Op woensdag 1 augustus reizen we verder naar Ambalavao. Maar eerst bezoeken we Anja, een natuurpark waar Ringstaartmaki’s te zien zijn. Op de terugweg bezoeken we de zeboemarkt en terug bij het hotel de kleine papierfabriek op het terrein. Daarna bezoeken we met Trudy, Nanda en Dick de lokale markt, iets wat we samen niet zo gauw zouden doen.

We verblijven slechts een nacht in hotel Cotsoyannis in Fianarantsoa. Het hotel ligt middenin de grote stad die ondanks de grootte niettemin een povere indruk achterlaat op ons.

We willen bij de supermarché, waar we gisterenmiddag ook al wat inkopen hebben gedaan nog wat proviand voor onderweg halen, maar de deuren blijven gesloten, ondanks de doordeweekse dag. We horen van Marjan dat de verschillende bevolkingsgroepen er allemaal eigen feestdagen op na houden, dus waarschijnlijk is dit een dag waarop ze om die reden gesloten zijn. Nou ja, dit is Afrika, dus je went eraan.

We stappen in de bus, waar een paar jongetjes wat te eten bij elkaar proberen te schooien. Gek genoeg zien we dit vaak in de steden, maar op het platteland blijft dit achterwege.

Net even buiten Fianarantsao stoppen we bij een plek waar bouwstenen gefabriceerd worden. Het beeld komt ons bekend voor: mannen die vormen met klei vullen, deze laten drogen en de stenen dan opstapelen. Er omheen weer overal kinderen en dat in een landschap met kale rotsen, verspreid liggende huizen en hier en daar wat groen.

We rijden direct door naar het Anja Community Reserve, waarbij we ons volgende doel, de stad Ambalavao passeren. Het is een particulier initiatief, waarmee de bevolking de ringstaartmaki's beschermt. Deze lemuren waren al met 90% afgenomen, maar in dit reservaat zijn er momenteel weer 300 stuks. Het kleine reservaat heeft zelfs een eenvoudig hotel, dat wij overigens links laten liggen.

We krijgen een paar gidsen toebedeeld en we gaan op stap. In een verre struik zie ik mij bekend voorkomende soort. Het is een Grey-headed Lovebird, een neefje van de Rosy-faced Lovebirds die we in Namibië zagen.

We hoeven niet ver te lopen om de eerste groep met Ringstaartmaki's te zien. We hadden gehoopt ze op de grond aan te treffen, maar helaas zitten ze allemaal in de bomen, dat maakt het fotograferen wat lastig. Gelukkig heb ik mijn telelens.

Daarna gaan we op pad naar het uitzichtpunt. De laatste paar hoogtemeters zijn behoorlijk steil, maar gelukkig krijgen we van alle kanten hulp.

Het is prachtig weer en de enorme granieten bergen zijn imposant. Tijd voor een foto met Gina en Nanda .

Zowel de omgeving als de flora is apart en we schieten dan ook menig plaatje, zoals meer gebeurt deze reis.

Na enige tijd gaan we weer verder. We nemen eerst een rotsachtige richel, die minder steil is dan de andere zijde van de berg, hoewel we een klein steil stukje hand-over-hand langs een touw naar beneden gaan .

Op de terugweg zien we nog meer ringstaartmaki's, maar nu wat dichterbij. Het beeld dat ik voor ogen heb, een groepje dat naar me toeloopt met de staarten omhoog, dat blijft een fantasie. Ik moet het doen met andere poses.

We zien niet zo heel veel vlinders, het is nog niet het seizoen ervoor. De witte vlinders op het bovenste plaatje hebben een geweldig mooie naam, vandaar dat ik ze wel laat zien, ondanks de bewogen opname. De soort heet: Clouded-Mother-of-Pearls! De oranje vlinder is een Madagascar Leopard, ook niet verkeerd.

Dan zit het erop en zijn we terug bij de entree. Gina gaat nog even op de foto met de gids, een vriendelijke man die steeds klaar stond om te helpen.

Op de terugweg van Anja naar Ambalavao zien we de zeboemarkt en we vragen aan Marjan of we daar nog langs kunnen gaan. Dat kan gelukkig en het is een kleurrijk extraatje dat we niet graag hadden willen missen. De markt is de grootste van heel Madagascar en hoewel de markt ten einde lijkt te lopen is het er nog levendig genoeg. Gina krijgt gelijk een persoonlijke escorte, een meisje genaamd Lassandra.

Gina vindt Lassandra echt een "scheetje" en ze geeft haar wat cadeautjes in de vorm van drinken, pennen en een kleurboekje.

Eenmaal terug bij het hotel gaan we eerst het fabriekje bekijken dat bij het hotel hoort. Ze maken daar het beroemde antaimoropapier. Het is geschept papier ingelegd met bloemblaadjes.

Twee Olive Bee-eaters zitten in een struik die boven een van de schuurtjes uitsteekt. Ik neem alvast een foto met het idee later terug te komen voor het betere werk. Helaas komt daar niets meer van deze middag, dus blijft het bij dit afstands- en bewijsplaatje.

De plantenvezels worden eerst nat gemaakt, daarna fijn geklopt, dan gezeefd en in de pulp worden bloemblaadjes ingelegd. Daarna wordt het geheel in de zon te drogen gelegd.

Van het papier maken ze ook kaarten en fotoboeken en wanddecoraties, allemaal handwerk, zoals zo vaak in Madagaskar.

Na de lunch besluiten we om de stad te gaan verkennen. Net buiten het hotel is een groot podium opgebouwd en er wordt muziek gemaakt. Er is een grote menigte op af gekomen en zelfs de muren rondom de kerk zijn in gebruik als tribune.

We genieten van alle indrukken. Hier zie je toch weer het echte Afrika, hoewel er invloeden uit Azië zijn te zien, zoals de tuc-tuc en de riksja.

Er is werkelijk van alles te koop op de markt. Van huishoudelijke artikelen, tot groenten en fruit, maar ook kan je er je mobieltje laten maken.

Ook in Ambalavao valt het aantal kinderen op. Ze hangen rond hun moeders, maar doen ook boodschappen zoals we kunnen zien.

De mannen die we zien hangen wat rond of spelen domino, terwijl ze de verkoop aan de vrouwen overlaten. Je kan ook je kleren laten maken op de markt. Trudy laat een fototasje maken, waar het hengsel van afgebroken is. De naaister ziet er niet tegenop om tussen een aantal steken door haar kind de borst te geven.

Terug in het hotel lezen we wat in het leuke, maar basic huisje en laden op de donkere bovenverdieping, bij gebrek aan een stopcontact op de begane grond, wat apparaten op. In de avond eten we in het hotel en gaan op tijd naar ons verblijf om de foto’s te bekijken en uit te zoeken wat bewaard moet blijven. We gaan op tijd slapen.