Vanuit Otavalo gaan we in oostelijke richting naar Tena vanwaar we de jungle ingaan naar San Pedro. Daarvandaan varen we met de boot naar de Yacumalodge. Het worden een paar leuke dagen met een jungletocht, vogelskijken, een bezoekje aan een authentiek dorpje waar we de bekende en gevreesde larven te eten krijgen en een bezoek aan een opvangcentrum voor jungledieren. We dobberen met autobanden op de Rio Napo en sluiten af met een kampvuur. Tof!

We staan om 05.00 uur op en staan exact om 5.50 uur bij de bus. We verlaten Otavalo en rijden eerst richting Quito, daarna slaan we af in oostelijke richting en gaan over een pas van ruim 4000 meter naar Papallacta. We rijden eerst door een soort heidelandschap, genaamd páramo, waar ik ineens twee Andesmeeuwen zie vliegen. Best wel gek, meeuwen op ruim 3000 meter hoogte. Het is inmiddels gaan regenen en het waait behoorlijk, waardoor we nauwelijks uitzicht hebben. Jammer want vanuit hier kan je verschillende met sneeuw bedekte vulkanen zien.

In Papallacta gaan we naar de thermale baden. Het regent zacht en het is koud op 3250 meter hoogte, maar eenmaal in het water dobberen we lekker in het warme water, drinken nog een cappuccino en vertrekken richting Baeza voor de lunch.

Op weg naar de uitgang zien we deze Koperglanskolibrie (Shining Sunbeam) en daarna vertrekken we richting Baeza voor de lunch.

Helaas is er een aardverschuiving even verderop, waardoor we bijna anderhalf uur verliezen. We eten bij restaurant Gina heerlijke forel. Gina, die kip heeft besteld, ziet er toch een stuk leuker uit dan de bazin met de gelijknamige naam die de keuken bestiert. Het is een typisch wegrestaurant dat door meerdere touroperators wordt bezocht, maar het eten is er goed.

Dan gaan we naar Tena, waar we afslaan in oostelijke richting en verder rijden langs de Rio Napo. We rijden nog zo 'n 60 kilometer de jungle in naar San Pedro, waar de boten liggen om ons over te zetten.

Nog voor het donker is, kunnen we met de kano ‘s oversteken en komen in de uiterst gezellige Yacumalodge. Gids Bartholomé en manager Fausto zijn er om ons te begroeten.

In de lodge krijgen we een welkomsdrankje en een briefing van Fausto en worden de kamers verdeeld. We eten er direct heerlijk. Casavesoep, spaghetti en heerlijke vruchten in passievruchtensap na. Dat Thalita daarvoor bedankt en wij haar portie delen, vinden Gina en ik helemaal niet erg.

Terwijl een gigantische mot, een Green Banded Urania, op de muur de nacht afwacht, praten we nog wat na met Wim, Frans en Jacob-Jan en gaan dan naar bed. Dan blijkt de badkamerdeur waarachter ik mijn rugzak heb verstopt niet meer open te krijgen. Ik had hem in het slot laten vallen in de veronderstelling dat de sleutel van buiten ook op de badkamerdeur zou passen. We kunnen dus niet naar het toilet en ook niet douchen. We lopen naar de receptie waar het donker is, maar gelukkig blijkt Fausto er nog te zijn. Hij zit een boek te lezen bij een klein lampje. Hij kan echter onze badkamerdeur ook niet open krijgen, maar geeft ons de sleutel van het aangrenzende huisje dat leeg staat. Daar kunnen we van de badkamer gebruik maken. Goeie actie van mij. Echt weer zo 'n Mommenactie.

Zondag 31 augustus
We gaan vanochtend een drie uur durende jungletocht maken. Dat lijkt niet zo lang, maar het is klauteren en klimmen en het is overal glad en nat. Het is dus behoorlijk inspannend, maar ook heel erg leuk.

Ik sta vroeg op en om 06.30 uur ga ik naar het restaurant waar iemand met mij mee gaat om met allerlei gereedschap de deur te openen. Gina blijft in bed terwijl die man een half uur bezig is de deur te openen, zodat we weer in de badkamer kunnen.

