Dinsdag 27 december 2005. We staan rond zes uur op. Wel weer vroeg, maar we raken er al een beetje aan gewend. We ontbijten in de Lodge en vertrekken om zeven uur met prachtig weer in zuidoostelijke richting naar Nairobi. Het eerste deel rijden we over een onverharde weg door een nogal droog, maar wel mooi landschap.

Onderweg zien we wat wild, meestal Thomson's Gazelles of Zebra's en veel vogels, die ik rijdende weg niet allemaal op naam kan brengen. We passeren Lake Elementaita, een klein meer waar de Flamingo's soms naar uitwijken. We maken nog ergens een korte stop om van een toilet gebruik te maken. Het is niet meer dan een hut, waar je ook nog iets te drinken kan kopen, maar wij houden het bij het water dant we meegenomen hebben vanuit de Lake Nakuru Lodge.

Op de parkeerplaats kan ik nog wel een foto maken van een Hildebrandt's Starling. Hebben we in Nederland eigenlijk maar 1 soort spreeuw, de zeldzame roze spreeuw niet meegerekend, in Kenia zijn er veel soorten spreeuwen, die ik lang niet allemaal zie, laat staan kan fotograferen.

We rijden eerst naar Nairobi waar we de lunch gaan gebruiken in het beroemde Carnivore Restaurant. We komen hier ruim voor twaalven aan, zodat we nog even moeten wachten, want het restaurant is nog niet geopend. We verkennen de omgeving en in de tuin van het restuarant genieten we van het rustige en zonnige weer. We maken wat foto 's en Erik en Caroline gooien naar elkaar met de volleybal, die we voor de reis leeg hebben laten lopen.

White-browed Sparrow-weaver

Sunbird

Het eten is - zoals de naam van het restaurant al doet vermoeden - vooral vlees. Niet alleen het gangbare vlees staat op het menu, maar ook kameel, struisvogel en krokodil. We proberen van alles wat, de krokodil is best wel lekker, maar de kameel is ons toch een beetje te taai. Bij zo 'n exotische maaltijd hoort natuurlijk ook een exotisch drankje; het ziet er tropisch uit en smaakt prima.

Rond twee uur vertrekken we vanuit Nairobi. We rijden nu pal zuidwaarts richting Tanzaniaanse grens. Geheel ongebruikelijk blijkt een deel van de weg van goed asfalt voorzien. Stephen vertelt dat de regering, na 20 jaar niets aan de wegen te hebben gedaan, nu een programma heeft opgesteld ter verbetering van het wegennet. Vlak voor de grens buigen we af naar het oosten, op weg naar het Amboseli NP. Onderweg de gangbare dorpjes met de gebruiklijke winkeltjes en de onvermijdelijke rommel rondom de hutten, hoewel het hier wat minder lijkt te zijn. Of raken we eraan gewend ....?

Dan wordt de weg half verhard. Het ziet er allemaal vrij nieuw uit en het ligt ook iets hoger dan de wegranden. Stephen scheurt hier met 100 km per uur overheen en een enkele maal slippen de wielen in de flauwe bochten. Onafhankelijk van elkaar voelen we ons niet op ons gemak en we zijn dan ook blij dat de Managa Gate van het park uiteindelijk in zicht komt. Ook hier worden we weer belaagd door Masai-vrouwen en -mannen met mooie souvenirs. Negeren blijkt de beste methode, maar het vergt veel van je geduld. Wij zijn er nog steeds niet aan gewend in ieder geval.

Het park heeft aan de westkant een groot ondiep meer - Lake Amboseli - dat buiten de regentijd geheel droog staat. Stephen vertelt dat er daarom ook niet veel te zien is en hij wil dan ook - zo hard mogelijk - doorrijden. Met een grote stofwolk achter de auto lijkt het alsof we aan Parijs- Dakar meedoen. We filmen het en vinden het best wel kicken. Verderop zijn er wat moerassen waar we direct een kudde Olifanten zien en veel Koereigers.

Onderweg naar de Ol Tukai Lodge doen we nog een kleine game-drive. Amboseli is een groot vlak park aan de voet van de Kilimanjaro. Deze enorme uitgedoofde vulkaan heeft twee toppen: de 5895m hoge Uhuru en de 5149m hoge Mawenzi. Ze steken ruim 4,7 kilometer uit boven het op 1135m hoogte gelegen park. De grote vlakte, de hoeveelheid wild en de enorme berg leveren spectaculaire indrukken op.

Vanwege het late tijdstip en het steeds zwakker wordende licht kunnen we deze dag in Amboseli verder weinig mooie foto 's maken. Twee olifanten met twee koereigers en daarnaast een kroonkraanvogel is de schrale oogst.

We worden ontvangen met een welkomsdrankje bij de Ol Tukia Lodge. Wederom een prachtige lodge waar we het lekkerst eten van de hele reis. De huisjes zijn prima met wijdse uitzichten.

's Avonds na het diner is er weer een optreden van de Masai. Onder het genot van een drankje kijken we ernaar en daarna gaan we naar onze twee huisjes. Na nog wat gelezen te hebben, kruipen we lekker op tijd onder de wol, want morgen rond zes uur worden we weer gewekt.