Corsica

Maandag 19 juli. Het plan is vandaag naar het strand te gaan en daarna Bonifacio te bezoeken en daar ook te eten.

Er is geen wekker gezet, wat ervoor zorgt dat het vanochtend allemaal langzaam op gang komt. Ikzelf vermaak me een poosje bij het zwembad, maar als Gina ook verschijnt, besluiten we boodschappen te gaan doen. Het blijkt dat meer mensen dat plan opgevat hebben en onderweg naar de supermarkt in Porto Vecchio staan we al in de file en zo ver weg is die niet. In de supermarkt is het ook gigantisch druk en ik wordt er behoorlijk ongedurig van. We zijn dan ook later terug dan voorzien.

We besluiten eerst maar te eten en rijden dan om Porto Vecchio heen naar het Palombaggiastrand, volgens de gidsen één van de mooiste stranden van Corsica. Het is er mooi, maar ook erg druk. We laten onze handdoeken op een leeg stukje strand vallen en nemen het ervan. We besluiten de voorgenomen boottocht in Bonifacio te laten schieten, want anders moeten we al snel weer weg en dat zou toch wel zonde zijn van de 10 euro aan parkeergeld. Later zou blijken dat dit het enige strand is waar we moeten betalen.

We rijden tegen half zes richting Bonifacio dat zo 'n dertig kilometer verderop op de zuidpunt van Corsica ligt. Het stadje is gebouwd op steile rotsen.

We parkeren de auto vlak onder de bovenstad en lopen via een trap langs de vestingsmuur naar boven. Het is nog 32° en dus behoorlijk heet. Ik wil graag even het zuidelijkste puntje met de zeemansgraven bekijken, waar je Sardinië in de verte ziet liggen. Het is vanwege de hitte een inspannend, maar verder niet zo interessant tochtje, dus zijn we het na een uurtje lopen wel zat.

Het is inmiddels half negen 's avonds en we hebben behoorlijk trek gekregen. We belanden bij U Castille, een restaurant met aan beide zijde van de straat enkele eetruimtes. We nemen in een soort gewelf plaats en bestellen snel wat te drinken.

Ik heb zo 'n dorst dat ik direct een tweede cola bestel wanneer de eerste wordt gebracht. De entrecôte die ik krijg is niet rood, maar rauw en heeft behoorlijk wat "zeentjes". Eigenwijs als ik ben wil ik er niets van zeggen, maar Gina - die halverwege met mij van bord en dus ook vlees geruild heeft - heeft minder schroom. Na het reclameren krijgt ze een nieuwe entrecôte en die is wel goed bereid. Al met al hebben we ons toch goed vermaakt en rijden 's avonds laat terug naar Porto Vecchio.