Tegen 15:00 uur zien we de haven van Vancouver vanaf de veerboot in beeld verschijnen. Vancouver is onze laatste stop voordat we weer naar huis vliegen, dus nog een paar dagen van de vakantie genieten.

De rit naar het hotel neemt meer dan een uur in beslag. Het is erg druk en we hebben nog een file onderweg. Google Maps is niet altijd even duidelijk en het laatste stuk rij ik per ongeluk op een weg voor ontheffingshouders, dus ik hoop geen boete te krijgen. In het The Sutton Place Hotel krijgen we een upgrade van een one bedroom kamer naar een appartement met keuken. Het is vergelijkbaar met het Chateau Victoria Hotel, een badkamer, een slaapkamer, een zitkamer met eethoek, televisie en bankstel en een keuken. Ruim genoeg dus.

We besluiten de stad in te gaan en lopen naar de waterkant waar het Cruiseschip de Queen Elisabeth aan de kade ligt.

We lopen naar Gastown, passeren de beroemde stoomklok en eten Fish and Chips bij restaurant LOCAL Public Eatery. Het is een gezellig restaurant met veel en luid sprekende jongeren waar wij ons als oudjes toch op ons gemak voelen. We genieten van een prima maaltijd, het smaakt lekker en het is precies genoeg. Het is nog een behoorlijk eind teruglopen, dus we halen nog 12000 stappen vandaag. East Hastings Street ligt op onze route en is een trieste belevenis op zichzelf. Tientallen verslaafden liggen, hangen of staan in portieken of langs de straat. Ik wil eigenlijk terug om een andere route te nemen, maar dit keer neemt Gina de leiding. Gelukkig komen we al snel weer op veiliger terrein. De Vancouver Lookout die we passeren doet ons aan de Euromast denken.

We ontbijten vanochtend op de kamer en nemen daarna de taxi naar de Capilona Suspension Bridge. Deze brug over de Capilanorivier was vroeger in gebruik bij arbeiders, maar is nu een toeristische attractie.

We kopen kaartjes voor 146 Can. Dollar, best duur voor het nemen van een hangbrug, maar verrassend genoeg was er veel meer te doen.

We nemen eerst de Cliffwalk langs een loodrechte wand en belanden daarna op een terrasje met een latte en een bosbessenmuffin, die ontzettend kruimelt.

We lopen over de beroemde Suspension Bridge. De brug zwaait op en neer en we zijn niet de enige die erop lopen. Tijdens het oversteken loop je als een dronkenman over de brug. Ik heb duidelijk zeebenen zo te zien!

Na de koffie lopen we de Tree Top Walk, een hoogteparcours opgehangen aan gigantische Douglassparren.

Tenslotte nemen we nog een natuurbelevingspad, aangelegd met heel veel vlonders over kabbelende beekjes en tussen veel groen.

Na bijna twee uur staan we weer buiten, een erg leuke ervaring rijker. Er blijkt er een gratis shuttle naar het centrum te zijn, dus die nemen we. Helaas hadden we dat niet in de gaten op de heenweg.

We gaan even terug naar het hotel, eten onze boterhammen op en lopen dan in 20 minuten via Alberti Street naar Denman Street waar we twee fietsen huren om het Stanley Park te verkennen. Vanaf de jachthaven zien we de skyline van het centrum van Vancouver met zijn wolkenkrabbers.

Bij ons zijn grote Canadese ganzen exoten, maar deze sliert Canadese ganzen horen hier wel gewoon thuis.

Het weer is aangenaam zonnig, maar niet te warm. We nemen de Seaside route.

We komen langs de beroemde totempalen waar we natuurlijk een paar foto's van schieten.

"The girl in a wetsuite" is een standbeeld dat ons doet denken aan de kleine zeemeermin in Kopenhagen.

We fietsen onder de Lions Gate Bridge door, die we vanochtend namen om bij de Suspension Bridge te komen.

We drinken ice-tea bij een theehuisje langs de Seaside route.

Het is een heerlijke rondrit, lekker op ons gemak en al foto’s makend. Na twee uur zijn we weer terug bij de fietsenverhuur. Weer een leuke activiteit afgerond. 

Het is goed dat we hebben gereserveerd, want het is erg druk als we ons melden aan de overkant van het hotel bij Joey’s Bar & Grill. Het is er al even lawaaiig als gisteren in Gastown, maar de ambiance ziet er prima uit. Gina bestelt een Mediterranean Bowl en ik bestel een gerecht met kabeljauw. Daarna doen we wat voorwerk voor het inpakken van de koffers en lezen totdat het bedtijd is. We slapen allebei niet best, Gina is bijna de gehele nacht wakker. Nou ja, morgen hopen we weer in ons eigen bed te liggen.

