Donderdag 2 augustus gaan we op weg naar Ranohira, waar we ons opmaken voor een tweedaagse trekking door het Isalo National Park. Het wordt een van de leukste onderdelen van de reis, die echter voor mij een minder leuke afloop heeft nadat we al weer terug zijn in het motel. We slapen in kleine koepeltentjes en kamperen een nacht. Ondanks het feit dat wij helemaal geen kampeerders zijn, genieten we ervan.

Donderdag 2 augustus staan we op tijd op, ontbijten in het restuarant en om kwart voor acht trekken we de deur van ons huisje achter ons dicht. Het is lekker zonnig en hoe zuidelijker we komen, des te mooier wordt het weer.

Het is een behoorlijk stuk rijden vandaag. We stoppen bij een tankstation in Ihosy, een wat grotere stad. We kopen er wat te drinken en wat snacks. Het is geen wereldplek voor een pauze, maar je moet het er mee doen. Wel krijg je hier mee hoe de meeste mensen hier leven, en dat is dan weer interessant om te zien.

Gina doet gelijk een rondje in de omgeving en maakt wat leuke plaatjes van wat marktkooplui. Er blijkt ook een biljarttafel in de openlucht te zijn, zie de grote foto's. Apart!

Onderweg stoppen we even bij de bisschopsmuts, een apart gevormde granieten rots.

Het landschap is leeg en af en toe zien we een vrachtwagen vanaf onze zitplaatsen in de bus, die zoals eerder is vermeld niet erg luxe is. We zitten vaak achter de chauffeur en de gids, elk aan een kant. Krappe plaatsen, maar je hebt wel goed zicht op het landschap voor je. Dat is ook wat waard.

Madagaskar is een arm land. 90% van de bevolking moet van minder dan twee dollar per dag rond zien te komen. Hier in het centrale zuidelijke deel is de armoede nog duidelijker zichtbaar. Deze vrouw probeert ons een paar visjes te verkopen. We betalen haar de prijs voor de vissen, maar die mag ze houden en wellicht kan ze die later aan anderen verkopen.

Motel de 'l Isalo is een aantal jaren speciaal gebouwd voor de zonsverduistering die er toen was. Nu is het een prima plekom het Isalo NP te bezoeken. Onverwacht zijn we rond een uur al in het motel, dus kunnen we die middag heerlijk genieten van de zon bij het zwembad. Het is pas de eertse keer dat we een zwembad bij het hotel hebben.

Vrijdag 3 augustus. Vandaag staan we bijtijds op en direct na het ontbijt gaanwe met de bus over een erg hobbelige zandweg richting startpunt van de tweedaagse trekking.

Het startpunt is bij een kleine nederzetting waar de bevolking maiskolven aan het drogen is en de jeugd zelf speelgoedsouvenirs maakt. Wij willen het niet meeslepen en besluiten op de terugweg iets te kopen, niet wetende dat we op een andere plek zullen eindigen.Dat meeslepen was ook niet aan de orde, want we hebben Remi en Sandy om onze rugzakken te dragen.

Net buiten de nederzetting zien we hoe lokaal de rum wordt gemaakt in grote olievaten. Onze dragers helpen waar nodig, zoals bij deze oversteek over wat stammetjes.

Onze eerste pauze maken we bij een oase, een klein paradijsje met koel water in de verder droge omgeving.

Hoe hoger we komen, des te kaler en ruiger wordt het landschap en eenmaal boven houden we lunchpauze, maar eerst nemen we wat foto's.

aan de planten is te zien dat ze zich hebben aangepast aan het droge klimaat. De blaadjes van de struiken zijn klein en viltachtig. Ik zie een Forest Rock Thrush scharrelen in een struik en slaag erin deze endeem op de foto te zetten.

We hebben een lekker lunchpakketje meegekregen met twee broodjes, een ei, twee chocoladekoekjes en een tweetal bananen. We nemen plaats in de schaduw van een paar bomen en genieten van de rust. We lijken alleen in het hele grote park te zijn. We geven elk een van onze broodjes aan onze trouwe dragers Sandy en Remi, die er blij mee zijn. Zelf lijken ze alleen een plastic fles bij zich te hebben, die ze eerder vanochtend in de kleine oase met water hebben gevuld.

In het droge tropische landschap dat jaarlijks vrijwel alleen in de maanden januari tot en met maart zo'n 800 mm regen ontvangt leven aparte planten, zoals de Elephants Foot en dieren zoals de Milkwood Locust.

Het wandelen doet ons aan Oostenrijk denken en we genieten er elke minuut van. Het is er dor en rotsachtig, maar er zijn ook groene dalen. Vijgen zijn een welkome bron van voedsel in het verder voedselarme gebied.

The Blue and the Black Pool. een mooie plek, diep uitgesneden in het landschap, waar nog voldoende water is te vinden in het verder droge landschap.

We installeren ons in de tent, drinken een dikverdiende cola of een fanta en een paar koppen thee en dan is het tijd voor het diner.

De mensen in Madagascar zijn vindingrijk. Bij het diner zijn er kaarsenstandaards gemaakt van plastic flessen, die doormidden zijn geknipt.

De jongens hebben een heerlijke maaltijd gemaakt met pompoenensoep, haché van zeboe met rijst en naar believen witte bonen. Het smaakt me heerlijk, hoewel het niet aan mijn gezicht is af te lezen.