Gelukkig kan ik nog even kan gaan vogelen. Vogels zie ik nauwelijks, wel deze Quichuafamilie en deze mooie Adelpha vlinder, in het Engels Sister genoemd. Het ontbijt bestaat uit een schaaltje fruit, daarna komen er twee pancakes en tenslotte zijn er broodjes met koffie na. Heerlijk.

Daarna gaan we aan de jungletocht beginnen. We klimmen de heuvel op die oprijst achter de hutten. Bovenop is een uitkijkplatform vanwaar je de jungle kunt overzien.

Met kleurstof uit een vrucht worden onze gezichten beschilderd. Het moet geluk brengen tijdens de tocht.

Bartholomé is een vrolijke man. Hij is heel innemend en maakt voortdurend grappen. Dat zien we graag.

We lopen en klauteren langs glibberige paadjes en krijgen af en toe uitleg over dingen die in de jungle groeien en gebruikt worden door de Quichuaindianen. Het is behoorlijk zweten, maar het is ook erg leuk, zoals hier als we door een beek heen waden.

In de middag worden we door Marcos de chauffeur overgezet om het huis van gids Batholomé en zijn best wel grote familie te bezoeken.

De lunch bestaat uit bananensoep met croutons van gebakken banaan. Daarna krijgen we tilapia, die Gina zelfs lekker vindt. Een taartje met chocolade en een kop koffie maken de maaltijd compleet.

Aan de overkant van de rivier zit een Roadsite Hawk, één van de weinige roofvogels die ik kan fotograferen, zij het op afstand.

We steken de rivier over. Het is minder dan 100 meter schat ik, maar zonder boot kom je niet ver.

Aan de overkant van de rivier komen we in bewoond regenwoud. Tussen de dichte begroeiing verbouwen de Quitchuaindianen bananen en mango 's. Ook groeien en bloeien er prachtige bloemen.

Marcos laat zien dat de vogels ook graag mango 's eten. In de boom hangen aangevreten mango 's, maar ze liggen ook op de junglebodem.

Termieten kun je fijnwrijven en dan helpt het tegen de insecten. Die zijn er genoeg, gezien het grote aantal zwaluwen dat boven de toppen van de bomen vliegt.

In een boom zit een Zwarte Gier (Black Vulture), de meest voorkomende grote roofvogel in Ecuador.

De vrouw van Bartholomé zorgt ervoor dat we gebakken larven krijgen. Met wat zout en rode pepers en een stuk casave smaakt het best wel. Dat wil zeggen, dat je het door je keel krijgt, maar het blijft taai en smakeloos. Eiwitrijk zal het best wel zijn, dat geloof ik wel.

Deze Quichuajongen leeft met zijn papegaai midden in de jungle omgeven door bananenbomen en van mango 's snoepende Oropendola 's.

De ingewanden van de larven worden eruit gesneden en dan worden de maden op een spies gestoken en boven een vuurtje geroosterd.

De quichuakinderen gaan graag op de foto. Ik vind de foto waarop Gina aan hen de gemaakte foto s laat zien eigenlijk nog de leukste.

De vrouw des huizes laat zien hoe ze keramiek maakt, dat later wordt geschilderd en dan te koop is.

Terwijl we de demonstratie keramiek maken krijgen, blijf ik goed opletten. Plotseling hoor ik een specht roepen en gelukkig krijg ik deze snel in beeld. Het is een Crimson-Crested Woodpecker. Ook zie ik een aantal Dusky Green Oropendola 's van de mango 's eten.

We gaan na afloop via dezelfde weg door de jungle en langs de plantage terug. Onderweg zien we deze prachtige vlinder:Anartia amathea (Scarlet Peacock).

Om 17.00 uur zijn we weer bij het huisje en rusten wat uit, al genietend op het balkon. Na een lekkere douche gaan we dineren. We blijven hangen totdat het licht uitgaat en slapen daarna onder onze klamboes, maar niet voordat we uitgebreid de vele sterren hebben bewonderd.

Op verzoek van mij brengt Fausto ons om 06.00 uur 's ochtends met een bootje en via een kleine wandeling naar een plek in de jungle waar we papegaaien hopen te zien bij een zogenaamde clay-lick, een plek waar ze mineralen uit klei weten te halen. Er gaan nog 10 mensen van de groep mee. Ik heb ze wellicht een beetje besmet met het vogelvirus. Leuk dat ze er ook bij willlen zijn op dit vroege tijdstip. Hoewel ons geduld lang op de proef wordt gesteld, hebben we uiteindelijk succes en enkele tientallen papegaaien bezoeken de plek.

