Sevilla 2019

De voetbaluitjes vinden de laatste tijd elk jaar plaats. Een luxe waar ik me graag aan overgeef. Op vrijdag 8 april ga in eerst nog even werken en 's middags vliegen we vanaf Schiphol rechtstreeks naar Sevilla. De stad kende ik al, want in 2013 bezochten Gina en ik de stad al eens tijdens onze rondreis door de Extramadura en Andalüsië. We boffen met het weer. Waar het in Nederland bar en boos weer is, hebben wij drie dagen lang stralende zonneschijn bij een temperatuur van rond de 25°. Met een fietstocht, een bezoek aan de kathedraal en het Alcázar en een voetbalwedstrijd met 7 doelpunten kon het allemaal niet beter en dan heb ik het nog niet eens gehad over het leuke appartement, de gezellige terrasjes en het heerlijke eten.

Gina zet ons af ruim op tijd af op Schiphol waar we direct inchecken. We hebben tijd genoeg voor een cappuccino, gaan op tijd naar de gate en boarden ook op tijd. Het is een rustige vlucht, daar boffen we mee want deze week was het door het slechte weer af en toe een chaos. Op de luchthaven van Sevilla worden we opgehaald door een taxi. Dat is weer prima geregeld door Han. Dat kun je gerust aan hem overlaten en dat doe ik dan ook graag. Het appartement is gelegen in een klein straatje, zo klein dat het bij de taxicentrale aanvankelijk onbekend was. Als we 's avonds voor de deur staan, wordt het nog even spannend. Na alle knopjes van de huisbel te hebben ingedrukt, komt er nog steeds niemand. Het blijkt dat we twee deuren verder moeten zijn. Gelukkig krijgen we een seintje en al gauw staan we in het ruime appartement met twee slaapkamers , een keuken en een douche. Later blijkt er ook een mooi dakterras te zijn.

We besluiten nog even de omgeving te verkennen en wat te gaan eten. We belanden op aanraden van de taxichauffeur op de Alemeda de Hércules waar de restaurantjes zich aaneenrijgen. We kiezen voor een tafeltje vlakbij een terrasverwarmer bij Pizzeria Badulaque aan het begin van de Alemeda. We bestellen wat tapas waaronder heerlijke kroketjes. Het smaakt goed en we hebben direct de Spaanse sfeer te pakken.

Na afloop lopen we terug naar het appartement dat vlakbij het plein Plaza de San Lorenzo ligt waar de Parroquia San Lorenzo Martir staat. We verdelen de slaapplekken. Sjaak krijgt de kamer met de twijfelaar voor zichzelf, Piet en Han delen de andere slaapkamer en ik nestel me in de woonkamer op een van de twee bedden die daar staan. Een prima plekje waar ik heerlijk slaap.

Om half acht laat ik de wekker aflopen en pak mijn e-reader. Ik laat Sjaak als eerste douchen, daarna is het mijn beurt, waarna Piet en Han volgen. Deze volgorde blijft de komende dagen onafgesproken van kracht. Terwijl we op elkaar wachten drinkt de een koffie, de ander thee. Ik houd het op thee met een cakeje erbij. Er ligt een hele zak van in de koelkast, waarschijnlijk nog van de vorige gasten. Omdat we buiten de deur ontbijten is het wel lekker om alvast iets binnen te hebben. We doden de tijd met het lezen van de oude krant of de nieuwe editie op de iPad, terwijl Han alvast het kaartje van Sevilla bestudeert.

Buiten is het nog fris, maar als we de schaduwrijke Calle Rubens uitlopen zien we de zon al schijnen op het plaza de San Lorenzo. We slaan tweemaal rechtsaf en volgen de Calle Jesús de Gran Poder waar we al snel aanbelanden bij Emperador Trajano waar we voor een paar euro een prima ontbijt krijgen voorgeschoteld.

Op weg naar de fietsverhuurder passeren we deze mooie kerk. Het is de Iglesia Santa María Magdalena, gebouwd tussen 1691 en 1709 door de architect Leonardo de Figueroa. De kerk staat op de fundamenten van een nog oudere kerk uit 1248. Dat is zo leuk aan de Zuid-Europese landen, die hebben een veel rijkere geschiedenis dan ons kikkerlandje.

