Voetbaltripje Glasgow 2013

Vandaag, zaterdag 21 september is de wedstrijddag. Nederlanders Virgil van Dijk en Derk Boerrigter, beide speler bij Celtic, gaan het opnemen tegen St. Johnstone en wij zijn ervan getuige.

Na een heerlijk ontbijt informeren we bij de receptie of er nog stadiontours zijn te reserveren. Dat kan, dus wordt er een taxi besteld en enkele minuten erna zitten we met z'n vieren in een cab op weg naar Celtic Park.

Na een kwartiertje zijn we bij Celtic Park. Het is er nog rustig, alleen enkele supporters die net als wij de stadiontour willen doen zijn er.

In de groen-witte fanshop van Celtic tegenover het stadion kopen Han en Sjaak iets voor hun kinderen.

We nemen wat foto 's o.a. van het standbeeld van Jimmy Johnstone. Als iemand op het idee komt om het kaartje op de foto te zetten, zien we dat we kaartjes hebben voor Celtic tegen Motherwell op 5 oktober. Gelukkig heeft Han de papieren uitgeprint en krijgen we even later de goede kaartjes. De man achter de balie probeerde eerst nog wel met de zin "You ordered it" ons af te schepen, maar die vlieger ging niet op.

We starten even later de rondleiding met een erg enthousiaste dame, die voor de prijzenkast ruimschoots de tijd neemt om alle prijzen één voor één aan te stippen. Voor mij had de europacup uit 1967 volstaan, maar goed er waren ook Schotten bij, die wel alles wilden weten..

Een glas-in-loodraam van het oude stadon is bewaard als relekwie en is ingemetseld in een muur.

Dan door de spelerstunnel waar de Ajaxspelers over een aantal weken ook doorheen moeten voor de wedstrijd tegen Celtic in de Champions League.

Het misstaat zeker niet, Han als trainer. Nu alleen nog een trainersstaf zoeken, wat spelers en publiek.

We staan letterlijk langs de lijn van het "heilige Celticgras". Het valt op dat het veld bol is aangelegd.

Het nu nog lege stadion herbergt tijdens wedstrijden één van de trouwste schare supporters van Europa.

In de mediaroom zien we een film over de historie van Celtic. Zeker het bekijken waard. Ik val niets eens in slaap.

Na afloop van de stadiontour herinnert Han zich opeens dat hij twee zoons heeft, dus toch maar even terug naar de fanshop voor nog een shirt.

We krijgen trek in koffie, dus zoeken we een horecagelegenheid in de buurt van het stadion. Die is snel gevonden. De London Road Tavern heeft dezelfde grauwe uitstraling als zovele ander gelegenheden, maar dat zegt niets over de gezelligheid binnen.

Als we koffiie willen bestellen, wordt er hard om gelachen. Het is een pub, dus koffie schenken ze er niet. Hebben wij weer! Maar wel begrijpelijk achteraf.

Han en ik bestellen een cola, maar de rest neemt wat sterkers. We hebben geen klagen over het formaat van de glazen.

Een supporter schiet ons aan en vraagt ons het hemd van het lijf. Hij heeft ook nog iets voor ons, een shirt van de Inverness Lions dat Han uiteindelijk maar aantrekt en zo een kaartje legt met ons.

Voor een pond mogen we op de foto met een replica van de cup met de grote oren die Celtic ooit won.

Hoe dichter we bij de wedstrijd komen des te drukker wordt het in de pub, terwijl al die tijd het ene Celticlied na het andere uit de luidsprekers schalt.

Sommige supporters dossen zich uit in prachtige kleding in de Celtickleuren groen en wit.

We lopen terug naar Celtic Park en eten een hamburger of andere snelle snack bij een kraam, terwijl we wachten om naar binnen te gaan. We zitten ruim op tijd in het vak en zien allereerst de warming-up van beide ploegen. Het ziet ernaar uit dat zowel Boerrigter als van Dijk van de partij zullen zijn.

Het stadion is goed gevuld, maar lang niet uitverkocht. Gezien de tegenstander is dat misschien begrijpelijk. De sfeer is goed en Celtic begint goed. Het eerste half uur komt St. Johnstone er nauwelijks aan te pas en weet Celtic met 2-0 voor te komen. Het is dan ok leuk om naar te kijken. De laatste 15 minuten zakt het tempo en wordt de partij wat mat.

De tweede helft is tam, tot St. Johnstone aan het einde ervan een tegengoal maakt. Het wordt nog tien minuten zweten en de term fuc.... he.. hoorde ik meerdere malen langskomen. UIteindelijk wordt Celtic verlost door het eindsignaal van de scheidsrechter, die hier referee heet. Drie punten rijker kunnen de fans huiswaarts.

Na de wedstrijd nemen we een taxi naar het hotel. 's Avonds gaan we op zoek naar een leuke pub. Het wordt uiteindelijk The Horseshoe Bar, één van de drie door een kennis van Piet aanbevolen pubs. Hij ligt goed verscholen in Drurystreet, maar dankzij de smartphone van Han, Googlemaps en mijzelf als gids komen we er. Het is er vol, gezellig en warm en ze schenken er drank!. Wat wil je nog meer als toerist. Gelukkig hebben ze natuurlijk ook cola voor mij als "Cola-man". Ik bestel voor het diner een entrecote, die helaas iets te lang in de pan heeft gelegen. De smaak is heerlijk, maar ik heb blijkbaar zo 'n moeite het weg te krijgen dat de twee dames links van mij erover praten. Op Han 's opmerking dat ze het over mij hebben, zeg ik dat ik dat al jaren gewend ben. (Wil je een teiltje?). Als de dames even later langskomen blijkt dat ze mij willen helpen omdat ik zo langzaam eet. Een opmerking die ik vaker hoor, een teer punt dus.

Het eten is er prima en met een gezellig muziekje op de achtergrond is het goed toeven in deze pub. Tegen tien uur vinden we het welletjes en gaan terug naar het hotel, waar Sjaak direct naar zijn mandje gaat en de rest - net als gisteren - nog één afzakkertje in de hotelbar neemt. Het was een erg leuke dag.