Ik maak behoorlijk wat foto 's, maar omdat we tussen de bomen staan en niet erg dichtbij kunnen komen, is het resultaat wat mager, maar voldoende als bewijs voor mijn vogelmaatjes in Nederland.

Op de terugweg zien we een mooie grote Owl Butterfly.

Na een snel ontbijt stappen we in de boot voor een tochtje naar een opvangcentrum. Het is bijna anderhalf uur varen en onderweg probeert Marcos mij vogels aan te wijzen. We zien regelmatig Zwarte Gieren, Kalkoengieren, Amazone-ijsvogels, Amerikaanse Reuzenijsvogels, een paar Mangrovereigers en best wat soorten waar ik helemaal niets mee kan.

Het is heerlijk weer en op het water is het niet te warm en er is genoeg te zien. We vervelen ons dan ook geen moment.

Als we het centrum naderen zien we een aantal schattige wolaapjes in het bos naast AmaZOOnica.

Na ruim anderhalf uur varen komen we aan bij amaZOOnica. Het opvangcentrum wordt gerund door vrijwilligers uit de hele wereld.

We moeten even wachten op een gids en dat geeft mij tijd en gelegenheid om wat libellen te fotograferen.

Ecuador heeft een paar duizend soorten vlinders. Niet gek dus als ik deze soort niet weet. Weet u het wel, dan hoor ik het graag.

Deze Squirrel Monkey leeft vrij in het park van amaZOOnica en deelt mee in het rijke voedselaanbod.

Het is allemaal nogal gedateerd en wat sjofel bij amaZOOnica. De dikke ijzeren tralies van de hokken zoals hier bij deze wolaap maken het fotograferen erg lastig. Ik heb het dan ook al snel gezien, temeer daar ik behoorlijk last van de ontsteking in mijn wang heb.

In een erg modderige poel zitten verscheidene waterschildpadden en een alligator. We gaan vanmiddag de rivier af dobberen. Hopelijk zijn deze beesten er dan niet.

We laten de groep alleen verder gaan en wachten bij de ingang tot ze terug zijn. We drinken wat en gaan inschepen voor de lunch. De vrouw van Fausto heeft haar baby de gehele dag in een draagdoek. Hij vindt het schijnbaar best, want je hoort hem niet.

We gaan eerst lekker lunchen langs de Rio Napo en daarna volgt een van de leukste onderdelen van de reis. We laten ons op binnenbanden lekker de Rio Napo af drijven. Het weer is heerlijk en we genieten volop.

Aangekomen op de plek voor de lunch zetten we onze bankjes uit de boot op het strand. Dan krijgen we onze lunch verpakt in een bananenblad uitgereikt. We eten nasi en die is niet alleen nog goed warm, maar ook nog eens verrukkelijk.

Op het strandje zitten enkele prachtige vlinders van de familie Papilionidae (Swallow tails).

Na de lunch gaan we elk met een opgeblazan binnenband de Rio Napo op. Niet iedereen doet mee, maar dat komt goed uit, want dan kunnen zij de foto 's maken.

Het gaat lekker relaxet, maar hier en daar wordt je door de stroming wat sneller de rivier afgevoerd. We dobberen zo 'n drie kwartier op de rivier en gaan dan weer de boten in. Het landen is nog best een dingetje, maar uiteindelijk bereiken we veilig de boot.

Aan het einde van de middag bereiken we de Yacumalodge. Met al haar natte zooi, de rest van de bagage en in laarzen gehuld lijkt Gina wel Ma Flodder, maar wel een hele leuke!

's Avonds nemen we bij een kampvuur afscheid van ons jungleverblijf. We krijgen een warm alcoholisch drankje (canelasso - of hoe je het ook schrijft), er wordt muziek gemaakt en je kan dansen als je wilt.

Dinsdag 2 augustus brengen Bartholomé, Fausto en zijn vrouw ons met de kano 's naar San Pedro waar de bus staat geparkeerd. Het is een fantastisch verblijf geweest en zeker één van de hoogtepunten van de reis.