Vanuit Riobamba vertrekken we voor een lange dag richting Cuenca. Onderweg bezoeken we eerst de veemarkt in Riobamba, dan de oudste kerk van Ecuador, we reizen met de trein naar de Narez del Diablo en bezoeken de ruines van de Incazonnetempel in Ingapirca. Het is wederom een erg leuke dag met een afwisselend programma.

De oudste kerk van Ecuador stamt uit 1534. Het is een eenvoudige kerk, maar wonderwel goed bewaard gebleven. Er zijn ook wat kraampjes, die we alleen maar bekijken en waar we ons niet over laten halen iets te kopen.

De typische landbouwmethodes, waarbij op kleine percelen dicht naast elkaar diverse gewassen worden geteeld levert de beroemde Andesmozaieken op, waarvan hier enkele voorbeelden. Gina is niet erg lekker, dus zij bekijkt het vanuit de bus.

We bereiken Alausi vanwaar we de trein naar de Narez del Diablo - de Duivelsneus - nemen. Er zijn wat kraampjes in het stadje waar je vooral kleding kan kopen, maar ook een stuk varken, de regionale lekkernij.

We hebben tickets voor wagon 1539. Vroeger mocht je bovenop de tein zitten wat een avontuur op zich was, maar na een ernstig ongeluk mag dat niet meer.

De trein zigzagt naar de vallei beneden ons en uit het raampje zien we de steile berghellingen van de Andes.

Op de bodem van de vallei ligt het treinsTation en even verderop stoppen we voor een fotosessie bij de Narez del Diablo, die je zonder moeite herkent in het zonovergoten landschap.

We eten wat in het restuarant boven het station. Gina houdt het bij thee, want ze is nog steeds niet zo lekker. Gelukkig gaat het lopende de dag steeds beter. Op de terugweg kijken we met veel plezier naar de kleurrijke dansvoorstelling.

Daarna zigzagt de trein weer dezelfde weg terug, maar nu naar boven. Het is nog steeds prachtig weer.

Even buiten Alausi en aan de overzijde van het dal stoppen we voor een laatste blik op de spoorlijn naar de Duivelsneus. WE zien in de verte onder ons de rails liggen waarover we net zijn gereden.

Het is al laat in de middag als we aankomen in Ingapirca waar een ruine van een zonnetempel staat. We besluiten zelf het terrein te verkennen en de gids de gids te laten.

In de verte zien we de rest van de groep die zich wel laten voorlichten door de gids. Het is lekker rustig en we kunnen op ons gemak alles bekijken.

Het late middaglicht kleurt de omgeving met diepe kleuren waardoor het nog mooier wordt dan het al is.

Natuurlijk moeten Gina en later ikzelf ook op de foto. Met de grote pleister op mijn gezicht wil ik alleen van grote afstand erop.

Het is duidelijk vlak voor sluitingstijd. Een zon van aardewerk lijkt net een reuzenemoticon en nog even genieten we van alle kleuren. Dan gaan we weer de bus in voor een paar uur durende rit naar Cuenca waar we tegen 20.00 uur en in het donker aankomen.