Canada 2024 - Banff NP en Cline River vanuit Canmore

Nadat we op dinsdag 3 september in Canmore zijn aangekomen gaan we de dag erop naar Sunshine Meadows om te wandelen op hoogte. Donderdag 5 september hebben we een dagtrip geboekt. We starten dan met een bezoek aan Moraine Lake, waarna nog meer plekken bezocht worden. Op donderdag 6 september rijden we via de schitterende Icerfields Parkway naar Cline River voor een vlucht met een helikopter. Onderstaand het relaas van deze eerste dagen.

Dinsdag 3 september.
Gina’ s broer Arie is bereid ons weg te brengen en staat keurig om half negen voor de deur. De rit naar Schiphol gaat door de drukte niet heel snel, maar even na half tien staan we voor de vertrekhal. Gisteren bleek bij het digitaal inchecken dat we de middelste stoelen achterin het vliegtuig toegewezen hebben gekregen, precies voor de toiletten. Dus maar een upgrade naar premium comfort gedaan. Daar krijgen we geen spijt van zou later blijken, maar het is weer een behoorlijke investering. Daardoor kunnen we via de prioritylane inchecken en daarna snel door de security. Binnen het uur zitten we aan een heerlijke cappuccino bij Bar and Bytes. Daarna via een kleine omweg naar de gate waar we tijdig kunnen boarden. Het vliegtuig vertrekt ietsje later dan gepland, maar de vluchttijd lijkt mee te vallen. Door de  upgrade krijgen we een keur aan drankjes, twee prima maaltijden en veel been- en zitruimte. Semi businessclass zou je haast zeggen.

We vliegen over het woeste landschap van sneeuw, ijs en rotsen van Groenland dat we vanuit het vliegtuig onder ons zien liggen. De vlucht duurt 9 uur en als we vlak voor Calgary de landing inzetten, zien we de stad liggen met zijn moderne centrum met wolkenkrabbers. Om half twee plaatselijke tijd landen we na een super rustige en relaxte vlucht.

Bij de douane hoeven we alleen ons paspoort te scannen en een fotootje te maken en dan kunnen we op zoek naar Hertz, de autoverhuurder. Dat is een eind lopen, maar wel lekker na de lange zit. Bij Hertz is het niet erg druk en natuurlijk moeten we meer betalen dan verwacht. De plaatselijke tax van een paar tientjes komt erbij. Naar het internationale rijbewijs dat ik heb aangeschaft wordt niet gevraagd. Geen creditcardproblemen nu gelukkig, zoals eerder in Spanje dit jaar. We krijgen een Ford, een SUV, en lekker ruim (zie boven). Het wegrijden met deze automaat is wel een ding. Ik weet de voorstoel niet te verstellen en krijg hem niet gestart. Met enige hulp lukt het al snel, maar het rijden met een automaat is even wennen. Eerst op gevoel en later met behulp van Google Maps zitten we al snel op Highway 1 en rijden over de brede, niet heel goede, maar ook geen slechte wegen door een ruim landschap met heel veel rollen hooi van gras dat blijkbaar net gemaaid is.

Na een uurtje bereiken we de bergen en Canmore. De incheck bij het Solara Resort is vlot, de bediening wat stug. Het appartement is “huge”, twee slaapkamers, twee badkamers, een keuken met alle apparatuur, een eet- en zithoek en een ruim balkon. Van dat laatste zullen we wel geen gebruik maken, denken we. We gaan al snel op weg naar een telefoonwinkel waar we nog net op tijd arriveren. De vriendelijke eigenaar van Indische komaf helpt ons snel aan een Canadese simcard. De fooi weigert hij, maar in plaats daarvan geeft hij korting. Het werkt gelukkig goed en nu heb ik de mogelijkheid om hier te internetten zonder veel telefoonkosten te krijgen.  Over telefoonkosten later meer overigens.

We gaan nog even het centrum van Canmore vekennen. Canmore is een leuk stadje met veel restaurantjes en winkeltjes. De avond valt als we terug gaan naar het Solara Hotel. In Nederland is het inmiddels al vijf uur in de ochtend, dus we hebben er een lange dag op zitten.

