Borneo en het eiland Tioman

Voor de strandvakantie hebben we het Berjaya Tioman Beach Resort uitgezocht. Het resort op Langkawi van dezelfde organisatie was ons goed bevallen in 2007, dus was de keuze snel gemaakt. Het eiland is niet zo groot en ligt aan de oostkust van West-Maleisië, een uurtje vliegen ten zuidwesten van Kuala Lumpur. Het is een groot resort dat beschikt over twee zwembaden, een 18-holes golfbaan, een duikschool en nog allerlei andere voorzieningen. Het ligt ten zuiden van de hoofdplaats Tekek in een junglerijke omgeving. We komen aan op dinsdag 6 augustus en doen het tot en met 8 augustus rustig aan.

We worden dinsdag 6 augustus om 07.55 uur opgehaald door Asnah en naar de luchthaven van KK gebracht. We nemen afscheid van haar en gaan inchecken. Wanneer we onze boardingcards voor het toestel van Malaysian Airlines op willen halen, blijkt ons nummer niet meer bekend. Ik ruik al onraad en als ik op een medewerkster afstap en haar vraag hoe het zit, blijkt dat we door het missen van onze vlucht uit Sandakan uit het systeem zijn gegooid. Ze doet eerst nogal moeilijk en we moeten naar de ticketcounter, maar dan zegt ze opeens dat die gesloten is en we niet meer mee kunnen. Sytse die er ondertussen ook is bijgekomen, wordt nogal fel en dan kan de dame opeens wel iets voor ons regelen en kunnen we gewoon mee. We gaan 25 minuten te laat weg wegens mechanische problemen en hebben behoorlijk veel turbulentie onderweg. Bij de landing zwenkt het vliegtuig plotseling naar rechts, richting grasbaan. Gelukkig trekt het weer recht, komen we met de schrik vrij en stappen we even later uit op het vliegveld van Kuala Lumpur.

We hebben vooraf al bij de reisagent gemeld dat we twijfels hebben of we voldoende tijd hebben voor de overstap van KL naar het vliegtuig van Berjaya Air dat ons vanuit Subang naar Tioman moet brengen. Gelukkig hebben we nu snel onze koffers en ons vervoer is op tijd. De transfer van KL naar Subang gaat in drie kwartier in plaats van in een uur en dus zijn we ruim op tijd op de luchthaven van Subang. We moeten zelfs nog behoorlijk lang wachten. Sytse vermaakt zich met zijn telefoon en Gina en ik nemen een kolossale bak cappuccino. Dat breekt Gina later behoorlijk op.

We moeten 300 RM bijbetaling wegens het overschrijden van het maximaal toegestane gewicht van de koffers, maar dat nemen we voor lief, want ze rekenen maar 20 kilo extra en niet de 35 kilo die we werkelijk te veel hebben. De turboprop brengt ons in een uurtje naar Tekek op Tioman. Het is warm in het vliegtuig en Gina is helemaal niet lekker, waarschijnlijk door de cappuccino.

De vlucht op zich verloopt zonder problemen en weldra staan we weer aan de grond. De turboprop is in een steile duik geland op de korte en enige landingsbaan.

De luchthaven van Tekek is nogal kneuterig, om het oneerbiedig te zeggen, maar dat heeft wel zijn charme. Het lage gebouwtje blijkt zowel de aankomst- als de vertrekhal te herbergen.

Je mag zelf je koffers uit het wagentje pakken, zelfbediening dus, maar het zorgt er wel voor dat we de koffers in een paar minuten al binnen hebben.

We worden in vijf minuten naar het hotel gebracht en krijgen twee huisjes bij elkaar in de buurt. Gina en ik gaan apart van Sytse en Caroline op verkenning. Het resort blijkt aan een mooie baai te liggen.

De palmbomen geven het strand het tropische karakter dat we ervan verwachten. Na de vele vleermuizen die we onderweg naar het resort in de bomen hebben zien hangen, geeft ook een Monitor Lizard, die in een boom klimt, aan dat het met de fauna wel snor zit op Tioman. Het kleine riviertje dat door het park stroomt en uitmondt in zee herbergt ook regelmatig deze grote hagedissen.

Er zijn twee zwembaden, waarvan het nieuwste veruit het grootste is en ook het meest bezocht wordt, zal later blijken.

Het andere zwembad is een stuk kleiner, maar ligt lekker rustig tussen de lobby en het strand.

