderop komen we een Struisvogel tegen met jongen, Als ik stop voor een rondcirkelende arend, blijkt het pas thuis dat het hier om een Vechtarend (Martial Eagle, Polemaetus bellicosus) gaat die ik van afstand kan vastleggen. Een soort die ik in Kenia gemist heb.

We worden na tweehonderd kilometer bij een checkpoint gecontroleerd en ik moet voor het eerst na het ophalen van de auto mijn internationaal rijbewijs laten zien. Dat is geen probleem, dus we mogen door. Dan zijn we al snel bij de Galtongate, checken in en rekenen 680 dollar af voor de vergunning. Het is de start van een vierdaags avontuur in Etosha, één van de grotere wildparken van Afrika.

We rijden de laatste 43  kilometer naar Dolomite Camp. Om 12.30 parkeren we de auto en lopen de heuvel op naar de receptie. We checken in en krijgen chalet nummer 14.

Het is een prachtige accommodatie met douche, toilet en een balkon met uitzicht over Etosha. Het chalet heeft als één van de weinige huisjes zicht op een waterpoel. Daarin zien we direct een vijftiental Olifanten badderen. Op de vlakte ernaast ontdekken we Springbok, Zebra, Oryx en Gnoe. Het is bepaald geen straf hier te overnachten de komende twee dagen.

Het is qua ambiance, uitzicht en sfeer waarschijnlijk de meest decadente accommodatie, die we ooit hebben bezocht. We gaan er dan ook elke minuut van genieten. Vanaf het balkon zien we tot aan de einder alleen maar wildernis.

Wij gaan eerst richting zwembad, waar we de hele middag het rijk alleen hebben. Weer valt op dat de temperatuur heerlijk is. Lekker warm, maar niet zo dat je gaat zweten. Vanaf het zwembad kijk je tot aan de horizon over het Etosha NP dat meer dan 22.000 km² meet. Het is bijna 300 km lang en 70 tot 80 kilometer breed. Overigens was het oorspronkelijke park in 1907 nog vier keer zo groot.

Hoewel ik bij het zwembad ook probeer te lezen, kijk ik ook wel om me heen. Vanuit de struiken kijkt een Red-Headed Finch (Amadina erythrocephala) me argwanend aan.

Ik ga om 16.30 uur naar het huisje om te kijken wat er te zien valt. Onderweg kruist een groepje Bavianen (Baboons) mijn pad. De beesten vluchten naar de dichtsbijzijnde heuvel en kijken vanaf daar de kat uit de boom.

Een groep Olifanten trekt net onderlangs het balkon voorbij en in de verte zie ik een Giraffe. In de omgeving zie ik ook nog twee groepjes Olifanten grazen.

Gina komt een uurtje later ook en samen zien we diverse groepen Olifanten en Zebra 's naar de poel trekken. Er gebeurt ook een wonder: Gina vraagt of ik de andere verrekijker voor haar wil pakken. Nog nooit gebeurt, maar wel leuk. Een eenzame Olifant weerspiegelt donker in het schaarser wordende licht.

Onder het balkon loopt opeens een Hartlaubs Francolin (Pternistis hartlaubi), een soort die ik ook al zag bij de Erongo Wilderness Lodge.

Er zijn nog diverse groepjes Olifanten aan het grazen in de buurt, waarvan er één plotseling in volle vaart aan komt stuiven, waarbij het veel stof doet opwaaien. De poel naderend veranderen ze van formatie en gaan ze achter elkaar aanlopen met één Olifant als sluitpost wat verder achteraan de groep. De duisternis valt in en als we ons wat gaan opfrissen voor het diner, genieten we nog na van de leuke indrukken.

Om 19.00 uur laten we het "golfkarretje" komen om ons naar het restaurant te brengen. We eten in een van de twee grote tenten die als restaurant zijn ingericht. De pot schaft garnalencocktail, kip met spinazie, worteltjes en aardappelen. Als dessert krijgen we kokosnootpudding met caramelsaus. Een prima maaltijd, waarbij Gina het in Namibië ontdekte favoriete drankje drinkt. Dat is appletizer, appelsap met bubbles.
Na afloop zetten ze ons weer af bij het huisje en na nog wat lezen vallen we al snel in slaap met de geluiden van de Afrikaanse nacht op de achtergrond..

We staan op maandag 11 augustus voor zessen op en zitten om half zeven aan het ontbijt. We gaan vanmorgen mee met een drie uur durende safari. We rijden eerst langs de route die we gisteren gekomen zijn. Aanvankelijk is het erg stil, alleen wat Springbokken, een Oryx, een koppeltje Helmeted Guineafowl en een paar Grijze Tokken (African Grey Hornbills, Tockus nasutus).

