Voetbaltrip Londen 2006


Han haalde even over half zeven eerst Piet en daarna mij in Ridderkerk op. Daarna reden we naar Numansdorp waar we Sjaak ophaalden. Rond acht uur waren we op Eindhoven Airport waar we eerst wat dronken in de vertrekhal.

We konden op ons gemak nog even de krant doorkijken voordat we naar de boardinghal gingen.

Het bleek behoorlijk druk te zijn, ondanks de tijd van het jaar. Het was dan ook voorjaarsvakantie, hoewel dat voor een weekendje weg niet mee hoeft te spelen.

We vlogen met Ryan Air. Han had het gehele reisje prima georganiseerd en de vlucht via internet geboekt.
Hij mocht daarom ook als eerste aan boord ...!

en wij volgden direct daarna.

We zaten boven de vleugel maar konden er nog net langs kijken en een en ander zien.

De vlucht duurde maar 45 minuten. Net genoeg om even verder de krant te lezen.

We landen op Stanstedt Airport. Nog een flinke afstand van het centrum, maar daarom een stuk goedkoper. We namen de taxi naar het hotel.

Ik mocht voorin en stapte dus prompt aan de verkeerde kant in. De chauffeur kon erom lachen en vertelde dat het zo 'n 10 keer per week gebeurde, dus zo stom was het ook weer niet of toch wel ...?
De taxi bracht ons regelrecht naar het Blakemorehotel. We checkten om half twaalf in, brachten de bagage op de enige al beschikbare kamer en wandelden naar het Hyde park. Dit park lag op enkele honderden meters lopen.

De zon scheen volop, maar er stond een schraal windje en de temperatuur was maar even boven nul. Wel lekker weer om even de benen te strekken.

We aten wat in een Macdonalds-achtig "vreettentje" (wel lekker gegeten overigens) in de buurt van het park en gingen daarna op weg naar de wedstrijd. We liepen eigenlijk wat te dolen totdat we een taxi tegenkwamen. Die vertelde wat we ook in het hotel te horen hadden gekregen: het stadion van Charlton Atletic lag helemaal aan de andere kant van de stad. Hij wilde ons wel afzetten bij de metro, maar ons niet helemaal brengen. Dat was te duur voor ons, zei hij. Alsof we dat niet zelf konden bepalen!

We reden dwars door de stad en vermaakten ons prima. Wel belden we even naar huis en zeiden tegen de vrouwen het zuinig aan te doen, omdat wij misschien toch wat meer geld aan het uitgeven waren dan we gepland hadden. De dames trokken zich er niets van aan en gingen zelf een bioscoopje pakken in Rotterdam en daarna uitgebreid eten. Ze hadden nog gelijk ook. We kregen de taxichauffeur toch zo gek dat hij ons bij het stadion afzette.

We waren uiteindelijk een half uurtje voor aanvang in het stadion waar ruim 26.000 toeschouwers klaar zaten om de wedstrijd Charlton Atletic tegen Aston Villa te gaan bekijken.

We zaten op de derde en vierde rij van onderen, lekker dicht op het veld, in een vak met Atletic-supporters. Achter het doel rechts van ons was het vak gevuld met Villa-supporters die gedurende de wedstrijd menig spreekkoor produceerden. We vonden een dame bereid om ons viertal op de gevoelige plaat vast te leggen.

(Voor een fullsize-foto kun je op de foto klikken)

De ploegen kwamen op het veld en de wedstrijd kon beginnen.

We kregen echt Engels voetbal te zien. Veel inzet, veel lange ballen, maar technisch zag het er niet altijd even goed uit.

Kansen waren er over en weer, maar we gingen rusten met de brilstand.

Het was een sportieve wedstrijd, maar geen van de ploegen kwam tot scoren, ook niet in de tweede helft. Het was inmiddels wel aardig fris geworden. Het eindsignaal kwam daarom niet geheel ongelegen voor ons.