Sytse en Caroline gaan nog een poosje aan het strand zitten en nemen een cocktail terwijl ze naar de zonsondergang kijken. Lekker tropisch tafereel.

Een serene rust valt om ons heen als de zon steeds verder zakt en het schaarse licht dat rest, de wolken oranje en geel kleurt.

's Avonds gaan we naar het restaurant van het resort en eten daar erg lekker. Er is live muziek en we krijgen een serenade bij onze tafel. Liedjes uit de jaren 60 zijn erg in en wij kunnen dat wel waarderen, maar of de jeugd dat ook vindt...?

De noodlesoep is één van de favorieten van Gina en ikzelf eet kip met sesamzaad en honigsaus. Met stokjes eten is leuk, maar het blijft behelpen, merkt Gina, terwijl ze een hoeveelheid noodles naar binnen slurpt. We gaan na afloop gelijk naar onze kamers waar we nog wat lezen. De strandvakantie is begonnen en we hebben nog zes dagen relaxen te gaan. Heerlijk!

Ik ben op woensdag 7 augustus al om 06.30 wakker en ik wil gaan vogelen. Het blijkt pas om 07.00 uur licht te worden, dus eerst nog maar even lezen. Als ik om zeven uur de deur achter me dicht trek, liggen de bootjes in de baai er fraai bij in het eerste zonlicht.

De eerste vogel die ik kan "platen" is een Common Myna, een algemeen voorkomende vogel, die dicht bij de mensen zijn leefgebied heeft.

In de verte zie ik een prachtige villa hoog boven de bomen en de ervoor liggende golfbaan uitsteken. De golfbaan ligt er strak bij en er groeien prachtige bloemen aan de randen ervan.

Een Spotted Dove zit op het gras maar is behoorlijk schuw. Ik krijg die later nog wel beter op de foto denk ik. In de palmbomen groeien de kingcoconuts, die we vorig jaar in Sri Lanka veel hebben leeggedronken. Deze vakantie is het nog niet voorgekomen.

Een White-Breasted Waterhen is net zo schuw, maar geeft me net iets meer de tijd om er een foto van te maken.

Het is jammer dat ik niet veel van bloemen en planten weet, want er staan er genoeg met de meest mooie kleuren.

Tussen de bloemen scharrelen Olive-Backed Sunbirds. Van een jong mannetje, dat in plaats van een zwarte keel alleen nog maar een streep heeft, maak ik van dichtbij wat plaatjes.

Ik loop naar een pier waar ik op een afdak een Pacific Swallow aantref, die wel even wil poseren.

Er zitten nog meer zwaluwen op de railingen van de pier en op de stenen trappen.

Er vliegt een House Swift rond en terwijl ik met veel moeite een paar foto 's kan maken, zie ik in mijn ooghoek een Pacific Reef Egret opvliegen, in feite wégvliegen.

De struiken achter mij geven kleur aan de randen van de golfbaan en ik schiet een paar foto 's met het idee dat ik ze later in het fotoboek als achtergrond kan gebruiken.

Na het ontbijt besluiten we naar het zwembad te gaan en niet naar de ligbedden langs het strand. Vanaf het zwembad heb je echter zicht op zee en via een trap kom je ook aan de waterkant.

Het wordt een dag van vooral luieren en lezen. Na zoveel toch wel hectische dagen eigenlijk best wel lekker. We zakken dan ook allemaal lekker onderuit op onze ligbedjes.

Zelfs Sytse leest veel deze vakantie en de rest doet er zeker niet voor onder. Ikzelf lees een zestal boeken, hoewel één van de boeken slechts 70 bladzijden telde en dus niet meegerekend kan worden.

Tussen de middag is een cocktail bij het eten best wel lekker en zeker zo lekker is het pitabroodje met salade en patat.

Als Sytse en Caroline klaar zijn met eten, nemen wij hun plaatsen in. We kiezen allebei voor de paddenstoelensoep, die voortrefffelijk smaakt. Ik neem een milkshake na en Gina een vruchtencocktail.

In de loop van de middag loop ik naar de duikschool voor informatie en even later bespreken we een snorkeltochtje voor vrijdag a.s. voor ons vieren en gaan Sytse, Caroline en ikzelf op zaterdag duiken. Daarna lusten Sytse en Caroline nog wel een cocktailtje, dus wordt de poolbar bezocht.