Dan duikt er een groepje Giraffen op, dat zich mooi laat fotograferen in het ochtendzonnetje. Eén Giraffe staat uitdagend op de weg, maar hij maakt zich al gauw uit de voeten.

De Giraffen staan gelukkig aan de goede zijde van de weg. Ik heb de zon achter me en kan wat leuke plaatjes schieten.

Een nieuwe soort is het Red-Hartebeest (Alcelaphus buselaphus), één van de acht ondersoorten die in Afrika voorkomen. Onze gids is niet erg pro-actief. Hij heeft dan deze soort wel ontdekt, maar doet verder geen moeite om het beest door ons goed te laten fotograferen.

Dan zien we twee Zebra 's vlak naast elkaar. De eerste is een Burchells Plain Zebra, de tweede een Hartmanns Mountain Zebra. De Burchells heeft een lichtbruine schaduwstreep tussen het zwart en wit, de Mountain Zebra heeft dit niet, maar bij die soort loopt de streping door tot aan zijn hoeven, wat bij de Burchells niet het geval is.

Op de terugweg moeten we een kleine kudde Olifanten passeren, die links en rechts van de weg staat te foerageren. We komen vlakbij, zo vlakbij dat we de Olifanten bijna aan kunnen raken en een Olifant een uitval doet, omdat hij zich kennelijk niet op zijn gemak meer voelt. We kunnen leuke foto 's maken en natuurlijk alles op de video zetten.

We maken veel foto 's van deze kolossale en imponerende dieren. Helaas staat de zon weer eens aan de verkeerde kant, dus optimaal plaatjes schieten is het niet.

Na het ontbijt gaan we lekker op het balkon van ons huisje zitten en genieten van het wild bij de waterpoel onder het genot van een kop koffie. Tot twaalf uur genieten we ook nog van het zonnetje. Gina gebruikt alweer de verrekijker, het moet niet gekker worden!

We zien veel Spring- en Spiesbokken bij de waterpoel. Er landt ook een Bateleur (Theratopius Ecaudates), geen nieuwe soort voor mij, maar wel voor deze reis. In het Nederlands heet deze aparte roofvogel met korte staart een Goochelaar. Een andere nieuwe soort voor deze reis is het Wrattenzwijn, waarvan een complete famlie rond de poel aanwezig is. Een Eland is nieuwe soort nummer drie, maar die is geheel nieuw. Het is een enorm rund, waarbij de Oryxen - toch ook niet klein - in het niet verdwijnen. Een drietal Witruggieren zweeft rond in de buurt, maar zijn te ver weg om vast te leggen.

Bij het zwembad weet ik een Red-Heade Finch (Amadina erythrocephalus) en een Southern Yellow-Billed Hornbill (Tockus leucomelas) vast te leggen. Verder is het rustig met vogels, alleen een White-Backed Vulture komt nog hoog over.

De groep Olifanten die we vanochtend passeerden komen nu langs het kamp. Steeds gaan enkele oudere Olifanten voorop, later volgt de rest. Op een bepaald moment worden de voorlopers erg onrustig en de rest klontert samen. Ik vermoedt dat er een roofdier in de buurt is, maar ik kan niets ontdekken en even later is de gehele kudde weer rustig aan het grazen.

Ik ga nog even het zwembad in. Dat is geen onverdeeld genoegen, want het water is bar koud. Eenmaal op de kant warm ik lekker op in de zon en krijg ik trek in een coupe met ijs, dus ga ik dat voor ons bestellen. Het is heerlijk vanilleijs met een sausje.

De middag eindigt net als gisteren. Ik ga iets vroeger dan Gina naar het huisje om wild te gaan kijken. Op het toegangspad flits een slang snel weg als ik eraan kom. Ik kan er niets van maken, ik zie alleen nog zijn lichtbeige lijf tussen de stenen verdwijnen. Eenmaal binnen zie ik weer meerdere groepen Olifanten, die overigens door een groep toeristen in 4-Wheeldrives nog beter bekeken kunnen worden vlakbij de waterpoel.

Het diner bestaat uit soep, elandbiefstuk of varkenshaas en monchoutaart na. Ik ga voor de Elandbiefstuk, die voortreffelijk smaakt. Gina 's keuze is de varkenshaas, die ook niet te versmaden blijkt. We lezen nog een poosje op de kamer en gaan voor ons doen laat slapen: 23.00 uur. Het verblijf in Dolomite Camp bevalt ons prima. De keuze voor een dag extra op deze plek pakt fantastisch uit en we hebben er dan ook totaal geen spijt van.