Krakau 2008
Op woensdag stond een bezoek aan de zoutmijnen van Wieliczka centraal. Na een kort ritje brachten Richard en Marcel, onze chauffeurs, ons naar de bestemming. Het was behoorlijk koud geworden, maar met een bontmuts op bleef mijn hoofd in ieder geval warm. In de mijn was het overigens goed uit te houden. Zestig trappen brachten ons een paar honderd meter diep in de mijn, waar mijnwerkers vanaf de Middeleeuwen reeds zout wonnen. De uitgegraven gangen werden voorzien van kapelletjes en veel beelden, die prachtig uit de stenen gehouwen waren. Aart moest regelmatig zijn hoofd in de gaten houden, want de Middeleeuwers waren lang niet zo groot als hij. Het ging lang goed, totdat hij uit de lift stapte die ons terug bracht naar de oppervlakte. Met een harde bonk kwam zijn hoofd tegen de bovendorpel van de liftdeur. Die lift was van de laatste tijd, je zou toch zeggen dat die hoog genoeg was …! |
2
Op naar de Tyskie bierbrouwerij, maar eerst even wat eten. Buiten de steden bleek het niet mee te vallen goede accommodatie te vinden voor een grote groep, maar uiteindelijk slaagden we er bij het vliegveld in wat eten te bemachtigen. We kwamen ruim een uur te laat aan in de brouwerij, waar we snel rondgeleid werden. De rondleiding was best wel technisch en mij leek het dat een en ander aan de leerlingen voorbij te ging. We eindigden in de bottelarij. Dat was een leuke afsluiting. In 9 seconden 200 flesjes vullen is een grote prestatie. Zo snel dronken we ze ’s avonds niet leeg, maar enkele deden wel een poging. Omdat de batterij van mijn fototoestel het af liet weten zijn hieronder wat foto 's die ik geleend heb van collega Ingelse. De stemming zat er goed in na afloop. |
 |
 |
 |
 |
Wij als docenten bezochten een grillrestaurant aan het plein. Na de kleine maaltijd van de avond ervoor nam ik me voor het deze keer beter aan te pakken. Maar mijn ogen waren duidelijk groter dan mijn maag. De Sphinx Combo die ik had besteld bleek zelfs grotere afmetingen te hebben dan de porties die ik in de USA op mijn bord had zien liggen deze zomer. Een bord patat, een bord met rauwkost, een schaal met vijf soorten vlees en drie shoarmabroodjes waren best lekker, maar veel te veel van het goede. Zelfs met een paar glazen cola was dit niet weg te spoelen.
’s Avonds besloten de heer Hutting en ik het voor gezien te houden voor wat betreft de disco. De anderen zwierven door de stad alvorens ergens terecht te kunnen. De disco van dinsdag had niet meer zo’n belangstelling voor onze groep. Toch gek, want iemand had toch de toegangstrap daar nog ’s avonds laat geboend; waarvoor ben ik echter vergeten.
|
Home | vorige pagina | volgende pagina
|