's Avonds eten we weer lekker in het restaurant. We eten van de kaart en niet van het buffet. Dat bevalt ons prima en het is gek genoeg ook goedkoper, dus dat is mooi meegenomen. Na afloop leggen we een kaartje en gaan om 22.45 uur naar de kamer waar we de dag met nog wat lezen en het maken van wat notities voor het verslag eindigen.

Op donderdag 8 augustus maak ik vanaf 07.00 uur weer het zelfde rondje achter ons huisje om naar vogels te kijken. Aan het einde van de pier zitten twee Large-Billed Crows, die me echter op grotere afstand houden dan ik zou willen. Veel meer dan twee zwarte silhouetten worden het niet.

Dan maar weer concentreren op de tuinen langs de golfbaan. Hier tref ik weer een paar Olive-Backed Sunbirds aan.

Een Spotted Dove is de laatste vogel van het uitstapje en deze keer werkt het beestje beter mee dan die van gisteren.

Na het ontbijt ga ik alvast een viertal bedjes reserveren. Als in de loop van de ochtend Caroline komt zegt ze weer niet te hebben geslapen, want de airco doet het niet. Gisteren ook niet aanvankelijk, maar 's nachts was hij plotseling erg koud geworden, nu blijf het heet in de kamer. Sytse is voor de 3e maal naar de receptie en ik ga er ook maar naartoe. Ze bezweren ons dat het probleem opgelost is, maar Sytse heeft zijn twijfels. Ik spreek af dat we een andere kamer krijgen als het vanmiddag laat nog steeds warm is in de kamer en ik licht ook de agent in Kuala Lumpur in, die gelukkig ook gelijk actie onderneemt.

We vermaken ons weer prima bij het zwembad en volleyballen regelmatig. Leuk, terwijl je ook nog eens lekker afkoelt. Een Italiaans meisje die met haar Spaanse man op huwelijksreis is, doet ook nog even mee.

Uiteraard wordt er weer gelezen, dus dat levert dezelfde plaatjes op als gisteren. Alleen sta ik nu zelf ook op de foto.

Als we lunchen dan komt er een Monitor Lizard langs. De grote hagedissen zijn niet gevaarlijk, maar we houden toch maar afstand als we van de paddenstoelensoep en de salade genieten.

Gisteren zag ik een Mongoolse Plevier op het strand, maar toen ik met mijn lens onderweg was, werd hij opgejaagd door een paar toeristen die langs de waterlijn aan het wandelen waren. Vanaf het terras van het zwembad zie ik dat de vogel er vandaag weer zit, dus probeer ik mijn geluk vandaag nogmaals. Nu slaag ik erin dichtbij te komen.

Ik begin op zo 'n 30 meter afstand en probeer steeds dichterbij te komen. Eerst lopend, dan zittend en schuivend en tenslotte tijgerend. Op het laatst lig ik slecht op zo'n drie meter van het beestje af en deze gaat gewoon door met foerageren. De reflectie van de zon in zijn oog ontbreekt, want het is midden op de dag en de zon staat in het zenith. Dat is ook goed te zien aan de geringe schaduw van de Mongoolse plevier. Ik maak meer dan honderd foto 's. Er is een aparte fotopagina met bovenstaande foto 's in een groter formaat en nog een reeks andere foto 's.

De gehele middag verblijven we bij het zwembad, soms nemen we een duik in de zee of maken we een wandelingetje, waarbij ik steeds mijn verrekijker meeneem.

Na het luieren gaan we aan het einde van de middag terug naar onze huisjes. De airco werkt nog steeds niet dus houden we de receptie aan onze afspraak. Er ligt inmiddels een sleutel klaar van een ander huisje. We mogen er eerst in kijken. Terwijl ik uit het busje stap dat ons ernaar toe brengt, blijf ik achter een kapotte knop van de rugleuning hangen. Ik terug naar de receptie. Daar meldt ik dat het huisje in orde is, maar dat er nu een gat in mijn broek zit ten gevolge van de kapotte knop. De frontoffice manager , niet het vlotste type, weet dat de knop kapot is, maar wil mijn broek niet vergoeden. Het is blijkbaar "Your unlucky day"! Ik vind dit niet getuigen van service en sta erop dat hij zijn chef hierover spreekt. Ik kom er later op terug, beloof ik hem.

's Avonds eten Caroline en ik Nasi Goreng met saté. Op de rijst na is het prima, maar de nasi kan niet tippen aan die van de Bilit Adventure Lodge. Sytse eet Fish and Chips en Gina Nasi Lemak. Morgen gaan we snorkelen.