Met enig zoeken vinden de Calle Santas Patronas waar het startpunt is van de fietstocht. We krijgen prima fietsen en wachten buiten bij de gids op de rest van de groep. Onze gids is een Nederlands meisje uit Brabant dat stage loopt in Sevilla.

Onze eerste stop is bij een zijtak van de Guadalquivir, de rivier die Sevilla in tweeën deelt. Het beeldhouwwerk op de voorgrond is het Monumento da la Tolerancia. Het zijn drie Engelse letters U, die het idee uitdrukken om de christelijke, de joodse en islamitische culturen te verenigen. Het is gemaakt door Eduardo Chilida. De Guadalquivir is 657 kilometer lang en kan tot aan Córdóba bevaren worden. Zeeschepen kunnen echter niet verder dan Sevilla.

Op de achtergrond is de Puente de Triana te zien, de brug die is gebouwd door Georg Eiffel. Ja, dat is dezelfde als die de Eiffeltoren ontwierp! Triana is de wijk aan de westkant van de zijtak van de Guadalquivir die bekend staat om de flamencodans.

Het gezelschap bestaat uit allemaal Nederlanders, een paar stellen en verder nog meer mannen die of een vriendentripje maken of net als wij hier zijn voor de voetbalwedstrijd Sevilla-Real Sociedad.

De Eurostars Torre Sevilla is een omstreden gebouw. Omdat Sevilla een World Heritage Site van de Unesco is, mocht er niet hoger gebouwd worden dan de historische gebouwen, met als hoogste de Giralda. De gids vertelt dat om problemen te omzeilen de stadsgrens werd verlegd, zodat de toren buiten de stadsgrens werd gebouwd. De bijnaam van het zakengebouw, dat ook een hotel herbergt, is "De lippenstift".

Als ik de brug op fiets, de Puente de Triana, moet ik in mezelf lachen. Ik floot net het lied Concerto de Aranjuez en laat er nu een straatmuzikant staan die hetzelfde lied aan het spelen is, wel toevallig. Hier passeer ik het Museo del Castillo de San Jorge waar ooit het hoofdkwartier van de inquisitie huisde. Daarvoor is de Capilla de Carmen, gemaakt door de architect Aníbal González, die ook de Plaza de Espanã bouwde. Het heeft dezelfde typische stijl.

Een mooi doorkijkje op het Plaza del Altozano, gezien vanaf de westzijde van de Puente de Triana, die ook wel Puente de Isabel II wordt genoemd.

Het beeld van de stierenvechter. In Sevilla is de grootste stierenvechtersarena van het land, die een belangrijke rol speelt bij het stierenvechtersfestival in april, de Feria de Abril.

We fietsen langs het water in zuidelijke richting en hebben een mooi uitzicht op de Puente Isabel II en de wijk aan de overzijde. Op het water is het druk met kano's. Later zien we dat er ook wedstrijden worden gehouden.

Fietsen in een stad is een van de dingen die we de laatste jaren graag doen. Met een gids de stad verkennen geeft in een paar uur tijd een kort overzicht van de belangrijkste trekpleisters en je krijgt veel achtergrondinformatie. Daarnaast is fietsen minder inspannend dan lopen en je hebt een grotere actieradius en geen last van files. Kortom, een aanrader voor idereen die een stad bezoekt.

We verlaten even de waterkant en rijden de wijk Triana in en komen langs de Real Parroquia de Señora Santa Ana, een van de vele kerken in Sevilla. Ooit telde de stad naast de kerken ook nog eens 45 kloosters, een bewijs dat het katholicisme hier diep geworteld is.

De Real Parroquia de Señora Santa Ana is in opdracht van Alphonso X vanaf 1266 gebouwd na de reconquista - de herovering van Spanje op de Moren - en is de eerste kerk die na de Moorse overheersing van de grond af werd opgebouwd. Het gebouw is versierd met mooie ornamenten. Het Maltezer Kruis, het teken van de kruisridders, siert een van de muren.