We liepen eerst een eindje terug om weer wat warm te worden, maar hielden uiteindelijk een taxi aan. Ook deze taxichauffeur vond het te duur voor ons om helemaal naar het hotel te worden gereden. Deze man was echt niet te overreden, dus bracht hij ons naar de metro. Na enig zoeken kochten we tickets en namen de Underground naar Oxfordstreet. Vanaf daar liepen we richting Hyde Park. We gingen wat drinken in een bruin café, ik bedoel natuurlijk PUB!

Het is niet echt af te lezen aan de gezichten hierboven, maar we vonden het echt gezellig en besloten er ook maar te blijven eten.

Er bleek ook live-muziek te zijn. Een redelijk jonge knul (nee, niet hij hierboven!) zong liedjes van o.a. Creedence Clearwater Revival en Bob Dylan - uit onze jeugd dus - en werd daarbij bijgestaan door niet onverdienstelijke zangers uit het publiek

Naarmate de avond vorderde werd het steeds gezelliger en besloten we een kaartspel te vragen aan de uiterst vriendelijke Pakistani die ons bediende.

Of het kwam door het schaarse licht of door de opgeworpen nevelen van het rijkelijk vloeiende bier - hoewel ikzelf alleen maar cola had gedronken - het niveau van het kaarten werd na zo'n twintig potjes steeds lager en we besloten ermee te kappen en ons hotel op te zoeken. Hier genoten we van een redelijke nachtrust. Sjaak en Piet een uurtje minder omdat ze de tijd niet hadden verzet. Ze waren dus te vroeg op en moesten van armoe maar een extra rondje door het park alvorens aan tafel te kunnen.

Het Continental Breakfast was prima en stond in schril contrast met de ervaringen van mij in Spanje met dit soort ontbijt.

We lieten het ons goed smaken.

Na het ontbijt besloten we naar het centrum te gaan lopen. Eerst nog even een foto bij het Blakemorehotel. Hieronder staat toch al voor bijna 200 jaar vriendschap.

Bij het Hyde Park waren allemaal stalletjes van kunstenaars die hun waar aan de man probeerden te brengen. Er zat best wel wat mooie waar tussen.

We kwamen onderweg - na de koffie met gebak - langs Piccadilly Circus.

Een mooie fontein, prachtige gevels en een ontzettend lawaaierige reclamewand sieren het bekende plein.

Typisch Londense sfeer vlakbij Trafalgar Sqaure.

Koning Hendrik de 7e (King Henry the 7th) kijkt vanaf koninklijke hoogte op ons en Londen neer.

Het centrum heeft nog veel oude gebouwen,

en allerhande monumenten.

Dit koepeltje deed oosters aan.

Mooi gebouw in Victoriaanse stijl.

Een doedelzakorkest zorgde voor muzikaal entertainment.

Onderweg kocht Sjaak nog een Engels shirt voor zijn zoon Sebastiaan. "Even tellen of ik wel genoeg geld bij me heb ....".

We namen de dubbeldekker terug richting hotel en besloten weer bij "The Swan" te gaan eten. We lieten het ons weer prima smaken

Bij het hotel zouden we om half drie worden opgehaald, maar er kwam een kink in de kabel. We moesten nu met de taxi naar Liverpool Street en mochten vanaf daar gratis met de bus naar Stanstedt. Aanvankelijk leek het nog een probleem te worden, want we waren vooralsnog de enige passagiers voor de bus, maar alles kwam toch op z'n pootjes terecht. Om vier uur arriveerden we op een overvolle luchthaven en konden direct inchecken. Om vijf uur stegen we op en keerden terug naar Hollandse bodem.

Om zeven uur Nederlandse tijd zaten we weer in de auto in Eindhoven en reden tevreden naar huis. Het was een leuk weekend en zeker voor herhaling vatbaar. Wie zei ook al weer dat Barcelona een mooie stad was met een fantastische voetbalclub? Eerst nog maar een paar keer kaarten en .... zouden de dames dan ook niet mee willen?

 

 


Terug naar de homepage | Meer reisverslagen