We staan op tijd op, pakken de koffers verder in en ontbijten in het hotel. Er is een buffet, maar ook een menu. Ik ga voor het eerste, Gina voor het tweede. Het is een beetje gek, maar uiteindelijk hebben we allebei genoeg gegeten. Dan gaan we met de koffers naar de parkeergarage waar we in eerste instantie onze auto niet terug kunnen vinden. Blijkbaar hebben we een andere lift naar beneden genomen, want na wat rondwandelen zien we de auto toch staan. 

We hebben gisteren tickets gekocht voor het Vancouver Aquarium wat in het Stanley Park ligt. We rijden ernaartoe, parkeren de auto op het al drukke parkeerterrein en checken in. De digitale tickets blijken te werken en we kunnen naar binnen. We merken deze vakantie wel dat heel veel digitaal gaat en zonder telefoon en enige kennis van het Engels heb je al gauw een probleem.

Het aquarium is echt prachtig en het is een heel leuke activiteit voor de laatste ochtend.

We drinken een latte en zijn om 13:00 uur bij de auto waar we wat dingen herpakken en klaar zijn voor de rit naar het vliegveld. Het is een rit door een razend drukke stad, met ontzettend veel stoplichten en dus evenveel oponthoud. Google maps is hier onontbeerlijk en na een rit van ruim 50 minuten staan we in de garage om bij Hertz onze auto in te leveren. We zijn direct aan de beurt en alles is oké. De Ford Escape was een prima ruime SUV. Jammer dat steeds de melding kwam dat de sensor van de frontcamera geblokkeerd was. Bij het inleveren bleken we helemaal geen frontcamera te hebben volgens de man van Hertz. Dat idee hadden we zelf ook al, omdat we het ding niet konden vinden. Volgens internet moest hij in de grill zitten, nou echt niet.

We eten nog Fish and Chips voordat we onze koffers inchecken en passeren de security. Dan begint het lange wachten tot het boarden. We boarden op tijd, maar iemand vond het nodig dusdanig veel alcohol te nuttigen dat hij geweigerd wordt op de vlucht. Dus dan ook de koffer van deze persoon uit het ruim vissen. Vertraging dus. Vlak voor vertrek zie ik een karretje tot onder de velugel rijden en er worden twee dikke slangen aan het vliegtuig vastgemaakt en blijkbaar wordt er iets met grote kracht het vliegtuig ingeblazen of eruit gepompt. Twee mannetjes rennen zenuwachtig om het karretje heen en de ene draagt niet eens een headset, dus met de vingers in de oren doet hij zijn werk. Het geeft toch een onbestemd gevoel. Uiteindelijk vertrekken we bijna een uur te laat.

Er zit een gezellige vrouw uit Groningen naast ons, die ik eerst wijs maakt dat we via Frankrijk vliegen. Ze kan de grap waarderen en er is daarna genoeg gesprekstof. Ze vertelt wel driemaal aan een stewardess dat ze nog nooit zo'n gezellige vlucht heeft gehad. Een leuk compliment, vooral voor Gina die hele gesprekken met haar voert. Uiteindelijk landen we veilig op Schiphol waar Erik ons staat op te wachten.

De vakantie naar Canada was fantastisch. De Rocky Mountains waren van een adembenemende schoonheid. Wildlife hebben we in de Rockies minder dan gezien dan we verwacht hadden, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt op Vancouver Island met heel veel walvissen en uiteindelijk ook veel beren. Op zeeotters hadden we niet gerekend, maar die grappige beestjes hebben we uitgebreid en van heel dichtbij kunnen zien en gelukkig hebben we ook nog best wat vogels gezien. Het rijden in Canada was buiten de grote steden heel relaxed en omdat alles nieuw voor ons was, waren de enkele lange ritten geen straf, omdat er genoeg te zien was. De reis was goed georganiseerd door Askja Reizen (nu Nordic), maar we moesten toch best nog veel zelf doen, zoals excursies bevestigen, waivers op internet invullen, apps downloaden etc., maar het is allemaal gelukt. In iets minder dan 3 weken kun je lang niet alles bekijken en de selectie die we hebben gemaakt, is ons goed bevallen. Bijna overal twee nachten verblijven en soms zelfs drie is zeker aan te bevelen, want dan heb je steeds een of twee dagen waarop je niet hoeft te verkassen en ook minder hoeft te rijden. Korter dan 3 weken zouden we zeker niet aanraden. We kijken nu met veel plezier op deze reis terug.