|
De hier beschreven tocht begint bij het restaurant
op de top van de Hohe Mut (2653m). Dit punt, gelegen boven het
prachtige Rotmoostal, is het gemakkelijkst te bereiken via de
stoeltjesliften vanuit Obergurgl. Wij deden deze (gletscher)tocht
onder leiding van Helmut, een berggids die wij in Längenfeld
bij het bergführerbüro van Meinrad Kuprian hadden geboekt. |
|---|
Wij, dat zijn Gina en ik, Erik en Caroline en Piet en Riet van Bommel, vertrokken om half negen met Helmut en nog drie anderen vanaf de Hohe Mut. We liepen in zuidoostelijke richting via het Muttsattel naar het begin van de Rotmoosferner. Hier werden we aan het touw gebonden, maar omdat het pas nog gesneeuwd had konden we de stijgijzers in de rugzak laten - wel jammer, want die krengen wogen heel wat. We liepen in een langzaam maar gestaag tempo richting Rotmoosjoch (3055m). De gletscher is aanvankelijk niet steil en door de vele sneeuw waren er geen spleten te zien. Alleen het laatste stukje naar het joch is wat steiler en dus kwam niet iedereen hier vrolijk fluitend boven. Er lag zeker zo'n 40-50 cm verse sneeuw die alle geluiden dempte, waardoor wij ons alleen op de wereld waanden. Vanaf het joch was het nog zo'n drie kwartier naar de op Italiaans grondgebied gelegen Zwickauerhütte (2980m). Hier aangekomen ontdeden wij ons van het touw, lieten het winterlandschap buiten voor wat het was en nestelden ons gezellig binnen aan een tafeltje. We lieten ons het eten goed smaken en vertrokken na een goed uur weer richting Rotmoosjoch. |
|---|
 |
 |
|---|
We lieten ons op het steile stukje na het joch naar beneden glijden en vervolgden onze weg over de gletscher in de omgekeerde richting. We waren deze dag de enige mensen op de gletscher wat zeker een positief effect had op de beleving van deze dag. Het was fantastisch, mede door de goede kwaliteiten van Helmut, onze gids. Riet beleefde nog wat angstige momenten, nadat ze plotseling met één been tot haar heupen wegzakte in een gletscherspleet en vervolgens klem zat. Omdat ik achter haar liep was ik de aangewezen man om haar uit de spleet te trekken. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Vanaf het punt dat we de gletscher achter ons lieten - dat was nadat we in het totaal 4 uren door de sneeuw hadden geploeterd - namen we een andere weg. We liepen nu door de dalbodem van het Rotmoosdal terug. Via de Schönwiesshütte keerden we terug naar Obergurgl. We waren om half zeven 's avonds terug, precies twaalf uur na ons vertrek. |
|---|
Dit is een bijzonder fraaie tocht, maar wel lang - zo'n 7 à 8 uur lopen - afgezien van de overige reistijd. Het inhuren van een gids is onontbeerlijk voor mensen die geen gletscherervaring en/of -uitrusting hebben. Wanneer er veel sneeuw ligt dan is het maken van de tocht makkelijker, maar vooral ook mooier. Wel blijven uitkijken voor spleten! |
 |