Daarna komen de gitaren tevoorschijn en bij gitaarmuziek worden veel liederen gezongen en gedanst. Gina leeft zich uit en danst met een van de gidsen alsof ze nooit anders heeft gedaan. Verder worden boven het kampvuur bananen gebakken en die krijgen we als dessert. Na deze gezellige avond gaan we rond tien uur de tent opzoeken. De toiletten zijn best smerig en de douche laten we voor wat het is. De kou valt ontzettend mee en al ligt het in de mummyslaapzak lekker krap en valt het omdraaien dus niet mee, we slapen toch een groot deel van de nacht.

Ondanks het feit dat wij helemaal geen kampeerders zijn, genieten we toch van de kampeeractiviteit. We staan op tijd op, poedelen een beetje bij een kraantje en poetsen ook daar onze tanden. Daarna ruimen we de tent op en gaan ontbijten.

Er zijn stokbroden gehalveerd en daarna boven een vuurtje geroosterd. Met jam erop smaken ze heerlijk. Het is overigens niet wat het lijkt op de foto, die hele grote schaal is niet voor mij alleen!

Voordat we vertrekken is er een woord van dank van Marjan voor de dragers en daarna worden ze door ons uitbetaald. Omdat we het uitermate prettig vinden dat we geen rugzak hoeven te dragen geven we Remi en Sandy een extra fooi.

Het is een heldere, zonnige ochtend en het is heerlijk wandelweer. Remi wijkt geen seconde van Gina's zijde, zoals hij ook deed. Voor Sandy geldt hetzelfde wat mij betreft. Het landschap is rotsachtig en ruig.

Hoewel het landschap leeg lijkt is er genoeg te zien. Een Elephants Foot Plant, mooie struiken, Aloë's en verschillende Red Dragonflies.

Ik heb het prima naar mijn zin met mijn favoriete outdooroutfit aan en mijn verrekijker en fototoestel bij de hand.

Halverwege de ochtend bereiken we de Piscine Naturel, een kleine oase in het rotsachtige landschap. Enkele leden van de groep gaan zwemmen, maar wij kijken toe vanaf de kant. De Madagascar Scops Owl in een palmboom is een waarneming die ik niet graag had willen missen.

De tweedaagse trekking is een van de hoogtepunten van de reis voor ons. Heerlijk de gehele dag buiten, lekker actief bezig zijn, in dit geval met wandelen en fotograferen en nieuwe gebieden verkennen.

Het is niet voor het eerst dat ik me verbaas over de scherpte die goede gidsen hebben. Als we voorbij een kleine struik lopen hoor ik van de gids dat er een wandelende tak in zit. Hoe hij die aan de achterzijde zo gauw ziet is mij een raadsel, maar ik ben blij met de waarneming en de foto die ik ervan maak. Langzaam aan komen we bij de ingang van het park. Het is niet de ingang waar we gisteren begonnen zijn, dus ik kan helaas geen zelfgemaakt speelgoed kopen van de plaatselijke jeugd.

De ochtend loopt ten einde als we een groepje Grey-headed Lovebirds passeren, die van dezelfde familie zijn als de Rosy-faced Lovebirds, die we in Namibië zagen. Bij de uitgang gaan de giodsen bovenop de bus, iets wat in Nederland ten strengste verboden zou zijn. Hier maken ze er geen punt van.

We passeren een wasplaats in de kleine rivier. Het is ook het punt waar de bus de rivier over moet steken en dus moeten we er allemaal even uit.

We sluiten deze leuke trekking af met een heerlijke maaltijd bij het Ito Hotel van Momotrekking, die de tocht voor ons organiseerde. Ik kan deze organisatie ten zeerste aanraden bij toekomstige reizigers, die hier ook een trekking willen doen. Voor een zeer schappelijke prijs huur je dragers en het eten, het kamperen en alles eromheen is uitstekend verzorgd.

Bij terugkomst installeren we ons bij het zwembad en brengen daar de middag door met lezen en af en toe een duik in het zwembad. Het einde van de middag verloopt minder goed. Terwijl ik mijn zwembroek ,die achter de ligstoel op een stenen trap ligt te drogen wil pakken, glij ik op mijn slippers van een trede. Mijn handen proberen tevergeefs mijn val te breken. Mijn neus en in mindere mate mijn voorhoofd vangen de klap op en ik hoor iets kraken. Eén geluk, mijn tanden zijn nog heel. Onmiddellijk begint de opgelopen wond flink te bloeden en met een doek met ijs erop gaat het richting hospitaal. Daar vinden ze dat de wond niet diep genoeg is om te hechten en met een grote pleister op mijn neus ga in weer richting hotel. Dat is dus de tweede verre reis met een wit plakaat op mijn gezicht. Balen!

Gelukkig heb ik geen hoofdpijn en met een diclofenac en antibiotica bestrijd ik de eerste ongemakken. Gelukkig kan ik gewoon eten en ook het slapen gaat normaal. Helaas hebben we geen elektriciteit in het huisje en ook geen warm water. Gina gaat om een teiltje vragen en wast het bloed uit mijn korte broek en de handdoek. Eenmaal op bed zie ik een groot beest op het bed landen in het spaarzame schijnsel van de twee E-readers. Het lijkt verdacht veel op een kakkerlak, dus snel de deken uitgeschud en de klamboe dicht gedaan.