Woensdag 4 september. Om 3.30 uur, dus na 6 uurtjes op bed ben ik al klaar wakker. Ik neem een boterham en maak het verslag af. In Nederland is de dag al lang begonnen, dus nog even in het ritme komen. Om 5:00 uur besluit ik te gaan lezen en na een kwartier vat ik toch de slaap, maar om kwart over zes stap ik uit bed en ga douchen. Als ik uit het raam kijk, zie ik dat het helder weer is. De 3 toppen links op de foto zijn de "Three Sisters, bekend als Big Sister, Middle Sister en Little Sister. Ze worden ook wel Faith, Hope en Charity genoemd". Ze zijn heel bekend in Canmore, omdat ze voor een deel het uitzicht bepalen. Na een snel en eenvoudig ontbijt gaan we om half negen al op pad. 

We nemen Highway 1 West, passeren het plaatsje Banff, slaan daarna af naar Sunshine Village en na 30 kilometer rijden staan we op de nog vrijwel lege parkeerplaats bij de gondel. We hebben trek in cappuccino, dus lopen we het café binnen en bestellen er twee met een grote platte chocolade koek en gaan die buiten op een bankje nuttigen. De koek delen we en is erg lekker. De cappuccino- size small - is sterk en toch best groot. Daarna gaan we naar de customer services om tickets te kopen. Voor 132 C$ (100 euro) mogen we met de gondel en een stoeltjeslift mee. Maar eerst huren we een bus bearspray voor het geval we een beer tegenkomen en deze agressief blijkt te zijn. De kans is klein, maar voor een tientje wagen wij ons leven liever niet.

De gondel is ongeveer 3 kilometer lang, dus je zit er best een tijd in. Op 2159 meter hoogte stap je over naar de Standish Express, een stoeltjeslift die je op 2400 meter aflevert.

Het uitzicht bij de Meadows is adembenemend, hoge bergtoppen zover als je kunt kijken en groene bergweiden.

We lopen naar het platform vanwaar je een prachtig uitzicht hebt en je ook een foto van jezelf kunt maken die je later op een website kan downloaden.

Panoramafoto

Een grappige grondeekhoorn kijkt om een hoekje naar ons.

Na het platform lopen we naar het begin van de Grizzly/Larynx lus, de wandeling die we hebben uitgekozen. De lus zelf en de weg ernaartoe is prachtig en gaat door naaldwoud en bloemrijke bergweiden en langs helder blauwe meertjes. Op een rots zien we een chipmunk zitten, het is de kleinste van alle soorten chipmunks. Schattig beestje.

Het beestje is druk doende met eten en dus kan ik het gemakkelijk op de foto zetten.

Het landschap is prachtig, maar het valt op dat het heel stil is in het bos. We zien wel een luzernevlinder, een sprinkhaan en een overvliegende roodstaartbuizerd.

Ik fotografeer nog een mooie parelmoervlinder (Mormon Fritillary) en een schattige grondeekhoorn.

Het is heerlijk wandelen. Het is vrij rustig en het weer is helder.

We hebben ruim 10 kilometer gelopen als we Sunshine Village in zicht krijgen. Hier is een hotel en komen de liften bij elkaar voor de wintersport.

In het, best gedateerde restaurant Mad Trappers Public House, eet Gina tomatensoep met een broodje en ik een burger met pulled chicken. De patat die erbij wordt geserveerd delen we eerlijk. De patat is overigens heerlijk, maar wel erg zout. De hele middag houden we er dorst van. Daarna naar beneden met de gondel en de bearspray terugbrengen, omdat we die niet hoefden te gebruiken. Met de jongen die ons helpt een leuk praatje gemaakt en de borg weer teruggestort gekregen.

We rijden terug richting Banff. Onderweg komen we langs Vermillion Lake, een groot moeras onderaan Sulphur Mountain, dat bekend staat om het vele wild. Daar zien wij nu niets van, maar mooi is het wel.