We fietsen over de Calle Betis in zuid-oostelijke richting en zien aan de overkant de Torre del Oro - het Gouden Torentje - opdoemen. Er doen allerlei verhalen de ronde over de oorsprong van de naam, maar zeker is dat het ooit in de Moorse tijd bekleed was met gouden tegeltjes. Vanuit de toren kon met een zware ketting de Guadalquivir geblokkeerd worden voor schepen. Desondanks wisten de Spanjaarden in 1248 onder Ferdinand III de stad te heroveren op de Moren. In de bloeitijd werd de Torre del Oro gebruikt om er handelswaar uit Amerika in op te slaan. In 1760 is het kleine torentje er bovenop geplaatst. De Torre del Oro was later ook in gebruik als gevangenis, kapel en opslagplaats voor munitie. Nu is er een klein maitiem museum- Museum Naval - in gevestigd.

We steken de rivier over via de Puente de San Telmo en komen aan bij het gelijknamige paleis, het Palácio de San Telmo. Het paleis is in barokke stijl gebouwd en dateert van 1682. Het moest een prominente zeevaartschool worden dat tevens als tehuis voor (wees)kinderen van zeevaarders diende.

Tijdens de Franse overheersing in Sevilla krijgt het gebouw de titel paleis omdat het de officiële residentie wordt van de graven van Montpensier, Antoine de Orléans en Louise Fernande de Bourbon. Aangezien graaf Montpensier graag koning wilde worden, maakte hij er een echt paleis van. Zelfs de beroemde 'Sissi' kwam op bezoek in dit paleis. Na het overlijden van graaf van Montpensier in 1897 werden de tuinen van het paleis door de gravin (Louise) aan de stad Sevilla geschonken. Dit park heeft haar naam gekregen en is nu bekend als het 'Parque de María Luisa'. 

Tot 1989 was het gebouw een seminarie onder leiding van aartsbisschop Marcelo Spinola. Hij schonk het paleis echter aan de 'Junta de Andalucía', de regering van de 'deelstaat' Andalusië die er momenteel kantoren heeft. aldus wikipedia.

Direct naast het Palácio de San Telmo ligt hotel Alphonso XIII, een luxe 5-sterrenhotel dat oorspronkelijk werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1929 die in Sevilla en in Barcelona werd georganiseerd.

We gaan verder en komen op de Avenue de la Constitución en zien rechts van ons de kathedraal liggen. We laten die figuurlijk links liggen, want we zullen die later nog meerdere keren passeren en maandag ook bezoeken. Wij fietsen verder naar Plaza Nueva.

Op het Plaza Nueva staat een standbeeld van Ferdinand de II van Castilië, die nadat hij ook León had verkregen verder leefde als Ferdinand de III van Castilië-León. Hij had een groot aandeel in de reconquista, de herovering van Spanje op de Moren. Hij heroverde o.a. Córdoba(1236) en Sevilla (1248) en kreeg de bijnaam Ferdinand de Heilige, omdat hij veel voor de katholieke kerk heeft gedaan.
Een veelverspreid verhaal over paarden als standbeeld is dat als het paard steigert (beide voorbenen in de lucht) de berijder gedood werd in de strijd; één been omhoog betekent dat de berijder gewond werd in de strijd of later stierf aan zijn verwondingen en als alle hoeven de grond raken stierf de ruiter niet in de strijd. Het paard van Ferdinand de Heilige staat nog met alle poten op de grond.

We zien aan onze rechterhand het Ayuntamiento de Sevilla, het stadhuis, liggen. Het stadhuis in Renaissance-stijl door meester-architect Diego de Riaño. Het is gebouwd op de resten van het voormalige klooster van San Francisco. 

Slechts een deel van de gevel is voorzien van prachtige ornamenten. Op het moment dat het geld op was, is men gestopt en heeft het nooit afgemaakt. Het symbool van de Gemeente Sevilla is NO8DO en dat vind je overal door de stad terug en zo ook op deze gevel. In feite staat er NO8DO, de 8 in het midden is een knot wol (in het Spaans madeja) en dus staat er 'NO MADEJA DO', dat wil zeggen; no me ha dejado. De betekenis is: 'zij/hij heeft me niet verlaten', maar het is niet geheel duidelijk waar deze tekst oorspronkelijk vandaan komt. Je hoort vaak dat de Sevillianen geloven dat het staat voor de trouwheid van hun stad aan Koning Alfonso X, de Wijze.

We gaan verder en rijden door de Calle Hernando Colón recht op de kathedraal af. De kathedraal is een van de meest bekende hoogtepunten van Sevilla.