We vinden al snel een plekje om te parkeren in Banff en lopen het drukke plaatsje in. Ons doel is het uitzichtpunt bij de Bow Falls dat via een trail aan de andere zijde van Banff te bereiken is. Na ruim 3 kilometer staan we voor de bruisende en snelstromende waterval. Aan de andere kant is het water rustig en kun je er kanovaren.

We nemen wat foto’s en keren op onze schreden terug. Bij de IGA halen we wat te eten, want na 16 kilometer wandelen vandaag hebben we niet veel zin om vanavond weer in het centrum van Canmore te slenteren op zoek naar een restaurant. Het wordt Teryaki met kip en groenten, vruchtenmix en yoghurt na. Niets mis mee. De avond wordt doorgebracht met het verslag, de administratie en lezen. Om half tien val ik in slaap. Het was een leuke dag en een goed begin van de vakantie.

Donderdag 5 september
Om vijf uur ben ik al wakker en kan de slaap niet meer vatten. Dan is het best nog lang om te draaien, te woelen, te lezen en te internetten tot het kwart voor zeven is. We ontbijten vanochtend bij de Take a Hike Market van het hotel. Lekker ontbijtje met spiegeleieren, bacon, toast met olijfolie en wat vruchten. Gina gaat voor een variant met croissant. 

We hebben een dagtrip geboekt bij Banff to Do via Get a Guide, omdat we over de parkeerproblemen hadden gelezen bij Lake Louise en Lake Moraine. De laatste kan helemaal niet met eigen auto meer bereikt worden. Met de dagtrip omzeil je de problemen. Op het programma staan Lake Moraine, Lake Louise, Johnston Canyon, Vermillion Lake en het stadje Banff, dat we gisteren ook al kort hebben bezocht.

We staan ruim op tijd in korte broek en shirt of vest bij 8 graden bij het ophaalpunt bij het Visitor Centre. Best nog fris, maar als we even later in de bus zitten wordt het snel aangenaam.

Onze gids Gretha is een jonge dame die op humoristische wijze de regels uitlegt en onderweg naar Lake Moraine veel vertelt over Banff.  We passeren Castle Mountain onderweg, de rotsen lijken inderdaad wel de vorm van torens van een kasteel te hebben.

Vanaf Lake Louise Village nemen we de 14 kilometer lange toegangsweg naar het meer. Vanaf de parkeerplaats lopen we bergop naar uitzichtpunt Rockhill, waarbij we een prachtig uitzicht hebben op de ons omringende bergen.

Een prachtige bergwereld met grijze rotsen, groene naaldbomen en een turquoise meer ontvouwt zich voor onze ogen. Het uitzicht is echt geweldig.

We nemen behoorlijk wat foto’s. Wat gelukkig niet is te zien op de foto's, is dat het hier heel erg druk is met toeristen.

Voordat we weer de bus in gaan, kopen we cappuccino in de lodge en ook drie knuffelberen voor de kleinkinderen.

De volgende stop is bij het beroemde Lake Loise, een plek die altijd wel in de folders over Canada terecht komt. Ondanks dat ze aan deze kant van Canada alleen maar Engels spreken, zijn de borden zowel in het Engels als in het Frans.

Ook hier grijze rotsen, groene naaldbomen en een turquoise meer, maar ook gletsjers.

Het bekende Fairmont Hotel staat aan de oevers van het meer. De Canada Pacific Railway Company bouwde hier al vroeg een onderkomen en in de loop van de tijd is het luxe Fairmont Hotel gebouwd.

We nemen heel wat foto's, maar de achtergrond verandert nauwelijks.

In de buurt van het Fairmont Hotel vliegen een paar Clark's Nutcrackers. Vandaag heb ik de telelens niet meegezeuld, dus ik kan alleen een plaatje maken van een naaldboom waarin er één verscholen zit. Dan is het weer tijd om Lake Louise en het Fairmont Hotel achter ons te laten en gaan we verder met het busje naar Lake Louise Village, wat niet veel meer is dan een winkelcentrum, wat benzinestations en een paar restaurants en hotels.

Voor de lunch stoppen we in Lake Louise Village. Bij het winkelcentrum kopen we een saucijzenbroodje voor mij en  een vegetarische pizza voor Gina. Ook kopen we er bearspray, voor het geval we op een hike beren zullen tegenkomen, die agressief zijn. We kijken nog even rond en nemen wat foto's van de omgeving.

Stop 4 is bij Johnston Canyon. In een kloof stroomt een heldere beek schuimend over de rotsen en na ruim 1 kilometer lopen over een betonnen pad, deels hangend aan de wand, komen we bij de Lower Waterfall. Het doet een beetje denken aan de weg naar Fellimännle in Oostenrijk. Best mooi. Het enige nadeel: het is er druk, erg druk.

Daarna stoppen we bij Vermillion Lake waar we gisteren ook foto’s hebben genomen. De groene beboste berg rechts is Sulphur Mountain waar ook een gondel naar de top gaat. Wij kozen er gisteren voor in de plaats daarvan naar Sunshine Village te gaan. Veel minder druk en ook prachtig. Het rotsmassief links is Mount Rundle met diverse toppen.

Tenslotte worden we afgezet in Banff. Omdat we het dorp gisteren al hebben doorkruist doen we het langzaamaan, kopen een heerlijk vanillie-ijsje in een lekker hoorntje van wafel, kopen nog wat drinken en zijn op tijd weer terug bij de bus, die ons daarna afzet in Canmore. We hadden deze dag niet graag willen missen, vooral Moraine Lake en Lake Louise zijn een must-see, maar de drukte rondom deze highlights moet je op de koop toenemen.

We tanken de auto vol voor morgen en als we in het hotel zijn, hebben we geen zin meer om uit eten te gaan. We hebben nog soep, afbakbroodjes, gemengd fruit en yoghurt. Daar kunnen we een prima maaltijd van bereiden. Alleen waarom is de soep uit blik zo dik? Nou, het is concentraat, dus er moest water bij. Echt weer iets voor ons om dat achteraf pas op te merken.

We staan vroeg op, want we willen op tijd in Cline River zijn voor de helikoptervlucht. We checken uit bij het Solara Resort waar we met genoegen 3 nachten verbleven in een ruim appartement. Ook de keuken was fijn, want we hebben 's avonds ons eigen potje gekookt hier.

We rijden al voor zevenen de Highway 1 op en gaan noordwestwaarts richting Banff. Het is buiten 2° Celcius, dus best koud, maar in de auto is het 20° zien we op de display.

Cascade Mountain ligt er mooi bij, hier vanuit het zuidoosten gezien. In de verte een van de vier ecoducten die er voor het oversteken van wild zijn gemaakt. Langs de weg staan hoge hekken, waardoor de kans op wild op de weg zo goed als nul is geworden. Beter voor hen, beetje jammer voor ons.

We rijden langs Banff en zien op de borden dat de parkeerplaats bij Lake Louise al vol is en het is nog maar kwart voor acht! Wij rijden door naar Lake Louise Village, waar we een koffie, een Deens koffiebroodje en een blackberry cookie scoren bij Laggan's Mountain Bakery & Delicatessen. De toppen van de bergen staan al vol in de zon, terwijl de vallei nog in de schaduw ligt. Het belooft weer een mooie dag te worden.

Daarna nemen we de Icefield Parkway, Highway 93 en rijden door een prachtig landschap langs bossen, rotsige bergen en meren. Het is erg rustig op de weg en het uitzicht is prachtig.

We stoppen voor een foto bij Crowfoot Glacier Viewpoint.

Bow Lake Viewpoint met Bow Lake waar de Bow River ontspringt. Deze rivier stroomt langs Banff en vormt daar o.a. de Bow Falls.

Bij de Saskatchewan Crossing gaan we naar rechts Highway 11 op, maar eerst nog even bij het uitkijkpunt kijken, we zien de Howse River omringt door bossen en bergen. Het is ook de Howse Pass, vroeger gebruikt door de First Nations en door bonthandelaren. Ik vind het prachtig, Gina vindt het saai. Bij navraag bedoelt ze de vooral de voorgrond.