Aan het einde van de straat zien we de poort naar de Patio de los Naranjos, een binnenplaats met sinaasappelbomen van de kathedraal.

Om de hoek zien we de in de stralende zon gelegen Giralda staan. De toren is van 1184-1195 gebouwd door de Almohaden, de Moorse overheersers van Spanje destijds. Het was ooit de hoogste minaret ter wereld. In 1558 werd een nieuwe top op de oorspronkelijke minaret gezet, nadat de top bij een aardbeving in 1356 naar beneden was gekomen.

De Catedral de Sevilla is gebouwd op de plek waar eerst de Moorse moskee stond. In 1401 werd besloten tot de bouw en na ruim een eeuw bouwen was het gehele gebouw klaar. We zullen maandag de kathedraal bezoeken, nu doen we het met een snelle blik op het monumentale gebouw dat ook op de werelderfgoed lijst van de UNESCO staat. Het plein voor de kathedraal is een startpunt voor rondritjes met paard en wagen.

Het volgende gebouw dat we bekijken is de oude Tabaksfabriek, die nu dienst doet als universiteit. Omdat het weekend is, is deze gesloten en kunnen we dus niet naar binnen.

De volgende stop is het Parque de María Luisa. Dit openbare park was eerst een onderdeel van de tuinen van Paleis del Telmo. De dochter van de hertog van Montpensier heeft het park in 1893 gedoneerd aan Sevilla. Het is een prachtig park.

We fietsen door het zonnige park dat prachtig is aangelegd door een Franse tuinarchitect die het tussen 1911 en 1941 tot het huidige park modelleerde.

Na een koffiestop bij een gezellig restaurantje - waar we heel eigenzinnig apart van de groep gaan zitten - verlaten we het park. We werpen nog een blik op de Mudejar Pavilion, nu het Museum of Arts and Traditions of Sevilla.Het ligt vlakbij de Plaza de América waar dagelijks veel witte duiven vertoeven. De plek is omgeven door kleurrijke bloemen.

We komen op het Plaza de España waar allemaal gebouwen van de Wereldtentoonstelling van 1929 staat. In 1929 organiseerde Spanje deze tentoonstelling in Barcelona en Sevilla. De meeste gebouwen worden door de overheid gebruikt.

Een prima locatie voor de gebruikelijke groepsfoto, dus dat doen we dan ook.

Je kan er ook met bootjes varen, maar wij houden het bij wandelen in een stralend zonnetje . De vier bruggetjes die er zijn staan voor de vier koninkrijken waaruit Spanje ooit bestond: Navarro, Castillië, Aragon en León.

Onderaan de gebouwen bevinden zich 52 tegelmozaieken waarop alle Spaanse provincies op azulejo's zijn afgebeeld.

We rijden terug naar de rivier waar we de Torre del Oro passeren en nu een nog mooier beeld ervan krijgen. Het is tevens dichtbij het eindpunt. We leveren de fietsen in en na een vergeefse poging van Han om de fietsen tegen een leuke prijs langer te huren , gaan we te voet verder.

Ik had tijdens het fietsen een leuke tent langs de rivier gezien en dus gaan we daar een drankje drinken. Bij Lonja del Barranco heb je heerlijke loungesets, maar wij kiezen voor een metalen tafeltje met metalen krukken. Niet erg comfortabel blijkt, maar je kan wel beter een kaartje leggen. We vonden de drankjes wat prijzig en het personeel niet overvriendelijk, maar we zaten in de zon en verder was het gezellig.

We besluiten terug te gaan naar het appartement en daar iets op te zoeken om te gaan eten. We passeren het Plaza de San Lorenzo dat er gezellig bij ligt in het zonnetje, maar we gaan even verderop naar de Alameda de Hércules waar de restaurantjes zich aaneenrijgen. We strijken neer bij Restaurant & Bar Blossom waar we opnieuw een kaartje leggen en ondertussen diverse tapasgerechten eten.

Daarna gaan we terug naar het appartement waar we ons op het dakterras nestelen in het late zonnetje. Het is een gezellige dag geweest die we 's avonds afsluiten in het oude centrum waar we bij een authentiek tentje een prima maaltijd eten buiten op het terras.

Volgende pagina >>