Een grote libelle - soort niet bekend - landt op Gina's vest bij het Howse Pass View Point waar we een poosje genieten van het uitzicht en we ook nog een raaf zien zitten in een boom.

We zijn ruim op tijd in Cline River, melden ons aan, krijgen instructies en om half twaalf stappen we in de helikopter. We hebben een privétour, dus naast de pilote is er niemand anders, wel zo leuk, ook voor het uitzicht.

Als we opgestegen zijn, dan zien we - licht schommelend in de helikopter - enorme, dichte naaldbossen onder ons .

We vliegen over een desolaat gebied, met wat gletsjers, enorme naaldbossen doorsneden met kreken en rivieren en gigantische rotspartijen.

Gina maakt deze mooie serie vanuit de heli.

Het tripje heet de "Six Glacier Tour". Misschien vanwege dit uitzicht? Pilote Victoria is niet zo spraakzaam, maar later ontdooit ze wel.

Beneden ons zien we de rivier liggen waar we zo meteen gaan landen tussen het uitgestrekte naaldbos.

Op de linkerfoto zie je de T-splitsing van de rivier met de waterval waarnaar we de hike gaan doen. Op de rechterfoto zie je de locatie waar we gaan landen.

Hier staan we voor de Bell 206B2 Turbine Helicopter van Rockies Heli Tours waarmee we vliegen.

We gaan op pad naar een waterval. We steken eerst de beek over en genieten van de heerlijke bergwereld die ons omringt.

Onderweg naar de waterval wordt pilote Victoria spraakzamer en het wordt een gezellige hike langs de snel stromende beek. Bij de waterval aangekomen krijgen we non-alcoholische bubbels, die prima smaken.

Achter ons stort de waterval bruisend en met veel kabaal naar beneden.

Nog even een kleine fotoshoot en dan breken we weer op en gaan terug richting helikopter.

Als we opstijgen zien we nog eenmaal het panorama onder ons. Geen mens te zien, alleen natuur. Erg mooi en ook leuk.

We vliegen terug over de dichte naaldwouden en zien al snel het Abraham Meer voor ons liggen. Het meer ligt in de North Saskatchewan River waarvan het water uiteindelijk in de Hudson Bay terecht komt.

Na een kleine anderhalf uur zien we vanuit de helikopter het terrein van Rockies Heli Canada onder ons en zetten we de landing in. Een heerlijk uitje dat we niet graag hadden willen missen.

We nemen Highway 11, de David Thomson Highway, in zuidelijke richting en gaan op de Saskatchewan Crossing af. De weg is zo goed als uitgestorven. Best gek als je weet dat het bij Lake Louise en Moraine Lake zo druk is met toeristen.

We stoppen bij Lake Peyto. Hier is het wel weer druk met toeristen.

Op weg naar het platform zien we een wild, maar desondanks helemaal niet schuw, muildierhert dat een kostje bij elkaar aan het scharrelen is.

We hebben wel geluk met het weer deze eerste dagen. Het uitzicht is prachtig en met de zon erbij is het fijn fotograferen.

Lake Peyto is misschien wel het meest gefotografeerde tafereel van Canada en terecht vinden wij. Het turquoise water is vooral de blikvanger, de bossen en de bergen er omheen zorgen voor de omlijsting. Na Lake Peyto willen we in éé keer naar Golden rijden. Die rit blijkt lang en we komen de eerste uren niets tegen om iets te drinken.

Een uitje naar de Takakkaw Falls in het Yoho NP over een slingerende weg van ruim 17 kilometer levert een half uur tijdverlies op en wat mooie foto's, maar niet veel meer dan dat. Het is de op één na hoogste waterval van Canada. Het is er erg druk en we kunnen de auto niet kwijt op de parkeerplaats, maar hebben ook geen zin om lang rond te rijden of verder te zoeken.